Πρώτη Μαΐου

"...πρώτη Μαΐου, κλείσε το τζάμι
μην κρυώσει το παιδί..."


Μετρούσαν τα χρόνια με τους Μάηδες,
τους μήνες που ξαναγεννιόντουσαν,
αυτοί και ... οι ελπίδες τους.
Κι Μάηδες
έρχονταν και φεύγαν,
ανθοσκεπείς ή ξέσκεποι.
Τι νόημα είχε;
Είχαν υποσχεθεί
στον εαυτό τους
πρώτα θα φύγουν αυτοί
κι έπειτα οι ελπίδες τους.

Πήραν μαζί τους και νερό
για την επερχόμενη ξηρασία*...

Get this widget Track details eSnips Social DNA

"Πρώτη Μαϊου"

Στίχοι: Μάνος Λοΐζος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Πρώτη Μαΐου κι απ' τη Βαστίλη
ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες
Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι
κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα
κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί

Τη όρα να αίλθο?

1. (η παρούσα κατάσταση, όπως την περιγράφουν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που υποδέχονται τους "αριστούχους" της ελληνικής εκαπίδευσης)

Ανορθόγραφη «τροχοπαίδι» στα Πανεπιστήμια
Του Αποστολου Λακασα (http://www.kathimerini.gr/, 16/4/2009)

Είναι τουλάχιστον παράδοξο για έναν καθηγητή πανεπιστημίου, που πλέον έχει ξεφύγει από τη διόρθωση των ορθογραφικών λαθών –τυπικά αυτό το κάνει ο δάσκαλος του σχολείου–, να διαβάζει σε γραπτό φοιτητή του για το... «τροχοπαίδι». Και όμως συνέβη στη Φιλοσοφική Αθηνών: ο φοιτητής στις εξετάσεις ήθελε να μιλήσει για την «τροχοπέδη», αλλά οι γραμματικές του ελλείψεις τον... φρέναραν οδηγώντας τον στο «παιδί του τροχού», δηλαδή το «τροχοπαίδι»!
Ολο και συχνότερα απασχολεί τους πανεπιστημιακούς το φαινόμενο των ακραίων ορθογραφικών λαθών από φοιτητές. Και είναι τόσο οικτρή η κατάσταση, που διδάσκοντες αναγκάζονται να απορρίπτουν γραπτά εξαιτίας των ορθογραφικών τους λαθών.
Το φαινόμενο αποτυπώνει το πρόβλημα της ελληνικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όπου οι μαθητές προβιβάζονται στις τάξεις από... ανία, με σημαντικές ελλείψεις και ουδείς ενδιαφέρεται για τις ουσιαστικές βάσεις που έχει κάθε παιδί. Ετσι, είναι πια αργά όταν φτάνουν στο πανεπιστήμιο, μέσα από το σύστημα εισαγωγής το οποίο επιτρέπει ένας υποψήφιος να ξεκινήσει για τη Νομική και να βρεθεί στην Κοινωνική Θεολογία.
Δραστική αντιμετώπιση
«Τα ορθογραφικά λάθη είναι πολύ συχνά. Υπάρχουν γραπτά ανορθόγραφα σε βαθμό κακουργήματος. Οι φοιτητές, επίσης, δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν τα σημεία στίξεως, δεν βάζουν τελείες, η άνω τελεία έχει καταργηθεί», λέει στην «Κ» ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νάσος Βαγενάς.
«Αυτό το λάθος με την τροχοπέδη που μου αναφέρετε είναι μια ενδεικτική λεπτομέρεια της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ελληνική παιδεία. Δεν είμαι οπαδός της θεωρίας της “παλιάς καλής εποχής”, αλλά πιστεύω ότι η κατάσταση σήμερα χρειάζεται δραστική αντιμετώπιση», παρατηρεί ο ίδιος.
Ο έγκριτος πανεπιστημιακός είναι μεταξύ εκείνων που δεν προάγουν τους φοιτητές τους (ακόμη κι αν έχουν απαντήσεις επαρκείς, για τουλάχιστον τη βαθμολογική βάση) εάν το γραπτό έχει εξόφθαλμα ορθογραφικά λάθη. «Τους ζητώ να έλθουν στην επόμενη εξέταση στο γραφείο μου, όπου τους υπαγορεύω ένα κείμενο μιας σελίδας. Εάν δεν κάνουν ορθογραφικά λάθη, τότε τους βαθμολογώ με τον βαθμό που άξιζε το γραπτό της πρώτης εξέτασης», εξηγεί.
Στο σχολείο το πρόβλημα
Το πρόβλημα φυσικά εστιάζεται στην υποχρεωτική εκπαίδευση. «Απαιτείται ριζική αναμόρφωση του ελληνικού σχολείου», λέει ο καθηγητής κ. Βαγενάς. «Δυστυχώς, όσο και εάν αυτό θεωρείται αυτονόητο, τίποτε δεν γίνεται. Ολες οι κυβερνητικές διακηρύξεις περί προτεραιότητας της εκπαίδευσης αποδεικνύονται κενές περιεχομένου.
Οι 18χρονοι αποφοιτούν από το λύκειο με ελλιπέστατες εγκύκλιες γνώσεις και πολλοί από αυτούς εισάγονται σε σχολές που τους είναι αδιάφορες. Δυστυχώς, η αύξηση των θέσεων στα ΑΕΙ δεν είναι ουσιαστική όταν η εισαγωγή των υποψηφίων γίνεται με τρόπο ανορθολογικό, τη στιγμή μάλιστα που τα ιδρύματα δεν έχουν το προσωπικό και τις υποδομές να δεχθούν τόσο πολλούς φοιτητές», καταλήγει ο κ. Βαγενάς.
Τα greeklish τα έχουν καταστρέψει όλα
«Εισάγονται στο πανεπιστήμιο έχοντας μία φωτογραφική εικόνα της ύλης, την οποία παπαγαλίζουν για τις εξετάσεις», αναφέρει στην «Κ» η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Νομικής Αθηνών, και γραμματέας της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών κ. Ευγενία Μπουρνόβα. «Ελάχιστοι πλέον ενδιαφέρονται για την ορθογραφία και τους γραμματικούς κανόνες. Τα greeklish τα έχουν καταστρέψει όλα αυτά», συνεχίζει. Μάλιστα, θυμάται ότι είχε προβληματιστεί ιδιαίτερα με ένα γραπτό φοιτητή της, ο οποίος αναφερόταν στην ... ‹«Εβια». Πρόκειται φυσικά για το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της χώρας, την Εύβοια. «Στις θετικές σχολές το πρόβλημα είναι πολύ πιο έντονο. Είχα κάποτε μία συνεργάτιδα, η οποία μάλιστα είχε εισαχθεί από τους πρώτους σε υψηλόβαθμη σχολή πληροφορικής και σε mail της με ρωτούσε : ”Τί ώρα να έλθο;”»

........

2. (Η λύση στο πρόβλημα, σύμφωνα με την κ. Άννα Ιορδανίδου, συγγραφέα των νέων βιβλίων γλώσσας που διδάσκονται στο Δημοτικό Σχολείο)

ΠΗΓΗ: http://www.eduportal.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=579

... Η ορθογραφία στην Ε΄ και στην Στ΄τάξη διαφοροποιείται από αυτό που ξέραμε μέχρι τώρα. Η προσπάθειά μας επικεντρώνεται στο να διδάξουμε τους μηχανισμούς της ορθογραφημένης γραφής και να καλλιεργήσουμε την ικανότητα της αυτοδιόρθωσης στους μαθητές μας. Οι ευκαιρίες που μας δίνονται είναι οι ορθογραφικές και λεξιλογικές ασκήσεις που υπάρχουν σε κάθε ενότητα, αλλά και τα γραπτά των παιδιών μας. Καταλαβαίνουμε, έτσι, ότι η ορθογραφία φεύγει από τις 8.15 το πρωί και απλώνεται σε όλη την ώρα του μαθήματος της γλώσσας. Ο στόχος μας δεν είναι να διορθώνουμε εμείς τα λάθη των παιδιών αλλά να τα βοηθάμε να τα δουν μόνα τους και να τα αξιοποιούμε για να τα επεξεργαστούμε. Μια άσκηση γραμματικής ή μια άσκηση παραγωγής λόγου είναι μια ευκαιρία να καταγράψουμε τις ορθογραφικές αδυναμίες της τάξης μας και να τις δουλέψουμε. Π.χ., αν κάνουμε μετατροπή ενός κειμένου από το παρόν στο παρελθόν και ζητάμε τη μεταφορά των ρημάτων στον αόριστο και βλέπουμε ότι η τάξη μας έχει ορθογραφικό πρόβλημα στις καταλήξεις σε -ησα, επωφελούμαστε από αυτό και θυμίζουμε την καταληκτική ορθογραφία του αορίστου.Υπενθυμίζουμε πως τα εργαλεία μας για να διδάξουμε την ορθογραφία είναι η ετυμολογία και οι οικογένειες λέξεων για το θεματικό κομμάτι και η γραμματική για την καταληκτική ορθογραφία. Στη διεύθυνση www.kleidiakaiantikleidia.net θα βρείτε κείμενα παιδαγωγών, γλωσσολόγων κτλ. χρήσιμα για θέματα διόρθωσης και αξιολόγησης των μαθητικών κειμένων, όπως «Το λάθος ως εργαλείο μάθησης και διδασκαλίας» και «Διδασκαλία και αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών».

...Αγαπητή μου Ανδρονίκη,

Στα βιβλία και στα τετράδια εργασιών περιλαμβάνονται ορθογραφικές ασκήσεις, άρα λύνονται και διορθώνονται από τους μαθητές σε συνεργασία με το δάσκαλο. Είναι επαρκέστατες και δε χρειάζεται να δοθούν άλλες. Επιπλέον, άσκηση στην ορθογραφία γίνεται και κατά τη γραφή και διόρθωση μαθητικών κειμένων, όπως πάντοτε. Χρησιμοποιούμε ξεχωριστό τετράδιο για λύση ασκήσεων και γραφή κειμένων, όπως αναφέρεται στο βιβλίο δασκάλου. Η ορθογραφία εξακολουθεί να διέπεται από τους κανόνες της ισχύουσας σχολικής γραμματικής, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Για λεξικό, μπορούμε, μέχρι να τυπωθούν τα σχολικά, να προτείνουμε: Βακαλοπούλου ʼ. - Ιορδανίδου ʼ. (2001), Το λεξικό του δημοτικού, Αθήνα, εκδ. Πατάκη. Μπαμπινιώτης Γ. (2004), Λεξικό για το σχολείο και το γραφείο, Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας. Neurosoft - Ιορδανίδου ʼ. (επιστ. επιμ.) (2005), Θησαυρός συνωνύμων και αντιθέτων της νέας ελληνικής, Αθήνα, εκδ. Πατάκη. Τεγόπουλος - Φυτράκης (2005), Συνώνυμα - Αντώνυμα, Ελληνικό λεξικό, Αθήνα. Στη διάθεσή σου για οποιαδήποτε άλλη διευκρίνιση. Άννα Ιορδανίδου

Πεθαμένες καλησπέρες

Η παιδική αθωότητα που χάθηκε στην ΄'επιτυχία'' (ή στην αποτυχία ενίοτε). Μια σχέση ξεθωριασμένη, ξεχασμένη στον αδηφάγο χρόνο....
Μνήμες που πληγώνουν, σχέσεις προδίδουν.
Τυχαίες συναντήσεις, κίβδηλη χαρά, λόγια χωρίς λόγο. Για μια καλησπέρα! Να την πεις;
Πεθαμένες καλήσπέρες...

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης ("Παραμύθι Με Λυπημένο Τέλος",1995 ΕΜΙ)
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Μητροπάνος ("Του έρωτα και της φυγής", 1998 ΕΜΙ)

Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ' της μέρας τα σημάδια

Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι' ασπρόμαυρη ζωή

Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά

Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυό σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ' άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Sacco και Vanzetti: 82 χρόνια από την καταδίκη των δύο θρυλικών αναρχικών

ΠΗΓΗ: tvxs (εδώ)

Στα μέσα Απριλίου 1920, η δολοφονία ενός ταμία και ενός φύλακα εργοστάσιου στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, για λεία 15,776 δολαρίων, αποτέλεσε το σημείο έναρξης μιας θρυλικής ιστορίας. Τρεις εβδομάδες αργότερα, οι αστυνομικές αρχές, βασισμένες μάλλον σε ενδείξεις παρά σε αποδείξεις, προχώρησαν στη σύλληψη δυο υπόπτων. Πρόκειται για τους διακεκριμένους αναρχικούς Ιταλούς μετανάστες Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti.
Ο Nicola Sacco ήταν τσαγκάρης, γεννημένος στην επαρχία Foggia της Ιταλίας, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Ο Bartolomeo Vanzetti, ιχθυοπώλης γεννημένος στη Β. Ιταλία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ στην ηλικία των 20. Και οι δυο άντρες έφτασαν στις ΗΠΑ την ίδια χρονιά αλλά πέρασαν 9 χρόνια μέχρι να συναντηθούν.
Αμφότεροι οι άντρες ήταν οπαδοί του Luigi Galleani, ενός Ιταλού αναρχικού που υποστήριζε την επαναστατική βία. Την εποχή εκείνη οι Ιταλοί αναρχικοί βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των "επικίνδυνων εχθρών της κυβέρνησης" και είχαν πολλάκις κατηγορηθεί για βομβιστικές επιθέσεις και απόπειρες δολοφονίας. Ο ίδιος ο Galleani απελάθηκε από τις ΗΠΑ στις 24 Ιουνίου του 1919.
Μια αλυσίδα γεγονότων, για τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, οδηγεί την αστυνομία στο να στήσει καρτέρι σε ένα γκαράζ όπου τρεις άντρες θα παραλάμβαναν ένα όχημα, για το οποίο οι αρχές πίστευαν ότι βρισκόταν στον τοπο της δολοφονίας του φύλακα στο έγκλημα στο εργοστάσιο των Slatter and Morrill. Οι δυο από τους τρεις άντρες συλλαμβάνονται ως ύποπτοι: πρόκειται για τους Bartolomeo Vanzetti και Nicola Sacco.
Οι Sacco και Vanzetti κρίνονται ένοχοι, με περιστασιακές ενδείξεις για φόνο και καταδικάζονται σε θάνατο, μετά από μια δίκη επτά εβδομάδων όπου ήταν απροκάλυπτη η εχθρότητα και η μεροληψία των αρχών κατά των αναρχικών μεταναστών, και όπου για κάθε μάρτυρα υπεράσπισης η κατήγορος αρχή παρουσίαζε κάποιον δικό της που κατέρριπτε τα όσα υποστήριζε ο πρώτος. «Αυτός ο άνδρας, (ο Vanzetti) αν και μπορεί να μην διέπραξε το έγκλημα που του αποδίδεται, είναι παρόλα αυτά ένοχος, επειδή είναι εχθρός των θεσμών μας» φέρεται να δήλωσε ο πρόεδρος του δικαστηρίου προς τους ενόρκους κατά τη διάρκεια της δίκης. Όταν οι ένορκοι προφέρουν την ετυμηγορία «Ένοχοι» ο Nicola Sacco κραυγάζει μέσα στην αίθουσα «Είμαι αθώος!».
Με την έκδοση της απόφασης αρχίζουν διαμαρτυρίες σε εργατικές περιοχές των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις σημειώνονται στη Γαλλία και την Ιταλία όπου χιλιάδες άνθρωποι γεμίζουν τους δρόμους. Οι διαδηλώσεις ωστόσο παύουν μόλις γίνει αντιληπτό ότι η εκτέλεση των δύο κατηγορουμένων δεν θα γινόταν άμεσα.
Όλο και περισσότερες διαμαρτυρίες αρχίζουν να γίνονται και στις δυο μεριές του Ατλαντικού. Άρθρο της εφημερίδας Frankfurter αναφέρει: «Εκτός της αίθουσας του δικαστηρίου η Κόκκινη υστερία κάνει θραύση: εντός, της επετράπη να κυριαρχήσει». Σωρεία τηλεγραφημάτων και επιστολών φθάνουν στο γραφείο του κυβερνήτη της Μασαχουσέτης από διανοούμενους ακόμα και δεξιών πεποιθήσεων. Ο κυβερνήτης Alvan T. Fuller διορίζει τριμελή επιτροπή για να εξετάσει την υπόθεση αλλά το πόρισμά της, στις 9 Απριλίου 1927, καταδικάζει και πάλι τους δυο άντρες. O ίδιος ο Fuller αρνείται να δείξει επιείκεια και η εκτέλεση των δυο αντρών στην ηλεκτρική καρέκλα μοιάζει αναπόφευκτη.
Οι συνήγοροι κάνουν έκκληση στον κόσμο: «Ελάτε με τρένα και πλοία! Ελάτε με τα πόδια ή με οχήματα! Ελάτε στη Βοστόνη!» ενώ δεκάδες εκκλήσεις στοιβάζονται στο γραφείο του κυβερνήτη. Μια από αυτές φέρει τις υπογραφές 474.842 πολιτών και μια δεύτερη άλλες 153.000. Η υπεράσπιση κάνει ακόμα μια προσπάθεια αναψηλάφησης της δικής με το αιτιολογικό της μεροληψίας του δικαστή, αίτημα που απορρίπτεται. Οι συνήγοροι στρέφονται στο Ανώτατο δικαστήριο μα και πάλι το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό. Μέχρι την παραμονή της εκτέλεσης γίνονται συνεχείς προσπάθειες – αλλά όλα τα αιτήματα απορρίπτονται. Ο νομικός αγώνας έχει λήξει και οι δυο άντρες οδεύουν αμετάκλητα προς την ηλεκτρική καρέκλα.
Μετά από έξι χρόνια σε ξεχωριστές φυλακές οι Sacco και Vanzetti ξανασυναντώνται στη φυλακή της Charlestown, όπου είχε αποφασιστεί να εκτελεστούν. Η πόλη μετατρέπεται σε φρούριο, ενώ οπλοπολυβόλα τοποθετούνται στα τείχη της φυλακής. Στους δρόμους περιπολούν εκατοντάδες άντρες των δυνάμεων ασφαλείας ενώ η Western Union εγκαθιστά 18 νέα τηλεγραφικά καλώδια για να αντεπεξέλθει στην παγκόσμια ζήτηση ειδήσεων για το θέμα. Εβδομήντα χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της Charlestown και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ανακοίνωσαν ότι θα λειτουργήσουν πέραν του ωραρίου τους για να αναμεταδώσουν τις εξελίξεις.
Οι δυο άντρες εκτελέστηκαν τα μεσάνυχτα στην ηλεκτρική καρέκλα. Πρώτος ο Sacco, ο οποίος πριν το ρεύμα διαπεράσει το κορμί του φώναξε «Ζήτω η αναρχία!» και πρόσθεσε πιο ήρεμος «αντίο γυναίκα μου, παιδιά μου και φίλοι μου». Ο Vanzetti δήλωσε πριν τον δέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα «Επιθυμώ να δηλώσω ότι είμαι αθώος. Ποτέ δεν διέπραξα έγκλημα, κάποιες αμαρτίες ναι, αλλά ποτέ έγκλημα. Σας ευχαριστώ για όσα κάνατε για μένα. Είμαι αθώος για όλα τα εγκλήματα, όχι μόνο γι’ αυτό αλλά για όλα. Είμαι ένας αθώος άνθρωπος». Όταν τον έδεναν στην καρέκλα πρόσθεσε «Τώρα επιθυμώ να συγχωρέσω ορισμένους ανθρώπους γι’ αυτό που μου κάνουν». Ο φρουρός έδωσε τα σήμα και το χιλιάδες βολτ διαπέρασαν τον βουρκωμένο Vanzetti τα μεσάνυχτα της 23 Αυγούστου 1927.
Η είδηση της εκτέλεσης έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους των έξι ηπείρων. Στη Γενεύη πάνω από 5.000 διαδηλωτές καταστρέφουν οτιδήποτε αμερικανικό βρίσκεται στο δρόμο τους, αυτοκίνητα, καταστήματα, κινηματογράφους που πρόβαλλαν αμερικανικές ταινίες. Στο Παρίσι η αμερικανική πρεσβεία περικυκλώνεται από τανκς προκειμένου να προστατευθεί. Στη Γερμανία ξεσπάνε βίαια επεισόδια με αποτέλεσμα έξι άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους.
«Δεν θα ευχόμουν ποτέ σ’ ένα σκυλί, δεν θα ευχόμουν ποτέ σε ένα φίδι, δεν θα ευχόμουν ποτέ στο πιο χαμερπές και δυστυχισμένο πλάσμα της γης, να περάσει όσα υπέφερα εγώ, για πράγματα για τα οποία δεν είμαι ένοχος. Αλλά έχω πειστεί πως είμαι ένοχος για όλα όσα υποφέρω. Υποφέρω γιατί είμαι ριζοσπάστης και, αλήθεια, είμαι ριζοσπάστης. Υποφέρω γιατί είμαι Ιταλός και, αλήθεια, είμαι Ιταλός. Υποφέρω περισσότερο απ’ όλα για την οικογένειά μου και την αγαπημένη μου, παρά για τον εαυτό μου. Αλλά είμαι τόσο σίγουρος πως έχω το δίκιο με το μέρος μου, ώστε αν μπορούσατε να με εκτελέσετε δυο φορές, και αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ ακόμα δύο, θα ζούσα την ίδια ζωή και θα έκανα ότι έχω ήδη κάνει.

Bartolomeo Vanzetti»

Βρώμικα φιλιά...

Γιατί είναι δύσκολο να αποδεχτείς αυτό που έρχεται...

(αφιερωμένο)
Βρώμικα φιλά

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παπαδόπουλος (2000)
Δίσκος: "11", VIRGIN, 2000

Ανεβαίνω μια σκάλα με πολλά σκαλοπάτια
κάνει ζέστη πολύ και ο ιδρώτας στα μάτια
μου θυμίζει πως δεν πρέπει να το παρακάνω
τί να κανω ο φτωχός; Δεν μπορώ να ανασάνω.

Απ' τη μία που λες τα τσιγάρα κομμένα,
απ' την άλλη τα ξύδια είναι απαγορευμένα.
Τις γυναίκες με μέτρο πρέπει τώρα να αγγίζω
και τους άλλους πειρασμούς πρέπει να τους ξορκίζω.

Μα δεν θέλω γιατρέ μου καμιά νοσοκόμα
θελω βρώμικα φιλιά να μου ζεστάνουν το σώμα,
ναι δεν θελω γιατρέ μου καμιά νοσοκόμα
θελω βρώμικα φιλιά να μου ζεστάνουν το σώμα.

Προχωράω ως τη σάλα, συναντάω τα κορίτσια
που ντυμένα όπως θέλω αρχινάνε τα καπρίτσια.
-Λίγο κούνημα μόρτη έτσι, για να σ' ανάψω
μιας και έχεις καημούς άφησέ με να ψάξω.

Κάτω-κάτω απ' τα ρούχα σου που σε στολίζουν
τι να κρύβεις μωρό μου και στιγμές σου γυρίζουν;
-Μα δεν θέλω αδερφούλα μου καμία Μαντόνα,
δώσ' μου βρώμικα φιλιά να μου ζεστάνουν το σώμα.

Αποχρώσες ενδείξεις...

ή της Μάνας μου
[την Κυριακή, του Απρίλη 5 ]

Στο λιγοστό φως του πρωινού
έδυε η εικόνα σου...
Πιότερο κουρασμένη από ποτέ
Ασήκωτη
Δίπλα στο τζάκι
Έσβηνε η πνοή σου

Βλέμα ζεστό,
στην παρουσία μας.

Μα ο πόνος έκλεβε τη θαλπωρή...

Με φόβισες Μάνα!

Οιδίπους,
ροδόχρους,
τρεμάμενα δάχτυλα,
πρόσωπο φορτωμένο
Το ασήκωτο άχθος της ζωής σου
- Πόσος μόχθος! Πόσος πόνος! -
το 'σκαψε αμετάκλητα.
Λευκότητα,
η δική σου αιώνια λευκότητα.
- πώς να 'ταν άραγε τα μαύρα μαλλιά σου; -

Συνήθης εικόνα, γκρίζα,
... στα κατάβαθα της ψυχής χωμένη.

(Το τρένο σφυρίζει απεγνωσμένα και απομακρύνεται...)

Ρατσισμός...

Ο Τάσος μας έστειλε το παρακάτω σχόλιο για την ανάρτηση που κάναμε στις 21 Μάρτη με θέμα το ρατσισμό. Θεωρούμε ότι θα ήταν καλό να γίνει ευρύτερα γνωστό το σχόλιο αυτό και για το λόγο αυτό τα ανεβάζουμε ως αυτοτελή ανάρτηση.
(Τάσο, σε ευχαριστώ!)

Aνάλογο του «ρατσισμού» στα θέματα υγείας είναι ο φόβος (φοβία;) μήπως προσβληθούμε από ενδεχόμενη μολυσματική νόσο του πλησίον μας.

Είναι ένας «ιδιότυπος ρατσισμός» που ο Μιχάλης Μητσός στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ χαρακτήρισε ως «δικτατορία της υγείας».

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18196&m=N45&aa=2

Γράφει σχετικά:«αισθανόμαστε πως ο καθένας από μας είναι μια ανθρώπινη βόμβα, ικανός να σκοτώσει τον διπλανό του επειδή καπνίζει ή επειδή μπορεί να του μεταδώσει διάφορες ασθένειες».

Aνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τους ανθρώπους που πάσχουν, ή δεν πάσχουν, ξεσηκώνονται κατά της ίδρυσης και λειτουργίας νοσοκομείων, ξενώνων και «θεραπευτικών κοινοτήτων» στη γειτονιά τους με αποτέλεσμα νεαρά παιδιά να περιμένουν για πολλούς μήνες την ένταξή τους.

Οι ασφαλιστικές εταιρίες αν δεν αρνούνται την ασφάλιση απαιτούν υψηλά ασφάλιστρα παραβιάζοντας κάθε έννοια «περί προσωπικών δεδομένων».

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες κακής συμπεριφοράς ακόμη και για ένα μικρό συνάχι η μια χειραψία. Aς θυμίσουμε στους κατοίκους του Εύοσμου (ξενώνας), του Μελισσοχωρίου (ξενώνας), της οδού Αναγέννησης Θεσσαλονίκης (μονάδα μεθαδόνης ΟΚΑΝΑ), του Γουδιού (ξενώνας καρκινοπαθών παιδιών), της Κηφισιάς - που φοβούνται την μειωση των αντικειμενικών αξιών !!! - ( ξενώνας - πρόγραμμα αποσυλοποίησης ψυχικά αρρώστων) κλπ ότι δεν διαθέτουν καμιά ιδιαίτερη ανοσία και η απόστασή τους από τους απέναντι δεν είναι μακρινή και είναι χρονικά απροσδιόριστη. Ας εξάρουμε τη συμπεριφορά των κατοίκων της Λούτσας που αγκάλιασαν και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τα μέλη της θεραπευτικής ομάδας.

"Μολυσματικές" είναι οι συμπεριφορές των ανθρώπων και όχι οι άνθρωποι.

Ας ξεχάσουμε τη σκληρότητα εκείνων που θανάτωναν τα ωδικά πτηνά από το φόβο της «νόσου των πτηνών» και ας εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε εκείνους που την έχουν ανάγκη.

Ας κλείσουμε με το μήνυμα:

"… Υγιείς έμειναν εκείνοι που αρκούνταν στα λίγα. Τώρα δεν αναρωτιέμαι γιατί, για ποιο λόγο αρρώστησε ο ασθενής, αναρωτιέμαι με την καχυποψία για ποιο λόγο έμεινε υγιής ο υγιής και με ποιο τίμημα…”

ΛΙΝΤΕ ΖΑΛΜΠΕΡΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΑΛΟΜέ

Μελάνι

περισσότερα εδώ

http://olonos.blogspot.com/2006/03/updated.html

Δωρεάν παιδεία με κόστος 7.250 ευρώ

ΠΗΓΗ:Ελευθεροτυπία, 6/4/09 (εδώ)

Σε μπίζνα με τζίρο 445 εκατ. ευρώ έχουν εξελιχθεί οι πανελλαδικές εξετάσεις, με την οικογένεια κάθε υποψηφίου να δαπανά κατά μέσο όρο 7.250 ευρώ μέσα σε μια διετία, σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα. Το παραπάνω αποτελεί εύρημα έρευνας για το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από το 2005 μέχρι και το 2008, την οποία παρουσίασε η ΓΣΕΕ. Περαιτέρω ένδειξη των ταξικών χαρακτηριστικών της διαδικασίας εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποτελεί το γεγονός ότι οι υποψήφιοι από περιοχές με ανεργία και χαμηλή ανάπτυξη σημειώνουν τις χειρότερες επιδόσεις. Συγκεκριμένα, στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται οι νομοί Ροδόπης, Ξάνθης, Κέρκυρας, Σάμου, Ευρυτανίας, Χαλκιδικής, Κυκλάδων, Δυτικής Αττικής, Φλωρίνης και Γρεβενών. Αντίθετα, τα μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας συναντώνται στην Αθήνα -και ειδικά στα βόρεια προάστια- η περιφέρεια της Α΄' Θεσσαλονίκης, αλλά και οι νομοί Χίου, Καρδίτσας, Α' Θεσσαλονίκη, Λαρίσης, Αρκαδίας, Σερρών, Ανατολικής Αττικής, Τρικάλων και Ιωαννίνων.
Όσον αφορά στα νησιά, ο χαμηλός δείκτης πρόσβασης στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ αποδίδεται στο γεγονός ότι πολλοί νέοι επιλέγουν να εργαστούν αμέσως μετά την αποφοίτησή τους από το Λύκειο, σε ντόπιες τουριστικές επιχειρήσεις. Ο επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής πολιτικής της ΓΣΕΕ, καθηγητής Νίκος Μουζέλης, σημείωσε ότι αυτή η επιλογή μπορεί να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ, κατά τη διάρκεια περιόδων κρίσης, καθώς δημιουργεί έλλειμμα καταρτισης, όσον αφορά στις ξένες γλώσσες και στη χρήση των νέων τεχνολογιών.

Απολείπειν ο θεός...

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί

αόρατος θίασος να περνά

με μουσικές εξαίσιες, με φωνές --

την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου

που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)

Οποιαδήποτε ομοιότητα με σημερινά πρόσωπα και πράγματα ΔΕΝ είναι τυχαία...

[Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (29 Απριλίου 1863- 29 Απριλίου 1933), ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, κατέχει εξέχουσα θέση στην ευρωπαϊκή ποίηση. Παρουσιάζοντας ο ίδιος τον εαυτότου λέει: "Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια - σ' ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα. Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά". ]

2 Απρίλη: Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου

Κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα δηλαδή της γέννησης του μεγάλου συγγραφέα παιδικών βιβλίων Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου.Η εορταστική αυτή επέτειος έχει καθιερωθεί από το 1996 με την πρωτοβουλία της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (IBBY), με σκοπό να γνωρίσουν όλα τα παιδιά του κόσμου τις χαρές, τις συγκινήσεις και τα οφέλη που προκύπτουν.

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ήταν Δανός συγγραφέας απ’ τους πιο μεγάλους και γνωστούς του κόσμου. Κυρίως είναι ο αγαπημένος συγγραφέας των παιδιών, αφού τα παραμύθια του δε λείπουν ακόμη και σήμερα από καμιά βιβλιοθήκη. Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 και πέθανε στα 1875.

Καταγόταν από πλούσια γενιά που όμως ξέπεσε και αυτός γεννήθηκε φτωχός. Επίσης έμεινε ορφανός από μικρός και είχε πολλές δυσκολίες να αντιμετωπίσει. Αποφάσισε να πάει στην Κοπεγχάγη και να γίνει τραγουδιστής, αλλά μια αρρώστια του στερεί τη φωνή του. Έτσι άρχισε να γράφει ποιήματα. Κάποιοι διέγνωσαν το ταλέντο του και τον έστειλαν στο γυμνάσιο, ενώ σε ηλικία 23 ετών πήγε στο πανεπιστήμιο. Έγινε γνωστός και επιβλήθηκε με τα βιβλία του. Ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Ανατολή.

Μελέτησε, είδε και έζησε κοντά σε πολλούς ανθρώπους. Πενήντα τόμοι αποτελούν το περίσσευμα της καρδιάς του. Μια γλυκιά μελαγχολία διαποτίζει τα έργα του ως και τα παραμύθια για μικρούς αλλά που τα χαίρονται και οι μεγάλοι.

Τα έργα του «Ασχημόπαπο», «Ο γιος του μπαλωματή», «Ο βιολιστής», «Το βιβλίο των εικόνων χωρίς εικόνες», «Η ιστορία της μητέρας», «Η μικρή Γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά», «Η Βασιλοπούλα και το μπιζέλι», «Ο Μολυβένιος στρατιώτης», «Η Τοσοδούλα», «Το κοριτσάκι και τα σπίρτα» και άλλα, είναι από αυτά που δεν ξεχνιούνται.

Απριλίου πρώτη...

Απρίλης
ψεύτης, όπως το ψέμα της πρωταπριλιάς
κι αληθινός αντάμα, σαν τη σταύρωση
Μαρτυρικός σαν τα Πάθη
κι ελπιδοφόρος σαν την Ανάσταση.
Χαρούμενος, σαν πρωινό κελάηδισμα στο περιβόλι
κι αβέβαιος, σαν το πρώτο πέταγμα.
Παθιασμένος, σαν παπαρούνα κόκκινη
κι απρόθυμος, στο μεσημεριανό ραχάτι...

Βλέπω τη μέρα να μεγαλώνει κι αναρωτιέμαι αν μπορώ να τη γεμίσω με τις πλάνες μου.
Βαραίνει καθώς τη σέρνω μέχρι τ' αντίκρυσμα τ' Αποσπερίτη, ασήκωτη.
Και τα βράδια ψάχνω την αναπλήρωση, μα είναι κατάφορτα με θύμισες απ' αηδόνια που σκέπαζαν με κελάηδημά τους τ' αφανέρωτα της νιότης. Φάνταζε τ' ονειρεμένο αληθινό κι εγώ 'μουν ο ήρωάς του!
... κι αν ξέφυγα απ' αυτό;
Σαν της πρωταπριλιάς το ψέμα μοιάζει...

"... στους φίλους που 'ναι πια αργά,

αργά να κάνουν πίσω ..."

Καλό μήνα!!!

Κόκκινος χορός
X. & Π. Κατσιμίχaς

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Βουίζει απόψε μυστικά
μες την καρδιά μου ένας σκοπός
καρδιά μου
σε άγνωστες γλώσσες μου μιλούν
φλογέρες μεθυσμένες
και με κυκλώνει από παντού
ο κόκκινος χορός

Απ' το σκοτάδι έρχομαι
με ένα μικρό τραγούδι
τραγούδι
με ένα τραγούδι φωτεινό
κρυφά να στο χαρίσω
στους φίλους που 'ναι πια αργά
αργά να κάνουν πίσω

Πότε θα τραγουδήσουμε
τραγούδια ευτυχισμένα
τραγούδια
Απρίλη ψεύτη θα 'χουμε
στα ψεύτικα όνειρά σου
μικρές τσιγγάνες του νοτιά
χορεύουν στην ματιά σου.