Μήπως έχουν δίκιο;

Αφιερωμένο στους αυτόκλητους κριτές και επικριτές!

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, κινούμενος πάντα από αλληλέγγυα συναισθήματα προς τους αγρότες και μη μπορώντας να αγνοήσω την παιδικότητα - με την εφηβεία αντάμα - που χάθηκαν στα καπνοχώραφα...

ΠΗΓΗ:http://www.antinews.gr/?p=5033
Με αφορμή το αγροτικό ζήτημα υπήρξαν αναρτήσεις και αλυσίδα σχολίων, που ενώ σε μερικές περιπτώσεις είχαν ως υπαρκτή βάση «ακραίες» καταναλωτικές συμπεριφορές αγροτών εκτρέπονταν σε γενικευμένη απαξίωση όλου του αγροτικού κόσμου.
Διαπίστωσα άλλη μια φορά την αμετροέπεια του «κατοίκου της πόλης», αυτού τού υβριδικού όντος που έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει σε τεχνητό περιβάλλον, χωρίς επαφή με τη Φύση και γνώση έστω στοιχειωδών συνθηκών και παραμέτρων που ρυθμίζουν την ίδια την ύπαρξή του, έχει την εντύπωση ότι τα πορτοκάλια φυτρώνουν στο …Βασιλόπουλο, αδυνατώντας πλήρως να αντιληφθεί ποια αγωνία ζωής και πόσος μόχθος κρύβεται πίσω από το φρούτο που απλώνει το χέρι να πάρει από το ράφι.
Μου θυμίζει τις διάφορες «κυρίες Τίποτα» που τσακώνονται στις λαϊκές με τους πωλητές για την τιμή των χόρτων.
Επειδή οι lifestyle διαιτητικές συνταγές επιτάσσουν «ημερήσια κατανάλωση τουλάχιστον 5 μερίδων φρούτων και λαχανικών», για να γίνουν σαν την Κάτια Ζυγούλη, οι «αστές» κυράτσες θεωρούν ότι κάποιοι σκλάβοι πρέπει να πηγαίνουν με ήλιο, χιόνι, λάσπη να μαζεύουν στα χωράφια χόρτα και να τους τα πουλάνε «τζάμπα», 1 € το κιλό.
Την ίδια στιγμή που πληρώνουν σε απατεώνες 100ντάδες € για λίγα mg κρέμας «ανόρθωσης πισινών».
Είδα και πόσο η από-πολιτικοποίηση έχει μετατρέψει το πολιτικό κριτήριο εξέτασης κοινωνικών ζητημάτων σε ζηλόφθονη σύγκριση καταναλωτικής δυνατότητας.
Ουσιαστικά, το κεντρικό ζήτημα ήταν «γιατί οι κερατάδες οι αγρότες έφτιαξαν σπίτια, πήραν αυτοκίνητα και γλένταγαν στα μπουζούκια».
«Επειδή έβλεπαν τους κατοίκους των πόλεων να τα κάνουν», είναι η απάντηση.
Συμφωνώ με όσα επικαλούνται για την επιφανειακή κατάσταση οι επικριτές. Και επαυξάνω. Γνωρίζω από πρώτο χέρι για «τις μπέμπες» (BMW), «τα φακαντόρο» (χρυσαφικά) και «το αγροτικό»(πρωινό ουίσκι).
Αλλά στους αγρότες δεν αναλογεί μεγαλύτερο ποσοστό παρασιτισμού και ακραίου καταναλωτισμού απ’ ό,τι στα υπόλοιπα στρώματα.
Όταν κάθε μεταπράτης αεριτζής και κάθε κοσμική πουτάνα θεωρούν «δικαίωμά» τους να έχουν τρίπατη μεζονέτα με υπόγεια πισίνα επενδυμένη με πλακάκια Versace, ποιος το αρνείται στους αγρότες;
Κι όσο για τους καλόπιστους σχολιαστές, της μεσαίας τάξης των πόλεων, ας δοκιμάσουν έστω για μια εβδομάδα αντί να κουβαλάνε χαρτιά στα γραφεία να ζήσουν ζωή αγρότη. Μετά να μιλήσουν.
Προσοχή : όχι «αγροτική ζωή» σε «ράντσα» αγροτουρισμού.