Ο Καζαντζάκης για το δάσκαλο....

...το κέρδος του αληθινού δασκάλου: να προσπαθήσει να μάθει ό,τι μπορεί από το μαθητή του, να μυριστεί κατά που τραβά η νιότη και να πλωρίσει κατά κει κι αυτός την ψυχή του.
 Νίκος Καζαντζάκης: " Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Στ΄επανέκδοση, σελ. 102

Τρανότερη αμοιβή ο καλός δάσκαλος δε θέλει από τούτη: να κάμει το μαθητή του ανώτερό του.
Νίκος Καζαντζάκης: " Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Στ΄επανέκδοση, σελ.104

 …Μίση μερίδα ο κακομοίρης, φτωχός, ασκημομούρης, φοβητσιάρης, με τα γυαλάκια, και θαρρεί πως είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Φοράει το λοιπόν χάρτινη περικεφαλαία και γεμίζει τα μυαλά των παιδιών με χάρτινες περικεφαλαίες. Τι περιμένεις; Δάσκαλος!
 Νίκος Καζαντζάκης: "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη

 «… γυαλάκιας, με μεγάλες ιδέες, και δεν κάτεχε να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχερα. …Πάλι καλά που δεν πετάει πέτρες»
  Νίκος Καζαντζάκης: "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη

«Όταν γίνηκα πέντε χρονών με πήγαν σε μια κολλυβοδασκάλα να με μάθει να γράφω στην πλάκα γιώτες και κουλούρες, να ξεπάρει το χέρι μου και να μπορώ να ζωγραφίζω, σαν μεγαλώσω, τα γράμματα της αλφαβήτας… Ήταν μια αγαθή γυναικούλα, λίγο καμπουρίτσα, κυρα- Αρετή την έλεγαν, κοντή, παχουλή, με μια κρεατοελιά δεξιά στο πιγούνι. Μου οδηγούσε το χέρι, μύριζε η ανάσα της, και μου αρμήνευε πώς να κρατώ το κοντύλι και να κυβερνώ τα δάκτυλά μου…»
 Νίκος Καζαντζάκης: "Αναφορά στον Γκρέκο", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη