Ουαί υμίν...

Κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένα σκάνδαλο ντόπινγκ στον ελληνικό πρωτα-θλητισμό αρχίζουν οι βαθυστόχαστες αναλύσεις. Λένε, λένε - ξαφνιασμένοι τάχα - "αρμόδιοι'' και αναρμόδιοι...
Κι εγώ λυπάμαι και στέκομαι μόνο σ' ένα πράγμα: ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
...των πολιτικών, που έτρεχαν να φωτογραφηθούν και να πάρουν λίγη απ' τη χρυσόσκονη του πρωταθλητή.
...των δημοσιογράφων (αθλητικών και λοιπών συντακτών), που μπορούν ταυτόχρονα και για το ίδιο πρόσωπο να γράψουν διθυράμβους και λίβελους.
...των αθλητικών παραγόντων, που συνήθως δεν ξέρουν, "είναι αλλού".
...των συμπατριωτών μου, που αποβραδίς τυλίγονται μια σημαία και κατεβαίνουν στο δρόμο να αποθεώσουν και το πρωί πετροβολούν, λοιδορούν.
Όλοι οι παραπάνω δε βλέπουν, δεν ακούνε, δε γνωρίζουν. Ξύπνησαν ένα πρωί και ανακάλυψαν ότι υπάρχει στον πρωταθλητισμό και ένα πράγμα που - "αν δεν κάνουν λάθος" - λέγεται ντόπινγκ Πώς το είπε η άλλη; "Η ελληνική ψυχή" φέρνει τα μετάλλια...

Είναι τουλάχιστον ηθικοί αυτουργοί...