21 Μαρτίου 1960:Η «Σφαγή του Σάπερβιλ». 70 μαύροι διαδηλωτές σκοτώνονται σε διαδήλωση κατά του Απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική. Ο ΟΗΕ έχει καθιερώσει αυτή την ημέρα ως ημέρα υπενθύμισης για το πού μπορεί να οδηγήσει το ρατσιστικό μίσος.
Aνάλογο του «ρατσισμού» στα θέματα υγείας είναι ο φόβος (φοβία;) μήπως προσβληθούμε από ενδεχόμενη μολυσματική νόσο του πλησίον μας. Είναι ένας «ιδιότυπος ρατσισμός» που ο Μιχάλης Μητσός στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ χαρακτήρισε ως «δικτατορία της υγείας». http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18196&m=N45&aa=2 Γράφει σχετικά: «αισθανόμαστε πως ο καθένας από μας είναι μια ανθρώπινη βόμβα, ικανός να σκοτώσει τον διπλανό του επειδή καπνίζει ή επειδή μπορεί να του μεταδώσει διάφορες ασθένειες».
Aνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τους ανθρώπους που πάσχουν, η δεν πάσχουν, ξεσηκώνονται κατά της ίδρυσης και λειτουργίας νοσοκομείων, ξενώνων και «θεραπευτικών κοινοτήτων» στη γειτονιά τους με αποτέλεσμα νεαρά παιδιά να περιμένουν για πολλούς μήνες την ένταξή τους.
Οι ασφαλιστικές εταιρίες αν δεν αρνούνται την ασφάλιση απαιτούν υψηλά ασφάλιστρα παραβιάζοντας κάθε έννοια «περί προσωπικών δεδομένων».
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες κακής συμπεριφοράς ακόμη και για ένα μικρό συνάχι η μια χειραψία.
Aς θυμίσουμε στους κατοίκους του Εύοσμου (ξενώνας), του Μελισσοχωρίου (ξενώνας), της οδού Αναγέννησης Θεσσαλονίκης (μονάδα μεθαδόνης ΟΚΑΝΑ), του Γουδιού (ξενώνας καρκινοπαθών παιδιών), της Κηφισιάς - που φοβούνται την μειωση των αντικειμενικών αξιών !!! - ( ξενώνας - πρόγραμμα αποσυλοποίησης ψυχικά αρρώστων) κλπ ότι δεν διαθέτουν καμιά ιδιαίτερη ανοσία και η απόστασή τους από τους απέναντι δεν είναι μακρινή και είναι χρονικά απροσδιόριστη.
Ας εξάρουμε τη συμπεριφορά των κατοίκων της Λούτσας που αγκάλιασαν και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τα μέλη της θεραπευτικής ομάδας.
"Μολυσματικές" είναι οι συμπεριφορές των ανθρώπων και όχι οι άνθρωποι.
Ας ξεχάσουμε τη σκληρότητα εκείνων που θανάτωναν τα ωδικά πτηνά από το φόβο της «νόσου των πτηνών» και ας εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε εκείνους που την έχουν ανάγκη.
Ας κλείσουμε με το μήνυμα: ”… Υγιείς έμειναν εκείνοι που αρκούνταν στα λίγα. Τώρα δεν αναρωτιέμαι γιατί, για πιο λόγο αρρώστησε ο ασθενής, αναρωτιέμαι με την καχυποψία για πιο λόγο έμεινε υγιής ο υγιής και με ποιο τίμημα…” ΛΙΝΤΕ ΖΑΛΜΠΕΡ ΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΑΛΟΜέ Μελάνι
21 Μαρτίου 1960:Η «Σφαγή του Σάπερβιλ».
2 σχόλια:
Δημητρη καλημερα
πολυ καλο το σχεδιαγραμμα. Μηπως πρεπει να προστεθουν και οι διαφορες των πολιτισμων, οι φοβιες της υγειας,...
Aνάλογο του «ρατσισμού» στα θέματα υγείας είναι ο φόβος (φοβία;) μήπως προσβληθούμε από ενδεχόμενη μολυσματική νόσο του πλησίον μας. Είναι
ένας «ιδιότυπος ρατσισμός» που ο Μιχάλης Μητσός στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ χαρακτήρισε ως «δικτατορία της υγείας».
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18196&m=N45&aa=2
Γράφει σχετικά:
«αισθανόμαστε πως ο καθένας από μας είναι μια ανθρώπινη βόμβα, ικανός να σκοτώσει τον διπλανό του επειδή καπνίζει ή επειδή μπορεί να του μεταδώσει διάφορες ασθένειες».
Aνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τους ανθρώπους που πάσχουν, η δεν πάσχουν, ξεσηκώνονται κατά της ίδρυσης και λειτουργίας νοσοκομείων, ξενώνων και «θεραπευτικών κοινοτήτων» στη γειτονιά τους με αποτέλεσμα νεαρά παιδιά να περιμένουν για πολλούς μήνες την ένταξή τους.
Οι ασφαλιστικές εταιρίες αν δεν αρνούνται την ασφάλιση απαιτούν υψηλά ασφάλιστρα παραβιάζοντας κάθε έννοια «περί προσωπικών δεδομένων».
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες κακής συμπεριφοράς ακόμη και για ένα μικρό συνάχι η μια χειραψία.
Aς θυμίσουμε στους κατοίκους του Εύοσμου (ξενώνας), του Μελισσοχωρίου (ξενώνας), της οδού Αναγέννησης Θεσσαλονίκης (μονάδα μεθαδόνης ΟΚΑΝΑ), του Γουδιού (ξενώνας καρκινοπαθών παιδιών), της Κηφισιάς - που φοβούνται την μειωση των αντικειμενικών αξιών !!! - ( ξενώνας - πρόγραμμα αποσυλοποίησης ψυχικά αρρώστων) κλπ ότι δεν διαθέτουν καμιά ιδιαίτερη ανοσία και η απόστασή τους από τους απέναντι δεν είναι μακρινή και είναι χρονικά απροσδιόριστη.
Ας εξάρουμε τη συμπεριφορά των κατοίκων της Λούτσας που αγκάλιασαν και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τα μέλη της θεραπευτικής ομάδας.
"Μολυσματικές" είναι οι συμπεριφορές των ανθρώπων και όχι οι άνθρωποι.
Ας ξεχάσουμε τη σκληρότητα εκείνων που θανάτωναν τα ωδικά πτηνά από το φόβο της «νόσου των πτηνών» και ας εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε εκείνους που την έχουν ανάγκη.
Ας κλείσουμε με το μήνυμα:
”… Υγιείς έμειναν εκείνοι που αρκούνταν στα λίγα. Τώρα δεν αναρωτιέμαι γιατί, για πιο λόγο αρρώστησε ο ασθενής, αναρωτιέμαι με την καχυποψία για πιο λόγο έμεινε υγιής ο υγιής και με ποιο τίμημα…”
ΛΙΝΤΕ ΖΑΛΜΠΕΡ
ΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΑΛΟΜέ
Μελάνι
περισσότερα εδώ
http://olonos.blogspot.com/2006/03/updated.html
Δημοσίευση σχολίου