Δασκάλων εγκώμιον

Συχνά μας καταγγέλουν, μας λοιδωρούν,μας απαξιώνουν. (Κι εγώ το κάνω συχνά...)

Δυστυχώς, πολλές φορές, οι καταγγελίες στηρίζονται σε γόνιμο έδαφος που τους προσφέρουμε με τη στάση μας. Όμως η ισοπέδωση, ο μηδενισμός, αδικεί τους χιλιάδες εργάτες/τριες της ελληνικής εκπαίδευσης, που σε περιβάλλον εχθρικό για μάθηση, συνεχίζουν να ονειρεύονται και να παλεύουν.

Ένιωσα πολύ όμορφα διαβάζοντας στην Καθημερινή το κείμενο του Π. Μπουκάλα:

Οι δάσκαλοι και οι άλλοι
Tου Παντελη Μπουκαλα
Εχουν να μάθουν και κάτι σπουδαιότερο από την αλφαβήτα και την προπαίδεια στα παιδιά μας οι δάσκαλοι: να βλέπουν τον κόσμο με τα δυο τους μάτια, όχι μονάχα με το ένα, της προκατάληψης. Τα μαθήματα αυτά αφορούν κι εμάς τους μεγάλους, κι ας έχουμε τυπικά ξεσκολίσει. Κατά το στερεότυπο βέβαια οι εκπαιδευτικοί είναι οκνηροί, περιορίζονται στα υποχρεωτικά, δεν ξανοίγονται και δεν ανοίγουν το μυαλό των παιδιών μας, κλειστό από την πολλή τηλεόραση και το κουρασμένο ή ασύντακτο γονικό ενδιαφέρον. Μας αρέσει να γενικεύουμε. Να ισοπεδώνουμε. Κι όχι μονάχα εις βάρος των δασκάλων. Κι ας υπάρχουν πολλά δείγματα μιας άλλης στάσης, ικανά να καταρρίψουν τις βεβαιότητές μας, οι οποίες ωστόσο παραμένουν ακλόνητες στο ύψος της αυταρέσκειάς τους.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Μαγνησίας έχει το όνομα «Ρήγας Φεραίος». Και το τιμά, αποδεικνύοντας ότι δεν το έλαβε απλώς επειδή ο Βελεστινλής, ο κήρυκας της παμβαλκανικής συνύπαρξης, έτυχε να γεννηθεί σ’ εκείνα τα μέρη. Στις 7-8 Νοεμβρίου ο Σύλλογος οργάνωσε εκδηλώσεις με θέμα «Τέχνη και μετανάστευση». Τις οργάνωσε ο Σύλλογος, τις εμψύχωσαν οι ίδιοι οι μετανάστες, με τα μουσικά τους συγκροτήματα (τρεις Αλβανοί το ένα, Βούλγαροι, Αλβανοί και Ελληνες το άλλο), τα τραγούδια, τα ποιήματα, τις ζωγραφιές, τις συγκλονιστικές αφηγήσεις τους. Ο Ρήγας σίγουρα θα χαιρόταν.

Κάποιοι άλλοι δάσκαλοι και καθηγητές, στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, ελευθερώνουν όντως τ ον λεγόμενο ελεύθερο χρόνο τους μαθαίνοντας ελληνικά σε μετανάστες, μικρούς και μεγάλους, όχι για να τους κάνουν με το ζόρι Ελληνες, αλλά για να τους βοηθήσουν στην τόσο δυσκολεμένη ζωή τους. Αυτό γίνεται και στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, μιας περιοχής που στα τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων κυκλοφορεί σαν τόπος βίας. Το εγχείρημα, όμως, που δεν εξαντλείται στα μαθήματα ελληνικών, μπήκε στο στόχαστρο του ΛΑΟΣ. Πολιτικά η στάση του εν λόγω κόμματος είναι απολύτως φυσική. Μήπως και την ξενοφοβία σαν φυσική δεν προσπαθούν να την παραστήσουν οι «καθαροί Ελληνες», που και τον Ρήγα ακόμα με τον τόσο διεθνισμό του θα τον χαρακτήριζαν μολυσμένο;

Hμερομηνία δημοσίευσης: 15-11-08