ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Η κρίση

Του ΑΛΕΚΟΥ ΦΑΣΙΑΝΟΥ
Ενα φάσμα φοβίας και τρέλας πλανάται στο στερέωμα. Το κοιτάζουν όλοι και λένε. Ωχ, η κρίση. Το μεγάλο φάντασμα έρχεται να μας καταβροχθίσει. Δηλαδή τι, να μας φάει τα ψυγεία, τις τηλεοράσεις, τα αυτοκίνητα, τις μεζονέτες, τις ξαπλώστρες και όλα τα επιπλέον αγαθά που η απληστία μας δημιούργησε;

Μα ποια κρίση έρχεται, η κρίση ήταν πριν. Τώρα επανερχόμαστε στη φυσική μας κατάσταση, την ανθρώπινη. Και ό,τι νομίζουμε πως χάνουμε, προέρχεται από εμάς τους ίδιους. Γιατί ξεπεράσαμε την ηθική μας ιδιότητα.Ξέρω ένα ζευγάρι. Ο άντρας κερδίζει 900 ευρώ και η γυναίκα 800 ευρώ . Παντρεύονται και χαλάνε για τον γάμο τους 20.000 ευρώ . Πού τα βρήκανε; Αυτό είναι η τρέλα και η έλλειψη οικονομικής ζωής. Θα έκοψαν το κεφάλι τους, θα δανείστηκαν, θα πήραν από συγγενείς και φίλους. Και μετά έχει ο Θεός. Πώς θα τα επιστρέψουν; Αυτό δεν το σκέφτονται. Θυμάμαι στην Κατοχή που δεν είχαμε τι να φάμε, παντρεύτηκε η θεία μου και αμέσως εξολοθρεύτηκε το κοτέτσι της αυλής, με δέκα κότες, στον βωμό του γάμου. Και την επομένη δεν είχε τίποτε. Και άλλα τέτοια παραδείγματα υπάρχουν ζωντανά και θα έχετε κι εσείς στη ζωή σας. Ετσι σπαταλώντας και ζώντας με τρόπο επιπόλαιο φτάνουμε σ' ένα άκρο. Εκεί που αρχίζει ο γκρεμός. Γιατί πώς ζούσαμε παλιά, ένα πιάτο φαγητό τρώγαμε. Φακές, μπριάμ, κοτόπουλο με ρύζι, μπακαλιάρο σκορδαλιά, ελιές, πατάτες γιαχνί, πλιγούρι, τραχανά και καμιά Κυριακή λίγο αρνάκι στον φούρνο με πατάτες. Κι έτσι δεν χρειαζόμαστε τα BodyLine. Ενώ τώρα ποιος κάθεται χωρίς να θέλει να φάει φιλέτο, μπριζόλα, σαλάτες του Καίσαρα με παρμεζάνα και ρόκα, ψαρονέφρι, εξοχικά, λουκάνικα, αστακομακαρονάδες κι ένα σωρό άλλα πρωτότυπα και πανάκριβα φαγητό. Κάθε μέρα γιορτή.

Αρχίζουν τα τσιμπούσια αργά, συνήθως στις 12 η ώρα το βράδυ. Και μετά τα μπαλονάκια στην καρδιά. Αυτοκίνητα έχει όλη η οικογένεια, και μάλιστα πολυτελή. Ρώτησα έναν φτωχό με αυθαίρετο σπίτι, που πήρε Μερσεντές, πώς το πήρε, και μου απάντησε: Το ήθελα πολύ. Τώρα θα κάθεται να το κοιτά γιατί δεν θα μπορεί να το κινεί.Κάπως έτσι έγινε. Οι σημερινοί άνθρωποι δεν προσέχανε, δεν κοιτάζανε προς τα πίσω, δεν σκέφτονταν γιατί οι Σειρήνες της ζωής τούς καλούσαν με απατηλά τραγούδια. Οι τράπεζες τηλεφωνούσαν διαρκώς με καινούργια προϊόντα και προγράμματα και οι πιστοί έτρεχαν στον Μαμμωνά και ανήσυχοι ποντάριζαν για να κερδίσουν 0,5%.

Στην Παλαιά Διαθήκη οι Εβραίοι, όταν έφυγε ο Μωυσής για λίγο, άρχισαν να λατρεύουν το χρυσό μοσχάρι σαν Θεό, σαν αυτό που έφτιαξε ο Ντάμιαν Χιρς, και έτσι καταστράφηκαν.Πραγματικά, αυτό έπαθαν και οι σημερινοί λαοί. Λάτρεψαν το χρήμα. Αλλά το χρήμα είναι άχρηστο άμα δεν ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις. Το χρήμα είναι για να καλύπτει τις ανάγκες σου. Το επιπλέον δημιουργεί προβλήματα γιατί δεν ξέρεις τι να το κάνεις. Ο άφρων πλούσιος κάθε μέρα περνούσε ώρες στο ταμείο του και μετρούσε τα χρήματά του για να βλέπει ότι είναι εκεί.

Τώρα λοιπόν, αφού λατρέψαμε το χρυσό μοσχάρι, ας ασχοληθούμε λίγο με τη σκέψη μας, να βλέπουμε τι έχουμε ανάγκη σήμερα, να οικονομούμε, να χαλάμε λίγα, για τα χρειαζούμενα, να μην αγοράζουμε δώδεκα ζευγάρια παπούτσια ούτε δέκα χιτώνες. Και οι γυναίκες να ξοδεύουν λιγότερα για τις ενδυμασίες τους και τα μπιζού και οι άνδρες για ρολόγια...

Πάντως οι φτωχοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε. Γιατί δεν έχουν να χάσουν τίποτε. Οι άλλοι να φοβούνται. Πλούσιος είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη από τίποτε.

Πάντως, πτωχεύσαμε λόγω πλούτου.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- 01/11/2008