Με αφορμή ένα βιβλίο...

Ένα καλό μυθιστόρημα θυμίζει όμορφο μωσαϊκό όπου επιμέρους μικρά στοιχεία παντρεύονται αρμονικά και σχηματίζουν ένα όμορφο σύνολο. Τα επιμέρους στοιχεία που μπορεί να είναι περιγραφές, αφηγήσεις, παράθεση απόψεων - στα μεγάλα έργα - δένονται μεταξύ τους και συνθέτουν το όλο. Ταυτόχρονα όμως μπορούν να σταθούν και μόνα τους σαν αυτούσια κείμενα, με αρχή μέση και τέλος.

Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο μου αρέσει να εντοπίζω αυτά τα διαμαντάκια (για μένα), να τα διαβάζω και να τα ξαναδιαβάζω.

Τις μέρες αυτές διαβάζω το μυθιστόρημα του Αμος Οζ "Ιστορία Αγάπης και σκότους", (εκδόσεις Καστανιώτη) και εντόπισα μια πολύ όμορφη όσο και πρωτότυπη περιγραφή για τα βιβλία:

"… ο μπαμπάς είχε μια αισθησιακή σχέση με τα βιβλία. Του άρεσε να τα πασπατεύει, να τα σκαλίζει, να τα χαϊδεύει, να τα μυρίζει. Φτιαχνότανε με τα βιβλία, δεν κρατιότανε, άπλωνε κατευθείαν τα χέρια του, ακόμα και σε βιβλία άλλων. Και πράγματι τα βιβλία τότε ήταν πολύ πιο σέξι από τα βι­βλία σήμερα: είχαν τι να μυρίσεις, τι να χαϊδέψεις και τι να ψηλαφί­σεις. Υπήρχαν βιβλία με χρυσά γράμματα πάνω σε αρωματικά δερ­μάτινα εξώφυλλα, λίγο τραχιά, που το άγγιγμα τους έκανε τη σάρ­κα σου να ανατριχιάζει, σαν να είχες φτάσει σε κάτι απόκρυφο και άγνωστο, κάτι που σκιρτάει λίγο και ριγάει με το άγγιγμα των δα­χτύλων σου. Υπήρχαν και βιβλία δεμένα με χαρτόνι και καλυμμένα με πανί κολλημένο με κόλλα που η μυρωδιά της ήταν εξαιρετικά αι­σθησιακή. Κάθε βιβλίο είχε τη δική του μυστική και διεγερτική μυ­ρωδιά. Καμιά φορά το πανί ήταν ξεκολλημένο από το χαρτόνι, ανέ­μιζε, σαν θρασεία φούστα, και δεν μπορούσες να κρατηθείς και να μην κρυφοκοιτάξεις στο σκοτεινό κενό ανάμεσα στο σώμα και το ρούχο και να αναπνεύσεις από κει μυρωδιές που προκαλούν ζάλη."

Άμος Οζ, ο.π. σελ.: 33 - 34

...όταν η αγάπη για το βιβλίο-αντικείμενο μπαίνει στα μονοπάτια της ηδονής!

Όλου του κόσμου οι Κυριακές...

Η Κυριακή

....περπατά αργά στον παραλίμνιο, διασχίζει την ομίχλη και περιμένει την ερωτευμένη ανατολή πίσω από τα βουνά.

...βάζει το ταγεράκι, φορά το κοστούμι, σφίγγει τη γραβάτα και προχωρά προς την εκκλησία: να δει, να τη δουν και να τη δει. (Τεκμήρια πίστης! από ποιόν; για ποιόν;)

...πίνει ελληνικό μέτριο στην πλατεία και ξεφυλλίζει τον τύπο. Φύλλα απ' τη ζωή των άλλων που αγγίζουν(;) τη δική του...

...ξυπνά λίγο πριν το μεσημέρι με το κεφάλι βαρύ από το χθεσινοβραδινό ξενύχτι. Απλώνει το χέρι και είναι η απουσία που θυμίζει το μάταιο του Σαββάτου.

... βιάζεται να ντύσει τα παιδιά για να είναι στην ώρα τους, η ''μαμά'' περιμένει! ( "Δε γαμιέται η κωλόγρια κάθε Κυριακή τα ίδια!")

...παίρνει μια αγκαλιά κυριακάτικες εφημερίδες ("Σούπερ μάρκετ κατάντησαν") και χώνεται στην καφετέρια. Διαβάζει, χαζεύει,ρουφά, ξεχνιέται. Όμορφη που 'ναι η Κυριακή!

...σέρνεται μες το σπίτι. Αβάσταχτος ο χώρος. Καναπές, κρεβάτι, τραπέζι, πόρτα. Αργά βαριά βήματα ως το Πάνθεον. Σκοτάδι. Τίτλοι τέλους. Επιστροφή. Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα..

...φορά τη ρόμπα και σέρνεται ως την πολυθρόνα δίπλα στο τηλέφωνο. "Θα με πάρουν τα παιδιά!" Χιονισμένος κότσος σφιχτά δεμένος. Ξεθωριασμένη νυφιάτικη φωτογραφία: εκείνος καθιστός, όρθια αυτή κοιτάζει γλυκά το φακό. Προσμένει ...

...κολλά το αυτί στο ραδιόφωνο και περιμένει το γκολ. Βιαστική η φωνή του Πηλιαρού απ' το ξερό της Καστοριάς δίνει συνθέσεις. Παραδίπλα ένα δελτίο ΠΡΟΠΟ ονειρεύεται και κάνει σχέδια.

...

Αναζητώ τα πρόσωπα της Κυριακής! Της Κυριακής του έρωτα, της θαλπωρής, της μοναξιάς, της ελπίδας, της πνευματικής αναζήτησης, του αδιέξοδου...

Αναζητώ τα πρόσωπα της Κυριακής! Γιατί ξέρει τι θα πει σαγήνη και αποθάρρυνση, προσμονή και προδοσία...

...ουδέν σχόλιο!

Διαβάζω στο "Πρώτο Θέμα" (http://www.protothema.gr/content.php?id=10687) και αντιγράφω:
(οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας)

O Σαντάμ, τα πετρέλαια και οι εταιρίες
20 Ιουνίου 2008, 15:20

του Χάρη Μπότσαρη
Ολοένα και πιο φανεροί γίνονται οι λόγοι που οδήγησαν τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράκ, παρά τις δικαιολογίες και τα ψέματα που προηγήθηκαν της εισβολής και την αναγκαστική συμμετοχή πολλών χωρών στη σύγκρουση χωρίς νομιμοποίηση από τον ΟΗΕ.
Τέσσερις δυτικές εταιρείες πετρελαίων βρίσκονται στην τελική φάση των διαπραγματεύσεων για να υπογράψουν συμβάσεις και να επιστρέψουν στο Ιράκ, 36 χρόνια μετά την αποπομπή τους με τις εθνικοποιήσεις των πετρελαίων από τον Σαντάμ Χουσείν.
Πρόκειται για τις Exxon Mobil, Shell, Total-BP που υπήρξαν συνέταιροι της Ιρακινής Εταιρείας Πετρελαίων, τη Chevron και έναν αριθμό μικρότερων εταιρειών που συζητούν με το υπουργείο Πετρελαίων του Ιράκ για συμβάσεις εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων χωρίς διαγωνισμό.
Οι συμφωνίες αναμένεται να ανακοινωθούν στις 30 Ιουνίου και ακολούθως θα εγκατασταθεί το πλαίσιο της πρώτης εμπορικής εκμετάλλευσης στο Ιράκ από την εποχή της αμερικανικής εισβολής.
Η χωρίς διαγωνισμό διαδικασία είναι ασυνήθης για τη βιομηχανία πετρελαίων και οι προσφορές υπερισχύουν άλλων περίπου 40 ενδιαφερομένων, ανάμεσά τους εταιρείες από Ρωσία, Κίνα και Ινδία.
Οι συμβάσεις θα δώσουν δικαίωμα εκμετάλλευσης για το μικρό χρονικό διάστημα ενός - δύο ετών, αλλά θα προετοιμάσουν όρους για μελλοντικούς διαγωνισμούς στο Ιράκ που είναι η χώρα της ελπίδας για μεγάλης κλίμακας αύξηση της παραγωγής του πετρελαίου.
Αραβικοί κύκλοι αλλά και αρκετοί στις ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι οι Αμερικανοί κατέκτησαν το Ιράκ για τις σημερινές και τις μελλοντικές συμφωνίες των πετρελαίων, σε πείσμα των δηλώσεων της διοίκησης Μπους για την τρομοκρατία.
Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στις συμφωνίες δεν είναι τελείως ορατός όμως οι σύμβουλοι του Ιρακινού υπουργείου Πετρελαίου είναι Αμερικανοί.
Η τιμή του βαρελιού αγγίζει τα 140 δολάρια και οι βαρόνοι μπαίνουν σε νέα παιχνίδια στο Ιράκ, καθώς κυβερνήσεις όπως της Βολιβίας και της Βενεζουέλας εθνικοποιούν τις βιομηχανίες πετρελαίων τους ζητώντας μεγαλύτερα μερίδια και περισσότερα κέρδη, ενώ ταυτόχρονα η Ρωσία και το Καζακστάν εξαναγκάζουν τις μεγάλες εταιρείες να επαναδιαπραγματευτούν τις υπάρχουσες συμβάσεις.
…………
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιδιώκει να εμφανιστεί ως σωτήρας γιατί με την αύξηση της ημερήσιας παραγωγής θα μειωθούν οι διεθνείς τιμές.
Η Βαγδάτη δήλωσε ότι διάλεξε τις συγκεκριμένες εταιρείες επειδή συμβούλευαν δωρεάν το υπουργείο Πετρελαίων επί διετία και επειδή διαθέτουν την απαιτούμενη τεχνολογία.
…………..
Φυσικά με τις σημερινές τιμές οι εταιρείες θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη και άλλωστε δεν θα πληρώνουν μετρητά στη Βαγδάτη καθώς θα την αποπληρώνουν με πετρέλαιο.
…………….
Όλο το παιχνίδι των Αμερικανών με τις εκλεκτές τους εταιρείες πετρελαίων το παίζει ο πρώην πρέσβης ΗΠΑ στην Αθήνα Τσαρλς Ρις.
Ο κ. Ρις που κουμαντάρει τα πράγματα από την πρεσβεία της Βαγδάτης, δίνει τις εντολές στην κυβέρνηση που εγκατέστησαν οι ΗΠΑ για να νομιμοποιείται η παρουσία των εταιρειών και να περάσει το Ιρακινό πετρέλαιο εκεί που έχει αποφασιστεί.
«Η χωρίς διαγωνισμό διαδικασία είναι μια γέφυρα για να έλθει μοντέρνα τεχνολογία στα κοιτάσματα πριν από την πετρελαϊκή νομοθεσία στη χώρα, ως συνέχεια και της δωρεάν δουλειάς που προηγήθηκε», δηλώνει απροκάλυπτα ο πρώην πρέσβης που στις μέρες του η πρεσβεία της Αθήνας είχε χτυπηθεί με ρουκέτα.
Ακόμη πιο αποκαλυπτικός είναι ο πρώην επικεφαλής της Exxon Λι Ρέϊμοντ που δηλώνει:«Υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου στο Ιράκ και η Exxon είναι και πάλι στο κονσόρτσιουμ των τεσσάρων εταιρειών που θα τα εκμεταλλευτούν.
Αυτές οι τέσσερις εταιρείες είχαν πάντα το πετρέλαιο του Ιράκ και ο Σαντάμ Χουσείν μας πέταξε έξω».

....ουδέν σχόλιο!

Εκσυγχρονισμός; Δεν έμενε ποτέ εδώ...

Ένα πολιτικό σύνθημα είναι πετυχημένο όταν καταφέρνει να εμπεριέχει ώριμα κοινωνικά αιτήματα δοσμένα σε μικρές ευκολονόητες και εύληπτες φράσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σύνθημα με το οποίο ήρθε το 1981 το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία: ΑΛΛΑΓΉ.
Μια μόνο λέξη, που όμως εμπεριείχε ένα χρόνιο κοινωνικό αίτημα: Την αλλαγή του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού, την άνοδο στην εξουσία κοινωνικών στρωμάτων που χρόνια ήταν αποκλεισμένα, την ανατροπή πρακτικών εξουσίας που έσπρωχναν βίαια στο περιθώριο την πλειοψηφική μερίδα της κοινωνίας.
Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είχαμε την προσδοκώμενη αλλαγή του πολιτικού (κυρίως) σκηνικού. Με την πάροδο του χρόνου όμως το σοσιαλιστικό κατ' όνομα κόμμα μεταλλασσόταν σε αστικό νεοφιλελεύθερο κόμμα. Τα στελέχη του προοδευτικά απομακρυνόταν από τις λαϊκές προσλαμβάνουσες και συνωστίζονταν στα σαλόνια παλαιών και νέων τζακιών , φορώντας πάντα σοσιαλιστικά ενδύματα προς άγαν ψήφων.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 μια ηγετική ομάδα, όταν ο χαρισματικός στην επικοινωνία του με το κοινό Α. Παπανδρέου βρισκόταν κοντά στον πολικό και βιολογικό θάνατο, ανέλαβε να διατηρήσει δυναμικά το ΠΑΣΟΚ στην κυρίαρχη θέση του πολιτικού σκηνικού, προβάλλοντας ένα νέο, πολύ εύστοχο κατά την άποψη μας, σύνθημα :ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ.
Το σύνθημα συντηρητικό, σε σχέση με το παλιό (Αλλαγή) ,αφού πια δεν θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία, "καλή είναι", αλλά να την εκσυγχρονίσουμε. Ήταν όμως πολύ εύστοχο. Όντως η συγκεκριμένη αστική κοινωνία, μια κοινωνία στη φάση της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, έπρεπε να εκσυγχρονίσει θεσμούς, πρακτικές, μεθόδους. Υστερούσε σε υποδομές, υπολειπόταν στη βιομηχανική ανάπτυξη, ήταν αναποτελεσματική σε τομείς όπως η παιδεία και η υγεία.
Με ηγέτη τον Κ. Σημίτη από το 1996 και για 8 χρόνια επιχειρήθηκε δήθεν ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς όταν η σκόνη (κατ΄ άλλους ο καπνός εντολοδόχων λιβανιστηριών) κατακάθισε αποδείχτηκε ότι ο βασιλιάς ήταν σχεδόν γυμνός.
Επιχειρήθηκε με επιτυχία εκτεταμένη ανάπτυξη υποδομών κυρίως στο χώρο των οδικών μεταφορών και δευτερευόντως σε τομείς όπως λιμάνια και αεροδρόμια και.... ως εκεί.
Τομείς ζωτικής σημασίας όπως η διοίκηση, η υγεία, η παιδεία, η καθημερινότητα του πολίτη αγνοήθηκαν.
Η εκσυγχρονιστική διακυβέρνηση δεν κατάφερε (κατ΄ άλλους δεν ήθελε) να ελέγξει τη διαφθορά που ταλανίζει τη δημόσια διοίκηση. Χώροι όπως οι πολεοδομίες, οι εφορίες, το υπουργείο συγκοινωνιών(ΚΤΕΟ) , είχαν μετατραπεί σε άνδρο διαφθοράς και ταλαιπωρίας πολιτών αλλά τα εκσυγχρονιστικά αυτιά κώφευαν.
Η δημόσια υγεία υποχρηματοδοτούνταν συστηματικά και αποψιλωνόταν από υποδομές και προσωπικό δίνοντας χώρο στα μεγάλα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.
Στο χώρο της παιδείας καινοτόμες πρωτοβουλίες, όπως το ολοήμερο σχολείο, υπονομεύτηκαν, το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο αφέθηκαν στη μοίρα τους, ενώ η παραπαιδεία κυριάρχησε.
Παράλληλα η σταδιακή συρρίκνωση των πραγματικών εισοδημάτων μεγάλων κοινωνικών ομάδων και η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων έσπρωξαν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού στο περιθώριο. Πρώτη φορά είδαμε ανασφάλιστους να εργάζονται στο δημόσιο (προγρ. STAGE), απασχολήσιμους, νεόπτωχους...

Η οκταετία του κ. Σημίτη ουσιαστικά ολοκλήρωσε τη συντηρητική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ. Αναπόφευκτη ήταν η εκλογική ήττα του 2004 και αναμενόμενη η σημερινή του καταβαράθρωση. Η έλλειψη πειστικής πρότασης διακυβέρνησης, η απομάκρυνσή του από τα λαϊκά – φτωχά στρώματα και τα «βαρίδια» του αμαρτωλού παρελθόντος το καθιστούν αναξιόπιστο στη λαϊκή συνείδηση.

Υ.Γ.: Η επιτυχία ενός ηγέτη εξαρτάται από τις εύστοχες επιλογές συνεργατών. Ο κ. Σημίτης, είτε γιατί δεν μπορούσε είτε γιατί δεν ήθελε, δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για αρκετούς συνεργάτες του. Ήταν άστοχες επιλογές;

Πόσο απέχει η Πάτρα από την Αθήνα;

Πέμπτη πρωί και εκατοντάδες μαθητές στα σεισμόπληκτα σχολεία συσσωρεύονται για να εξεταστούν. Το ΥΠΕΠΘ, διαψεύδοντας τις προσδοκίες των παιδιών και των γονιών τους, αποφασίζει να εξεταστούν οι μαθητές στα μαθήματα που είχαν απομείνει προφορικά.

Αγνοεί ότι:

• οι εξετάσεις πρέπει να γίνονται μέσα σε κλίμα ασφάλειας


• οι εξετάσεις απαιτούν ήρεμη ψυχολογική διάθεση για προετοιμασία


• πολλοί υποψήφιοι τις τελευταίες μέρες ζούσαν με το φόβο του μετασεισμού που όλο θα γινόταν και ποτέ δεν ερχόταν


• κάποιοι υποψήφιοι κοιμόντουσαν στα αυτοκίνητα ή σε σκηνές


• στη ζωή πέρα απ' τη σχολική επίδοση υπάρχουν και άλλα πράγματα εξίσου σημαντικά

Για άλλη μια φορά μια απόφαση της κεντρικής διοίκησης αποδεικνύει ότι η Αθήνα είναι μακριά, πολύ μακριά από την περιφέρεια....

Ανοίγουμε πανιά...

...στην αρχή ήταν ο Τάσος! Μια αφορμή να γνωρίσουμε ένα νέο χώρο.

Και η παρέα μεγάλωνε... Φίλοι και "φίλοι" - γνωστοί, μα και άγνωστοι που έγιναν "γνωστοι"- που άφηναν τις σκέψεις τους, βαρκούλες στο πέλαγος, να ταξιδέψουν. Κι εμείς επιβάτες στις βαρκούλες μοιραζόμασταν τις σκέψεις τους, συμφωνούσαμε, διαφωνούσαμε και σκεφτόμαστε, διασκεδάζαμε, ενημερωνόμασταν.

Έπειτα όλοι μιλούσαν για τα blogs, που γίναν αντικείμενο συζήτησης, αμφισβήτησης, προβληματισμού.

Καπού εκεί αρχισε να φυτρώνει η ιδέα. Η ιδέα της έκθεσης, της δημόσιας έκφρασης των σκέψεων μας. Η σκέψη σιγά σιγά ωρίμαζε και σήμερα ...ανοίγουμε πανιά!

Στόχος η δημόσια έκθεση των σκέψεων, των απόψεων μας...

Σκέψεις για πράγματα που μας αγγίζουν, που μας αφορούν.

Μικρά καθημερινα, μεγάλα για μας, αδιάφορα για άλλους!

Καλά ταξίδια λοιπόν!