Ένα καλό μυθιστόρημα θυμίζει όμορφο μωσαϊκό όπου επιμέρους μικρά στοιχεία παντρεύονται αρμονικά και σχηματίζουν ένα όμορφο σύνολο. Τα επιμέρους στοιχεία που μπορεί να είναι περιγραφές, αφηγήσεις, παράθεση απόψεων - στα μεγάλα έργα - δένονται μεταξύ τους και συνθέτουν το όλο. Ταυτόχρονα όμως μπορούν να σταθούν και μόνα τους σαν αυτούσια κείμενα, με αρχή μέση και τέλος.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο μου αρέσει να εντοπίζω αυτά τα διαμαντάκια (για μένα), να τα διαβάζω και να τα ξαναδιαβάζω.
Τις μέρες αυτές διαβάζω το μυθιστόρημα του Αμος Οζ "Ιστορία Αγάπης και σκότους", (εκδόσεις Καστανιώτη) και εντόπισα μια πολύ όμορφη όσο και πρωτότυπη περιγραφή για τα βιβλία:
"… ο μπαμπάς είχε μια αισθησιακή σχέση με τα βιβλία. Του άρεσε να τα πασπατεύει, να τα σκαλίζει, να τα χαϊδεύει, να τα μυρίζει. Φτιαχνότανε με τα βιβλία, δεν κρατιότανε, άπλωνε κατευθείαν τα χέρια του, ακόμα και σε βιβλία άλλων. Και πράγματι τα βιβλία τότε ήταν πολύ πιο σέξι από τα βιβλία σήμερα: είχαν τι να μυρίσεις, τι να χαϊδέψεις και τι να ψηλαφίσεις. Υπήρχαν βιβλία με χρυσά γράμματα πάνω σε αρωματικά δερμάτινα εξώφυλλα, λίγο τραχιά, που το άγγιγμα τους έκανε τη σάρκα σου να ανατριχιάζει, σαν να είχες φτάσει σε κάτι απόκρυφο και άγνωστο, κάτι που σκιρτάει λίγο και ριγάει με το άγγιγμα των δαχτύλων σου. Υπήρχαν και βιβλία δεμένα με χαρτόνι και καλυμμένα με πανί κολλημένο με κόλλα που η μυρωδιά της ήταν εξαιρετικά αισθησιακή. Κάθε βιβλίο είχε τη δική του μυστική και διεγερτική μυρωδιά. Καμιά φορά το πανί ήταν ξεκολλημένο από το χαρτόνι, ανέμιζε, σαν θρασεία φούστα, και δεν μπορούσες να κρατηθείς και να μην κρυφοκοιτάξεις στο σκοτεινό κενό ανάμεσα στο σώμα και το ρούχο και να αναπνεύσεις από κει μυρωδιές που προκαλούν ζάλη."
Άμος Οζ, ο.π. σελ.: 33 - 34
...όταν η αγάπη για το βιβλίο-αντικείμενο μπαίνει στα μονοπάτια της ηδονής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου