dimosofoulis@yahoo.gr

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Μαρτυρίες

«Μόλις είδαμε το λιμενικό, ο Γ... έσκισε τη βάρκα και βρεθήκαμε στο νερό. Δεν ήξερα κολύμπι και άρχισα να χτυπάω τα χέρια μου φωνάζοντας στ' αγγλικά «ελπ, ελπ». Σε λίγο άρχισα να πίνω νερό και κατάλαβα ότι θα πεθάνω. Σκέφτηκα τη μάνα μου, ότι θα την δω και δεν ένιωσα φόβο. Μετά θυμάμαι να ανοίγω τα μάτια μου και να κρυώνω. Ημουν πάνω στο καράβι του λιμενικού και μας πήγαιναν στην Μυτιλήνη».15χρονος Αφγανός
«Οταν φτάσαμε στη Μυτιλήνη, μας πήγαν στο κέντρο κράτησης. Αργότερα θα μάθαινα ότι ο φίλος μου είχε πνιγεί. Μου έδωσαν κουβέρτες και με έβαλαν σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Το πρώτο που θυμάμαι είναι η μυρωδιά. Νόμιζα ότι κάποιος είχε πεθάνει. Οτι εγώ μπορεί να είχα πεθάνει και να τα έβλεπα στο όνειρό μου ενώ στην πραγματικότητα σάπιζα.
Στο δωμάτιο υπήρχαν πιο πολλοί άντρες, αλλά κάποιες φορές φέρνανε γυναίκες με παιδιά. Εκεί είδα και άκουσα πράγματα που θα ήθελα να μην έχω ζήσει...»
16χρονος Αφγανός

«Ο φίλος μου έλεγε ότι δεν θέλουμε άσυλο και να μην μας πάρουν αποτυπώματα. Τελικά μας πήραν αποτυπώματα, μας έδωσαν ένα χαρτί και μας έδιωξαν. Νόμιζα ότι το ίδιο βράδυ θα ήμουν στην Αγγλία, στο Λονδίνο και το χαρτί θα με βοηθούσε. Τελικά, το χαρτί έλεγε να εγκαταλείψω τη χώρα σε 30 ημέρες...», θυμάται 16χρονος Πακιστανός.

«...Την άλλη μέρα μάς πήγανε στους αστυνομικούς. Μου μιλάγανε ελληνικά και δεν καταλάβαινα. Μετά κάποιος αστυνομικός μου είπε "χάου όλντ" και άρχισε να μετράει με τα δάχτυλά του. Εγώ έδειξα με τα δάχτυλά μου 14», αναφέρει ανήλικος από το Ιράκ.
«Στην Αθήνα έμεινα 4 μήνες. Δούλευα σε ένα ράφτη, σε ένα υπόγειο κάπου στην Κυψέλη και τα μισά λεφτά μου τα έπαιρνε ο Ελληνας για το ενοίκιό μου. Πληρώσαμε 500 ευρώ ο καθένας και μας έφεραν στην Πάτρα. Εχω προσπαθήσει να φύγω 4 φορές. Δεν τα κατάφερα. Τις δύο με πιάσανε και με πήγανε στο τμήμα, όπου έφαγα ξύλο. Προσπαθώ να μπω κατευθείαν στο πλοίο και όχι μέσα σε φορτηγό», λέει 14χρονος από το Αφγανιστάν.

«...Ξεκινήσαμε να περάσουμε από τις γραμμές του τρένου για να βγούμε στο λιμάνι. Εκεί κρυφτήκαμε κάτω από φορτηγά και περιμέναμε. Ο φίλος μου είχε φέρει σχοινιά για να δεθούμε από κάτω. Τότε ήρθε η πολιτσία. Ολοι άρχισαν να τρέχουν και να προσπαθούν να κρυφτούν. Εμένα με πρόλαβαν. Με πήγαν σε λεωφορείο της αστυνομίας και μου έδεσαν τα χέρια. Το λεωφορείο γέμισε και ξεκινήσαμε για Αθήνα, για το Αλλοδαπών», αναφέρει και ένας 15χρονος Πακιστανός.

«Δεν περίμενα από την Ελλάδα να δείχνει τέτοια συμπεριφορά. Μετάνιωσα που ήρθα. Εμείς οι Αφγανοί δεν θέλουμε πόλεμο, γιατί αν ήμασταν πολεμιστές θα μέναμε στο Αφγανιστάν. Στην τηλεόραση κάθε μέρα βλέπαμε να μιλάνε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά εμείς που ήρθαμε στην Ευρώπη είδαμε κάτι άλλο».
ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευεροτυπία, 14/5/09

Δεν υπάρχουν σχόλια: