dimosofoulis@yahoo.gr

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Στα καμένα...

Κλαδιά γυμνά
Χέρια σε ικεσία
Κορμοί μαύροι
Νεκρές ψυχές
Βαδίζω στις στάχτες
και είναι η σκόνη που με πνίγει
Πνίγει το χαμόγελο τ' αγγέλου
Αγκαλιά στην ελπίδα
Κυκλάμινο, ζωή απ' το τίποτα

Κι όταν ο ήλιος ανατείλει
Φως γεμίζει τ' όνειρο
Σκιες που φεύγουν...
Μη φοβηθείς!

Έλα να πάμε στα καμένα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: