Μετά από μήνες σιωπής ετοιμαζόμουν να ξαναρχίσω τις αναρτήσεις. Τις φανταζόμουν γεμάτες φρεσκάδα, αισιόδοξες... Θα ήταν ένα νέο ξεκίνημα. Η ζωή όμως μας ξεπερνά και μας σπρώχνει σε μονοπάτια που δεν τα προσμένουμε...
Χθες τα ξημερώματα μια νηοπομπή που μετέφερε φάρμακα και τρόφιμα σε ένα λαό που υποφέρει συνάντησε στο δρόμο της το θάνατο, τη βία...
Το "συμπάσχω" για ένα λαό που υποφέρει δεν χωρά τον πόνο του άλλου. Ο πόνος είναι αίσθημα προσωπικό, το ΖΕΙΣ. Για τα παιδιά, που πρέπει να ζήσουν για να γνωρίσουν τη
Χθες τα ξημερώματα μια νηοπομπή που μετέφερε φάρμακα και τρόφιμα σε ένα λαό που υποφέρει συνάντησε στο δρόμο της το θάνατο, τη βία...
Το "συμπάσχω" για ένα λαό που υποφέρει δεν χωρά τον πόνο του άλλου. Ο πόνος είναι αίσθημα προσωπικό, το ΖΕΙΣ. Για τα παιδιά, που πρέπει να ζήσουν για να γνωρίσουν τη
ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ...
1 σχόλιο:
Είδα την μάνα μου σκυφτή
Συζυγική υποταγή
Κι όταν τη ρώταγα γιατί
Μου έλεγε σιωπή εσύ
Κι όταν με κάναν μαθητή
Πατρίδα και ποδιά ασορτί
Κι ο δάσκαλος με το ραβδί
Να επιβάλει τη σιωπή
Μετά ντυμένος στο χακί
Άκουγα το διοικητή
Να μου φωνάζει στο αυτί
Σκασμός εσύ κομμουνιστή
Και στη δουλειά ο διευθυντής
Κομπιναδόρος είναι ολκής
Μα οι συνάδελφοι «ευπρεπείς»
Συνωμοσία της σιωπής
Οι γείτονες κι οι συγγενείς
Όσα στραβά μου λεν κι αν δεις
Πρέπει αν θες να βολευτείς
Με τη σιωπή να τα δεχτείς
Μας είπαν κι οι πολιτικοί
Η χώρα πρέπει να σωθεί
Και μας ζητήσανε κι αυτοί
Συναίνεση με τη σιωπή
Μες στη σιωπή τους έζησα
Κανέναν τους δεν έβρισα
Κι αφού μου κλέψαν τη φωνή
Ουρλιάζω μέσα απ’ τη σιωπή
Δημοσίευση σχολίου