Μετά από ολιγοήμερη απουσία πάλι πίσω!
Διατρέξαμε την Ελλάδα από το Νότο στο Βορρά και από το Βορρά - ακολουθώντας τα ολοκληρωμένα τμήματα της Εγνατίας - Δυτικά και Νότια.
Η σούμα του δεκαημέρου;
* η τρυφερή συνύπαρξη με γονείς, αδέρφια, ανιψιό, ξαδέρφια.
* οι στιγμές χαλάρωσης για διάβασμα στην Πεντάπολη.
* η ανυπόφορη ζέστη των Σερρών.
*η καταπληκτική κουζίνα και η ζεστή κουβέντα του Περικλή στο Άγιο Πνεύμα.
* η φιλοξενία του Γιώργου και της Ρούλας στην Προσοτσάνη, που μας σκλάβωσαν με την ευγένεια και τη δοτικότητα τους.
*η δροσιά του Αγγίτη.
*τα σύκα του κυρ Βασίλη στις Σέρρες.
* το αντάμωμα των απανταχού Πενταπολιτών: μια εκδήλωση - φιλί ζωής - σ' ένα χωριό που αργοπεθαίνει.
* η οδήγηση στα νέα κομμάτια της Εγνατίας:το σύγχρονο γεφύρι της Άρτας! Στοιχειώστε τον πρωτομάστορα να τελειώσει! (Η γυναίκα του δύσκολα θα σας σταθεί)
* ο εθνικός δρυμός της Πίνδου: το γλυκό πράσινο - σ' όλες του τις αποχρώσεις - που σε ρουφά βαθιά μέσα του και σε λιγώνει...
* η δροσιά του Μετσόβου.
* ο καφές στου "Μακρή" δίπλα στην Παμβώτιδα: το ετήσιο ραντεβού - τάμα, στα λατρεμένα μας Γιάννενα και η συνάντηση με φίλους αγαπημένους.
Αφήνω για το τέλος τη Δέσποινα που, απελευθερωμένη από το φόβο, ισορροπεί για πρώτη φορά πάνω στο ποδήλατό της και κόβει βόλτες στην αυλή του σχολείου της Πεντάπολης. Και μόνο γι' αυτή την εικόνα το ταξίδι άξιζε. Καλοτάξιδη κόρη μου, να ισορροπείς και να ταξιδεύεις πάντα με ασφάλεια στη ζωή σου...
3 σχόλια:
To γραπτό που κάνει τα δύσκολα (μακρινό ταξίδι, ενδοχώρα μακριά από θάλασσα, ανυπόφορη ζέστη, πολιτιστική ερημιά, και οχι μόνο) ευχάριστα
Τάσο, πιστεύω ότι η αίσθηση του χώρου, του χρόνου και φυσικά των ανθρώπων είναι διαμεσολαβημένη, προϊόν προηγούμενων θέσεων, βιωμάτων, απόψεων.Τα πράγματα και τα πρόσωπα φορτίζονται θετικά ή αρνητικά από τα δρώντα υποκείμενα. Προσπαθούμε, κάθε φορά, όταν δρούμε στο χώρο και στο χρόνο να αντλούμε απ' τις εμπειρίες μας - θετικ΄ρς ή αρνητικές- γνώση και σοφία...
αντλούμε απ' τις εμπειρίες μας?
Δημήτρη φαντάζομαι ότι δεν εννοείς την ταβέρνα του Αρη και του Περικλή γιατί αίσθησή μου είναι ότι όλα κινούνται γύρω από τα δύο καταστήματα. Δεν είδα κανέναν να αθλείται παρά το ότι έχουν ένα καλό γήπεδο, δεν άκουσα κάποιον να προβληματίζεται να πάει στον κινηματογράφο...,
Είδα όμως πολλούς να συνδυάζουν πάντοτε την εξοδό τους με την ταβέρνα.
Τι να αντλήση άραγε κανένας από μια θνήσκουσα ύπαιθρο?
πέραν της χαρτοπαιξίας, του καφενείου, του αλκοόλ, του αγιοπνευματισμού. κ. άλ.
Φαντάζομαι ότι αυτοί που σκέφτονται κάποια άνάπτυξη? αναζωογόνηση? της υπαίθρου δεν εννοούν την ύπαιθρο που αναφέρεσαι
Δημοσίευση σχολίου