Η διατήρηση ενός ιστολογίου είναι, για μένα τουλάχιστο, μια διαδικασδία χρονοβόρα και επίπονη. Δυστυχώς αυτή την περίοδο ο χρόνος δεν περισεύει κι η έτσι η ενημέρωση του ιστολογίου... χωλαίνει.
Τα κείμενα που ακολουθούν μου τα έστειλε η Γιούλα στις 16 Του Νοέμβρη. Από τότε ήταν στα υπόψη...
(Ο συντάκτης τους και ο χρόνος έκδοσής τους στο τέλος)
Τα κείμενα που ακολουθούν μου τα έστειλε η Γιούλα στις 16 Του Νοέμβρη. Από τότε ήταν στα υπόψη...
(Ο συντάκτης τους και ο χρόνος έκδοσής τους στο τέλος)
«Κλείστε τα Σχολειά»
...Και για τους δασκάλους δυστυχώς δε συμβαίνει ό,τι και με τους άλλους υπαλλήλους του Κράτους. Σ' αυτούς προπαντός πρέπει κανείς να προσπαθήσει ν' αναζωογονήσει την ψυχή τους, να τονώσει το ηθικό τους, να τους κάνει περήφανους και απολύτως ελεύθερους από κάθε βιοτική επιρροή. Η επίδραση τους στον ψυχικό κόσμο του παιδιού είναι τόσο καταπληχτική, ώστε γι' αυτή την ελευθερία του παιδιού, την ηθική διάπλαση, το ελεύθερο φρόνημα, την ανώτερη συνείδηση, οφείλει η κοινωνία να τους περιβάλει με μια εξαιρετική φροντίδα και μια ανώτερη περιποίηση.
Όχι ημίμετρα και τσιγκουνιές. Είπα κι αλλού ότι η διαμόρφωση του μελλούμενου ανθρώπου και συνεπώς της μελλούμενης κοινωνίας συντελείται στο παιδί, στο σχολειό, από την καθημερινή επίδραση του δασκάλου. Δε μας ενδιαφέρουν τόσο πολύ οι γνώσεις και η ξερή σοφία, όσο η ωραία ψυχή και η ελεύθερη σννείδηση.
Κι αυτά θα τα δώσει στο παιδί το περιβάλλον του σχολειού και, η ελεύθερη και ανώτερη ψυχή του δασκάλου, Αλλιώς, αν η ψυχή του δασκάλου εξακολουθήσει να μένει κακομοιριασμένη, ταπεινή, πονηρή και ύπουλη, εξίσου κακομοιριασμένη, ταπεινή, πονηρή και ύπουλη θα διαμορφωθεί για πάντα και η ψυχή του παιδιού και της μέλλουσας κοινωνίας!
Απλούστατα πράγματα, λίγη σκέψη γύρω στην υπόθεση αυτή, και όμως πόση ακατανόητη στενομυαλιά και οπισθοδρομικότητα από μέρος της Πολιτείας και της κοινωνίας απέναντι του Δασκάλου! (σελίδα 33)
Κι αυτά θα τα δώσει στο παιδί το περιβάλλον του σχολειού και, η ελεύθερη και ανώτερη ψυχή του δασκάλου, Αλλιώς, αν η ψυχή του δασκάλου εξακολουθήσει να μένει κακομοιριασμένη, ταπεινή, πονηρή και ύπουλη, εξίσου κακομοιριασμένη, ταπεινή, πονηρή και ύπουλη θα διαμορφωθεί για πάντα και η ψυχή του παιδιού και της μέλλουσας κοινωνίας!
Απλούστατα πράγματα, λίγη σκέψη γύρω στην υπόθεση αυτή, και όμως πόση ακατανόητη στενομυαλιά και οπισθοδρομικότητα από μέρος της Πολιτείας και της κοινωνίας απέναντι του Δασκάλου! (σελίδα 33)
...
(Και από τη σελίδα 42)
...Το Κράτος εξάλλου ας θελήσει επιτέλους να σκεφτεί ότι δεν είναι επίχειρηματίας, που το σχολειό είναι απλώς ένα μαγαζί του κι ο δάσκαλος ο υπάλληλος του μαγαζιού του αυτού! Το Σχολειό δεν είναι εμπορική επιχείρηση, αλλ' ένας δονούμενος νεφελόκοσμος, κι ο δάσκαλος ο μικρός θεός μιας πραγματικής δημίονργίας! Κι αν το Κράτος εξακολουθήσει να κάνει εμπορικούς υπολογισμούς και ν' αναγκάζει το δάσκαλο έστω και μια στιγμή της μέρας του να ξοδεύει έξω απ' το σχολειό για τη διατροφή του — ε, τότε αλίμονο στα νιάτα αυτά που μπαίνουνε μέσα σε τέτοια εμπορικά καταστήματα
Μίλτος Κουντουράς, «Κλείστε τα Σχολειά», 1923
Έναν αίωνα μετά στην Ελλάδα διεκδικούμε το αυτονόητο....
Έναν αίωνα μετά στην Ελλάδα διεκδικούμε το αυτονόητο....
2 σχόλια:
Δημήτρη για να είναι άγνωστος αυτός ο άνθρωπος και το έργο του φαίνεται ότι κάποιο δεν θέλουν να τον παρουσιάσουν και να τον προβάλλουν.
Ποτέ δεν είναι αργά, ιδιαίτερα τώρα που είναι τόσο επίκαιρος
Τάσο,
σε παρακαλώ, διάβασε, όταν έχεις χρόνο, όλο το κείμενο (δες παραπομπή,"Κλείστε τα σχλειά"). Είναι εντυπωσιακό το πόσο επίκαιρο ακούγεται! Σα να μην πέρασε μια μέρα...
Δημοσίευση σχολίου