Ο Βασίλης  συνεχίζει να  μας ξαφνιάζει ευχάριστα! 
Σήμερα μοιραζόμαστε μαζί σας τους στίχους που μας έστειλε: 
Γραμμή… αναμονής
Από μικρούλη μαθητή
Με κάρφωσαν σε μια γραμμή
Κάθε πρωί για προσευχή
Έπαρση και υποστολή

Μετά με ντύσαν στο χακί
Και με κουρέψαν με ψιλή
Και να μαι πάλι στην γραμμή
Ανάπαυση και προσοχή

Στο κόμα ήμουν εξαρχής
Της σκέψης μου λογοκριτής
Και να προσέχω ολημερίς
Μήπως βρεθώ εκτός γραμμής

Και στην ουρά των τραπεζών
Πλήρωνα δόσεις των καρτών
Τα δάνεια των διακοπών
Τα φέσια των επιταγών

Σε μια ουρά σε μια γραμμή
Μου κλέψαν όλη τη ζωή
Σ ωραίο με κλείσανε μαντρί
Σαν πρόβατο επί σφαγή

Πολίτης ήμουν ευπειθής
Ή μ άλλα λόγια αν το πεις
Εξάρτημα μιας μηχανής
Σε μια γραμμή παραγωγής

Σε μια ουρά όταν βρεθείς
Κοίτα στο τέλος της γραμμής
Εμένα κάπου εκεί θα δεις
Και φτύσε με να το χαρείς


 Ο  αγωνιστής
Με όνειρα ξεκίναγες
Σ αυτούς τους δύσκολους καιρούς
Τον κόσμο τους τον άδικο
Θ άλλαζες κόντρα σε αυτούς

Η ψεύτικη δε σου άρεσε ζωή
Πάντα έψαχνες για την αληθινή
Διαδήλωνες για την ανατροπή
Απειθαρχία κι ανυπακοή

Αγώνες κι επανάσταση
Να φτιάξεις την κατάσταση
Το δίκιο να ναι οδηγός
Κι ο ’νθρωπος να ναι ο σκοπός

Μα αυτοί ήταν άγριοι ληστές
Ανθρώπων εκμεταλλευτές
Θέλανε να χουν ησυχία
Και φώναζαν μ απελπισία
«Συλλάβετε τον ταραξία»

Πάνω σου πέσαν σα σκυλιά
Τους χάλαγες τη σιρμαγιά
Σ άσπρα σε ρίξανε κελιά
Σε νίκησαν τ αφεντικά

Τώρα το νου σου τυραννάς
Την ήττα σου δεν ξεπερνάς
Κι έχεις μια ανοιχτή πληγή
Πως χάθηκε η αλλαγή?

Σήκω ξανά αγωνιστή
Στη μάχη πάλι έλα
Και αν απέτυχες και συ
Μονάχα χαμογέλα

Ας τους τρομάξουμε λοιπόν
Με τα χαμόγελά μας
Οι ελπίδες μας θα τους νικούν
Μέσα απ τα  όνειρά μας

Σχόλιο για το …σχολείο

Δώρο για τη Δέποινα
Χρόνια Πολλά

Σχολεία έχουμε που λες
Που μοιάζουνε με φυλακές
Κι οι δάσκαλοι εξεταστές
Να συμμορφώνουν μαθητές

Βγάλανε λέει την ποδιά
Μας την φορέσαν στα μυαλά
Αρχαία μαθηματικά
Μα η ζωή αλλού ξανά

Αίθουσες άδειες και ψυχρές
Και βιαστικοί καθηγητές
Όλα κολλάνε μες στο χθες
Κι οι απορίες μας τυφλές

Η γνώση τους νεκρή κι αυτή
Μία κακή αντιγραφή
Κι η σκέψη μας αρνητική
Κατάληψη πνευματική

Παπαγαλία μια ζωή
Κι η αποστήθιση είναι αρχή
Μαθητική υποταγή
Κοσμιοτάτη διαγωγή

Κι εσύ ρωτάς γιατί έχει κρύο
Σ αυτό το άθλιο σχολείο
Που μοιάζει μ αδειανό δοχείο
Των ιδεών νεκροταφείο

Ψάχνουμε δρόμο για φυγή
Κι ένας Δεκέμβρης μας καλεί
Μα μες στην τόση παγωνιά
Πώς να αλλάξουν τα μυαλά

Το μέλλον είμαστε εμείς
Μ αν μοιάσουμε με τους γονείς
Θα ζήσουμε γονυπετείς
Με ς σε σιωπές συνενοχής

Το μέλλον τώρα μας καλεί
Να χτίσουμε απ την αρχή
Και να περάσουμε μπροστά
Του κόσμου όλου τα παιδιά

Το μέλλον τώρα μας καλεί
Να χτίσουμε απ την αρχή
Και ν ανεβάσουμε ψηλά
Αλληλεγγύη κι ανθρωπιά