dimosofoulis@yahoo.gr

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Νεοσυντηρητισμός - Νεοφιλελεευθερισμός: Τα αδιέξοδα

Αντιγράφω από το anti:
Εδώ και πολλά χρόνια οι οικονομικές ιδέες του συντηρητισμού απέτυχαν παταγωδώς όπου και αν αυτές εφαρμόσθηκαν. Αυτό που στην Αμερική ονομάζεται νεοσυντηρητισμός και ξεκίνησε επί Ρέιγκαν ενώ στην Ευρώπη ονομάστηκε νεοφιλελευθερισμός και εμφανίσθηκε επί Θάτσερ, οδήγησε σε οικονομικό μαρασμό τις χώρες που τον υιοθέτησαν.
Από την άλλη, όσες χώρες είπαν «όχι ευχαριστώ» στις νεοσυντηρητικές δημοσιοοικονομικές θεωρίες, αντιμετωπίζουν την τρέχουσα οικονομική κρίση με μεγαλύτερη επιτυχία. Η Γερμανία και η Γαλλία τα πάνε αρκετά καλύτερα από την Αγγλία . Στα δε Σκανδιναβικά κράτη, οι οικονομίες κρατάνε γερά κυρίως λόγω της ισχυρής κοινωνικής πολιτικής που προϋπήρχε και έθεσε γερά θεμέλια στο όλο πολιτικοοικονομικό τους οικοδόμημα.
Ακόμη και ο συντηρητικός ηγέτης της Γαλλίας Σαρκοζί, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με παλαιότερους συντηρητικούς τύπου Ρέιγκαν, Θάτσερ ή ακόμη και Μπους. Αν και πολέμιος των φόρων, εντούτοις αντιλαμβάνεται ότι πρωτεύουσα σημασία έχει για τη χώρα του η κοινωνική προσφορά. Σίγουρα σε χώρες που «σοσιαλίζουν», οι φόροι είναι σαφώς μεγαλύτεροι απ` ότι στις ΗΠΑ ή στην Αγγλία.. Στη Δανία για παράδειγμα οι πολίτες πληρώνουν πάνω από το μισό τους εισόδημα σε φόρους. Όσο σκληρό όμως και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Δανοί δεν πληρώνουν για την υγειονομική τους περίθαλψή , την μόρφωσή τους (έως και το μεταπτυχιακό επίπεδο) και αν τυχόν χάσουν τη δουλειά τους δεν χάνουν τις ασφαλιστικές καλύψεις τους όπως συμβαίνει στην Αμερική. Α, και κάτι άλλο. Το ελάχιστο μεροκάματο είναι $140!!! Πόσοι Αμερικανοί δεν θα προτιμούσαν άραγε να εργάζονται με τέτοιο εισόδημα και χωρίς να ανησυχούν για έξοδα υγείας ή μόρφωσης των παιδιών τους; Και ας ζούσαν σε ταμπού για αυτούς «σοσιαλιστικό» καθεστώς!. Όλες οι συνταγές των νέο συντηρητικών εξαντλούνται σε μια πρόταση. Όχι άλλοι φόροι. Αυτό βέβαια ισχύει για τους έχοντες και κατέχοντες διότι ο Ρέιγκαν είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος που έβαλε τους περισσότερους φόρους από όλους τους Προέδρους της ιστορίας των ΗΠΑ. Φόρους στους εργαζόμενους εννοείται..
Συμπέρασμα; Όσα προβλήματα και αν δημιουργεί ένα μεγάλο κράτος, άλλα τόσα λύνει λόγω των παροχών του. Ας το έχουμε υπ` όψιν μας.
Strange Attractor
(ελεύθερη απόδοση από το http://www.associatedcontent.com/)

Δεν υπάρχουν σχόλια: