Καλό μήνα...

Στριμωγμένος στο τέλος ενός χειμώνα
Ψάχνει χαμένες μέρες
Λειψός μετρά και δεν του βγαίνουν
Μισθωτός που κοιτά με οίκτο το δεκαπενθήμερο
Πολιτικός του δεκάρικου
Υπόσχεται άνοιξη και
Κλείνει το μάτι στο κρύο του Μάρτη
Μασκαρεύεται
Παλιάτσος & Αρλεκίνος, δυτικότροπος
Θάλλει με ακμαίους φαλλούς
Σε διονυσιακή μέθη

Για να σκεπάσει τη θλίψη
Να αρνηθεί το παρόν

Ψάχνει να πιαστεί από΄να χέρι
Απελπισία
Κύκλοι τον στροβιλίζουν ατέρμονα
Τον ανεβάζουν και
Τον βαραθρώνουν

Ονειρεύεται - πάντα ονειρευόταν - για να κρυφτεί απ' το παρόν
Τον ήλιο τ' Απρίλη
Το ταξίδι τ' Αυγούστου
Την προσμονή του Σεπτέμβρη

Φεβρουάριος
Φευ!

Μάρκος και Άννα *
Μουσική/Στίχοι: Dalla Lucio/Αδελφοί Κατσιμίχα
Aννα όπως τόσες άλλες, Aννα όμορφη Aννα
Aννα με το βλέμμα που σβήνει, μυγιάγγιχτη Aννα
Θα φύγει κάποτε θα φύγει. Της συνοικίας το αστέρι
Η Aννα με τις φιλενάδες κλείνει τα μάτια και το ξέρει

Ο Μάρκος μες στα ρούχα του που κλαίει, ο Μάρκος μια καρδιά που καίει
Με τη μάνα και την αδερφή του, και την άχαρη ζωή του
Μα όταν νυχτώνουνε οι δρόμοι, τρέχει να βρει τη συμμορία
Ο Μάρκος με τους κολλητούς, ο Μάρκος τσαμπουκάς στη συνοικία

Το φεγγάρι μια μπάλα στ' ουρανού το μπιλιάρδο..
Και τ' αστέρια αμέτρητα στου φλίπερ το τζάμι
Ο Μάρκος σ' ένα μπαρ, δεν ξέρει που να πάει
Ένα ξεκλείδωτο γκάζι βουτάει και για την πόλη τραβάει

Σαββάτο η Aννα για χορό, ο Μάρκος στην πίστα καλπάζει
Το χορευτάδικο είναι φριχτό, μια αδερφή με πάθος τον κοιτάζει
Μα πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις, ποιος είναι ο δρόμος για τ' αστέρια
Κοιτάζονται, μιλάνε, γελάνε, μιλάνε με τα χέρια και αρχίζουν να πετάνε

Αγκαλιά μες στη ζαλάδα.
Σαν κωμωδία αμερικάνικη πέρασε και τούτη η βδομάδα
Μα η Αμέρικα μακραίνει. Στην άλλη όχθη της σελήνης
Κυνηγώντας τους η πόλη μ' ένα γέλιο που το αίμα τους παγώνει

Το φεγγάρι απλώνει, τους πιάνει απ' τον ώμο
Μ' ένα μάτσο αστέρια κατεβαίνει στο δρόμο
Aρρωστο φεγγάρι, στο δρόμο χύνεται
Ένα σκυλί που περνάει, γαβγίζει, και ξεκουμπίζεται

Η Aννα θέλει να πεθάνει.
Ο Μάρκος ονειρεύεται άλλα μέρη
Κάποιος τους είδε να γυρίζουν χέρι με χέρι...

*έτσι, για να ξορκίσω το βάρος των ημερών...