dimosofoulis@yahoo.gr

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Παραμύθι...

…μια φορά και έναν καιρό ήταν ο τρελός του χωριού Γιάνουτσκα, Γιάνουτσκα Ντουρατσόκ, που η μαμά του τον έστελνε κάθε μέρα στην άλλη μεριά της γέφυρας να φέρει φαγητό για τα μεγάλα του αδέλφια που δούλευαν στα χωράφια. Για τον Γιάνουτσκα, που ή­ταν βλάκας και τεμπέλης, κρατούσε η μαμά του μια φέτα ψωμί, μια κάθε μέρα.
Μια φορά τρύπησε η γέφυρα, όχι η γέφυρα αλλά το φράγμα, και τα νερά άρχισαν να ξεχύνονται και να απειλούν να πλημμυρίσουν όλη την κοιλάδα.
Ο Γιάνουτσκα, που ακριβώς εκεί­νη τη στιγμή περνούσε από εκεί, πήρε τη μοναδική φέτα ψωμί που του είχε δώσει η μητέρα του και βούλωσε την τρύπα στο φράγμα, για να μην πλημμυρίσει όλη η κοιλάδα.
Κατά τύχη πέρασε από εκεί ο γέρος βασιλιάς και το είδε, και θαύμασε πολύ, και ρώτησε τον Γιά­νουτσκα γιατί το έκανε αυτό;
Ο Γιάνουτσκα τον ρώτησε τι θέλετε να πείτε, αυτού Υψηλότητα, το έκανα αυτό για να μη γίνει πλημμύ­ρα, αλλιώς θα πνιγόταν κόσμος εδώ, Θεός να φυλάει.
Και αυτό ή­ταν το μοναδικό ψωμί που είχες; ρώτησε ο γέρος βασιλιάς. Και τι θα φας σήμερα;
Και αν δεν φάω σήμερα, αυτού Υψηλότητα, ε, και τι μ' αυτό; Θα φάνε άλλοι, και εγώ θα φάω αύριο!
Ο γέρος βασιλιάς ήταν άτεκνος, και τόσο εκτίμησε την πράξη του Γιάνουτσκα και την απάντηση του. μέχρι που αποφάσισε αμέσως και επιτόπου να τον κάνει διάδοχο και κληρονόμο του -ένα βασιλιά ντουράκ, δηλαδή έ­να βασιλιά βλάκα- και ακόμα και όταν ο Γιάνουτσκα καθόταν πια στο θρόνο όλοι συνέχισαν να τον κοροϊδεύουν, όλη η χώρα του τον κορόιδευε, ακόμα και εκείνος ο ίδιος κορόιδευε τον εαυτό του: κα­θόταν όλη μέρα στο θρόνο και έκανε διάφορες γκριμάτσες.
Σιγά σι­γά όμως είδαν ότι την περίοδο της βασιλείας του βασιλιά Γιάνουτσκα του βλάκα δεν ξεσπούσαν πόλεμοι, γιατί απλά αυτός δεν ή­ξερε τι σήμαινε να θίγεται, τι να εκδικείται και τι να κρατάει κακία!
Στο τέλος, βέβαια, οι στρατηγοί του τον σκότωσαν και του πήραν την εξουσία και, βέβαια, αμέσως τους ενόχλησε η μυρωδιά της στά­νης της γειτονικής χώρας που έφερνε ο άνεμος από την άλλη μεριά των συνόρων, και της κήρυξαν πόλεμο, και σκοτώθηκαν όλοι στον πόλεμο, ανατίναξαν και το φράγμα που ο βασιλιάς Γιάνουτσκα Ντουρατσόκ είχε βουλώσει με μια φέτα ψωμί, και έτσι πνίγηκαν όλοι στην πλημμύρα, και οι χαρούμενοι και οι καλόκαρδοι, και οι δυο χώρες βούλιαξαν.
ΑΜΟΣ ΟΖ: Ιστορία αγάπης και σκότους, σελ.: 245-246, Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2004

Δεν υπάρχουν σχόλια: