Ένα τραγούδι για την Κωνσταντίνα Κούνεβα

Ο πολιτικός πρόσφυγας από τη Γουϊνέα Abdurahamane Touré και ο Paul Caratini "Simpol", Γάλλος συνθέτης και τραγουδιστής του χιπ χοπ στο Παρίσι, έγραψαν «το τραγούδι της Κωνσταντίνας».
...
Πολύ γνωστός στη Γουϊνέα και σε όλη τη δυτική Αφρική, ο 28χρονος συνθέτης, τραγουδιστής της ραπ και του χιπ χοπ και επικεφαλής του συγκροτήματος Puissance Maldingue, Αμπντουραχαμάν Τουρέ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εσπευσμένα τη χώρα του τον περασμένο Αύγουστο, όταν του έγινε σαφές ότι κινδύνευε η ζωή του από τη δικτατορία που κυβερνούσε τη χώρα του (σχετικό άρθρο υπάρχει στην ιστοσελίδα του BBC).
Μετά από πολλές περιπέτειες, βρέθηκε να περνάει το Αιγαίο μαζί με άλλους μετανάστες (έχει τραβήξει σχετικό φιλμ με το κινητό του) πριν καταλήξει, το Σεπτέμβρη του 2008, στην Αθήνα. Στη διήμερη εκδήλωση της «Ένωσης Αφρικανών Γυναικών» και του κινήματος «Όχι στο Ρατσισμό από τη Κούνια» στη Πλατεία Αμερικής, ο –εντελώς άγνωστος- Τουρέ ζήτησε την άδεια να τραγουδήσει, ανέβηκε στην εξέδρα και… έβαλε φωτιά στους εκατοντάδες Αφρικανούς που μέχρι τότε παρακολουθούσαν από τις παρυφές της πλατείας.
Εκεί γνωρίστηκε με τη Σόνια Μητραλιά της «Κούνιας» που, όντας και παλιά φίλη και γνώριμη της Κωνσταντίνας Κούνεβα (από τους κοινούς αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών), είχε την έμπνευση να του ζητήσει να γράψει ένα τραγούδι πάνω σε στίχους της βασισμένους σε κείμενο του σωματείου καθαριστριών της Κωνσταντίνας.
Στο Παρίσι, όπου «πέρασε» μετά από τρίμηνη παραμονή στην Ελλάδα, ο Τουρέ έγραψε το «τραγούδι της Κωνσταντίνας», μαζί με το Γάλλο μουσικό και συνεργάτη του στο νεότευκτο συγκρότημά τους Noir/Blanc και το εκτέλεσε στα γαλλικά, ελληνικά και αγγλικά, μαζί με Ελληνίδα τραγουδίστρια. Περιττό να προσθέσουμε ότι όλα αυτά έγιναν και γίνονται αφιλοκερδώς, από ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω και εξακολουθούν να αγωνίζονται και να πιστεύουν στην αλληλεγγύη…

ΠΗΓΗ:TVXS.gr

...όταν η φυλετική προκατάληψη συνάντησε την καλοσύνη!

...χωρίς σχόλια!

Μαρτυρίες

«Μόλις είδαμε το λιμενικό, ο Γ... έσκισε τη βάρκα και βρεθήκαμε στο νερό. Δεν ήξερα κολύμπι και άρχισα να χτυπάω τα χέρια μου φωνάζοντας στ' αγγλικά «ελπ, ελπ». Σε λίγο άρχισα να πίνω νερό και κατάλαβα ότι θα πεθάνω. Σκέφτηκα τη μάνα μου, ότι θα την δω και δεν ένιωσα φόβο. Μετά θυμάμαι να ανοίγω τα μάτια μου και να κρυώνω. Ημουν πάνω στο καράβι του λιμενικού και μας πήγαιναν στην Μυτιλήνη».15χρονος Αφγανός
«Οταν φτάσαμε στη Μυτιλήνη, μας πήγαν στο κέντρο κράτησης. Αργότερα θα μάθαινα ότι ο φίλος μου είχε πνιγεί. Μου έδωσαν κουβέρτες και με έβαλαν σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Το πρώτο που θυμάμαι είναι η μυρωδιά. Νόμιζα ότι κάποιος είχε πεθάνει. Οτι εγώ μπορεί να είχα πεθάνει και να τα έβλεπα στο όνειρό μου ενώ στην πραγματικότητα σάπιζα.
Στο δωμάτιο υπήρχαν πιο πολλοί άντρες, αλλά κάποιες φορές φέρνανε γυναίκες με παιδιά. Εκεί είδα και άκουσα πράγματα που θα ήθελα να μην έχω ζήσει...» 16χρονος Αφγανός

«Ο φίλος μου έλεγε ότι δεν θέλουμε άσυλο και να μην μας πάρουν αποτυπώματα. Τελικά μας πήραν αποτυπώματα, μας έδωσαν ένα χαρτί και μας έδιωξαν. Νόμιζα ότι το ίδιο βράδυ θα ήμουν στην Αγγλία, στο Λονδίνο και το χαρτί θα με βοηθούσε. Τελικά, το χαρτί έλεγε να εγκαταλείψω τη χώρα σε 30 ημέρες...», θυμάται 16χρονος Πακιστανός.

«...Την άλλη μέρα μάς πήγανε στους αστυνομικούς. Μου μιλάγανε ελληνικά και δεν καταλάβαινα. Μετά κάποιος αστυνομικός μου είπε "χάου όλντ" και άρχισε να μετράει με τα δάχτυλά του. Εγώ έδειξα με τα δάχτυλά μου 14», αναφέρει ανήλικος από το Ιράκ.
«Στην Αθήνα έμεινα 4 μήνες. Δούλευα σε ένα ράφτη, σε ένα υπόγειο κάπου στην Κυψέλη και τα μισά λεφτά μου τα έπαιρνε ο Ελληνας για το ενοίκιό μου. Πληρώσαμε 500 ευρώ ο καθένας και μας έφεραν στην Πάτρα. Εχω προσπαθήσει να φύγω 4 φορές. Δεν τα κατάφερα. Τις δύο με πιάσανε και με πήγανε στο τμήμα, όπου έφαγα ξύλο. Προσπαθώ να μπω κατευθείαν στο πλοίο και όχι μέσα σε φορτηγό», λέει 14χρονος από το Αφγανιστάν.

«...Ξεκινήσαμε να περάσουμε από τις γραμμές του τρένου για να βγούμε στο λιμάνι. Εκεί κρυφτήκαμε κάτω από φορτηγά και περιμέναμε. Ο φίλος μου είχε φέρει σχοινιά για να δεθούμε από κάτω. Τότε ήρθε η πολιτσία. Ολοι άρχισαν να τρέχουν και να προσπαθούν να κρυφτούν. Εμένα με πρόλαβαν. Με πήγαν σε λεωφορείο της αστυνομίας και μου έδεσαν τα χέρια. Το λεωφορείο γέμισε και ξεκινήσαμε για Αθήνα, για το Αλλοδαπών», αναφέρει και ένας 15χρονος Πακιστανός.

«Δεν περίμενα από την Ελλάδα να δείχνει τέτοια συμπεριφορά. Μετάνιωσα που ήρθα. Εμείς οι Αφγανοί δεν θέλουμε πόλεμο, γιατί αν ήμασταν πολεμιστές θα μέναμε στο Αφγανιστάν. Στην τηλεόραση κάθε μέρα βλέπαμε να μιλάνε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά εμείς που ήρθαμε στην Ευρώπη είδαμε κάτι άλλο».
ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευεροτυπία, 14/5/09

Σαν παραμύθι...

Όταν άκουσα τη μελωδία θυμήθηκα ένα παλιό τραγουδάκι της δεκαετίας του '70. Ο Άσεμ όμως που μου το πρότεινε, με πληροφόρησε ότι πρόκειται για αλγερίνικη μελωδία, παραδοσικακό τραγούδι των Βερβέρων. Ο Idir (πληροφορίες εδώ), ο τραγουδιστής που το ερμηνεύει μεγάλωσε στα Kybeele, όντας γόνος αλγερινών Βερβέρων.
Το τραγούδι είναι βασισμένο σε ένα παλιό Αμαζίκικο παραμύθι, ένας συγκινητικός, τρυφερός διάλογος ανάμεσα στην κόρη "GARIBA" και στο γέρο πατέρα "INOUVA".
Απολαύστε τη μελωδία και διαβάστε την απόδοση των στίχων:

- Μπαμπά μου Inouva άνοιξε μου σε παρακαλώ την πόρτα!
- Αχ, κορούλα μου Gariba άφησε τα βραχιόλια σου να τρέμουν...(σ. μ. Να σε νιώθω κοντά μου)
-Μπαμπά μου Inouva τρέμω για το θεριό του δάσους...
- Αχ κορούλα μου! ... κι εγώ το φοβάμαι!

Ο γέρος σου τυλιγμένος στο μανδύα του
μονάχος (δίπλα στο τζάκι) πυρώνεται.
Ο γιός του σεκλετισμένος παλεύει να γεμίσει το ζεμπίλι του
κι αναπολεί γλυκά - μα περασμένα - πρωινά.
Η γριά ζαρωμένη πίσω απ' τον αργαλειό παλεύει με τις κλωστές της,
ζωσμένη από παιδάκια που στις αναμνήσεις της μεστώνουν το μυαλό τους.

- Μπαμπά μου Inouva άνοιξε μου σε παρακαλώ την πόρτα!
- Αχ, κορούλα μου Gariba άφησε τα βραχιόλια σου να τρέμουν...(σ. μ. Να σε νιώθω κοντά μου)
-Μπαμπά μου Inouva τρέμω για το θεριό του δάσους...
- Αχ κορούλα μου! ... κι εγώ το φοβάμαι!

Το χιόνι στοιβάζεται πίσω απ' την πόρτα
Το ehlolin σιγοβράζει στην κατσαρόλα
και τα μάτια ονειρεύονται την άνοιξη που θα 'ρθει.

Το φεγγάρι, τ' αστέρια, μας άφησαν,
τα ξύλα της μορνιάς τη θέση της ψάθας παίρνουν
κι φαμελιά μ' αναμνήσεις στης γνώσης το δεντρί σκαρφαλώνει...

Απόδοση των αραβικών στίχων στα ελληνικά: Ασεμ Ν., Δημήτρης Σ.

Νεοσυντηρητισμός - Νεοφιλελεευθερισμός: Τα αδιέξοδα

Αντιγράφω από το anti:

Εδώ και πολλά χρόνια οι οικονομικές ιδέες του συντηρητισμού απέτυχαν παταγωδώς όπου και αν αυτές εφαρμόσθηκαν. Αυτό που στην Αμερική ονομάζεται νεοσυντηρητισμός και ξεκίνησε επί Ρέιγκαν ενώ στην Ευρώπη ονομάστηκε νεοφιλελευθερισμός και εμφανίσθηκε επί Θάτσερ, οδήγησε σε οικονομικό μαρασμό τις χώρες που τον υιοθέτησαν.
Από την άλλη, όσες χώρες είπαν «όχι ευχαριστώ» στις νεοσυντηρητικές δημοσιοοικονομικές θεωρίες, αντιμετωπίζουν την τρέχουσα οικονομική κρίση με μεγαλύτερη επιτυχία. Η Γερμανία και η Γαλλία τα πάνε αρκετά καλύτερα από την Αγγλία . Στα δε Σκανδιναβικά κράτη, οι οικονομίες κρατάνε γερά κυρίως λόγω της ισχυρής κοινωνικής πολιτικής που προϋπήρχε και έθεσε γερά θεμέλια στο όλο πολιτικοοικονομικό τους οικοδόμημα.
Ακόμη και ο συντηρητικός ηγέτης της Γαλλίας Σαρκοζί, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με παλαιότερους συντηρητικούς τύπου Ρέιγκαν, Θάτσερ ή ακόμη και Μπους. Αν και πολέμιος των φόρων, εντούτοις αντιλαμβάνεται ότι πρωτεύουσα σημασία έχει για τη χώρα του η κοινωνική προσφορά. Σίγουρα σε χώρες που «σοσιαλίζουν», οι φόροι είναι σαφώς μεγαλύτεροι απ` ότι στις ΗΠΑ ή στην Αγγλία.. Στη Δανία για παράδειγμα οι πολίτες πληρώνουν πάνω από το μισό τους εισόδημα σε φόρους. Όσο σκληρό όμως και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Δανοί δεν πληρώνουν για την υγειονομική τους περίθαλψή , την μόρφωσή τους (έως και το μεταπτυχιακό επίπεδο) και αν τυχόν χάσουν τη δουλειά τους δεν χάνουν τις ασφαλιστικές καλύψεις τους όπως συμβαίνει στην Αμερική. Α, και κάτι άλλο. Το ελάχιστο μεροκάματο είναι $140!!! Πόσοι Αμερικανοί δεν θα προτιμούσαν άραγε να εργάζονται με τέτοιο εισόδημα και χωρίς να ανησυχούν για έξοδα υγείας ή μόρφωσης των παιδιών τους; Και ας ζούσαν σε ταμπού για αυτούς «σοσιαλιστικό» καθεστώς!. Όλες οι συνταγές των νέο συντηρητικών εξαντλούνται σε μια πρόταση. Όχι άλλοι φόροι. Αυτό βέβαια ισχύει για τους έχοντες και κατέχοντες διότι ο Ρέιγκαν είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος που έβαλε τους περισσότερους φόρους από όλους τους Προέδρους της ιστορίας των ΗΠΑ. Φόρους στους εργαζόμενους εννοείται..
Συμπέρασμα; Όσα προβλήματα και αν δημιουργεί ένα μεγάλο κράτος, άλλα τόσα λύνει λόγω των παροχών του. Ας το έχουμε υπ` όψιν μας.
Strange Attractor
(ελεύθερη απόδοση από το http://www.associatedcontent.com/)

Ιούνιος...

"Ίδρωσες",
μου ψιθύρισες
- ή τουλάχιστο αυτό άκουσα-
"Θα 'ναι, οι πρώτες ζέστες του Ιούνη"
σκέφτηκες
"Είναι από τον κάματο τόσων μηνών"
συλλογίστηκα,
γρικόντας τη σκέψη σου.

Τον περιμέναμε αυτόν τον Ιούνη
Φορτωνόμασταν τους παρελθόντες μήνες
-οδυνηρές μνήμες-
κι αδειάζαμε αργά
Σάπιο σκαρί απ' τον καιρό φθαρμένο.

...και τώρα
Χωρίς κουράγιο, αδύναμοι

Νιώθουμε το θρόισμα της κουρτίνας
Επιτέλους κάτι κινείται...

(Γυρνώ στο πλάι
η παλάμη μου γεμίζει απ' το χέρι σου
αφήνομαι)

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Αστεράκι

Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής

Υπάρχει ψηλά εν' αστέρι
το πιο λαμπερό τ' ουρανού
Μαζί του μιλάω και παίζω
αν θέλω τα βράδια

Αν νιώθω μονάχος το ξέρει
κι ανοίγει τις πόρτες του νου
Γλυκά με χαϊδεύει με φως
και μου δείχνει σημάδια

Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις

Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις

Η μνήμη σαρώνει τη σκέψη
κι ο χρόνος που τραβάει το χαλί
Αυτό που επάνω του χρόνια
σκυφτός περπατάω

Μα εσύ αστεράκι μου ξέρεις
το πώς έχω φτάσει ως εκεί
μια νύχτα του Οκτώβρη το φως
μου χαρίζεις και σπάω

Καληνύχτα αστέρι...

Καληνύχτα αστέρι, καληνύχτα αστέρι
καληνύχτα αστέρι, λαμπερό τ' ουρανού

Καλό μήνα!!!