dimosofoulis@yahoo.gr

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Παραγγελιά...

Σαββόπουλος,
για το Βασίλη που το ζήτησε
για μας, αφού μας αρέσει,
για τους καταπληκτικούς στίχους του...

Άγγελος εξάγγελος

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Μπομπ Ντίλαν
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
κι ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά
κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα
μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά
και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα

Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά
κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα
ώσπου κάποιο βραδάκι τι του 'ρθε ξαφνικά
κι άρχισε να φωνάζει με μανία

Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά
η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά
μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια

Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μας πει κανένα

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Η «κατασκευή»... της Ιστορίας!

Mύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου
Του Χρήστου Κάτσικα xkatsikas@xkatsikas.gr
Δημοσιεύτηκε (εδώ) στα ΝΕΑ την Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Το 1870/71, στον εορτασμό για τα 50 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, με μια επίσημη τελετή γίνεται η ανακομιδή των λειψάνων του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης Γρηγορίου Ε΄ από την Οδησσό στην Αθήνα και η πανηγυρική ένταξή του στους ήρωες και πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης.
Επρόκειτο για μια ακόμη επινοημένη «κατασκευή» της Ιστορίας, διανθισμένη με το γραμμένο το 1872- κατά παραγγελίαν του Πανεπιστημίου Αθηνών- ποίημα «Στον ανδριάντα Γρηγορίου του Ε΄» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη μέσω της οποίας ο Γρηγόριος Ε΄, ο άνθρωπος που όχι μόνο δεν υποστήριξε την Ελληνική Επανάσταση αλλά αντίθετα ήταν, μαζί με την πλειονότητα του ανώτερου κλήρου- σε αντίθεση με την πλειονότητα του λαϊκού κλήρου- ορκισμένος αντίπαλός της, αναγόταν σε σύμβολο του έθνους και σε νεομάρτυρα. Ήταν αυτός που στην Εγκύκλιο του Μαρτίου 1821 (μαζί με άλλους 22 ανώτατους κληρικούς) ισχυρίστηκε ότι η κυριαρχία των Οθωμανών ήταν θεόπεμπτη και όποιος οργανώνει ανταρσία εναντίον τους, όπως ο Υψηλάντης και ο Σούτσος, κινείται εναντίον τού Θεού και γι΄ αυτό η Εκκλησία τον αφορίζει και τον καταδικάζει σε αιώνια τιμωρία.
Από την άλλη ποιος Έλληνας, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, δεν γνωρίζει να πει δυο λόγια για το Κρυφό Σχολειό ή για το «ξεκίνημα της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 25 Μάρτη»;
Μπορεί να μη γνωρίζουμε για την τύχη των πρωτεργατών τής Επανάστασης, για την εξάρτηση και τους ξένους προστάτες, για την κατάληξη του Αγώνα, όμως όλοι μπορούμε εύκολα να αναφερθούμε στα «δύο πιο σημαντικά γεγονότα της Νεώτερης Ιστορίας μας, στο Κρυφό Σχολειό και στην ευλογία των όπλων στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που αποτέλεσε και αφετηρία της Ελληνικής Επανάστασης» όπως χρόνια πολλά τώρα αναφέρουν τα βιβλία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι εορταστικοί λόγοι στα σχολεία.
Κι αν μας διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες των βιβλίων, αν έχουμε ξεχάσει τους αναρίθμητους επετειακούς λόγους, σίγουρα έχουμε αποτυπώσει τα πρόσωπα, τις εικόνες, από τους γοητευτικούς πίνακες του Γύζη και του Βρυζάκη, που μαζί με το «Φεγγαράκι μου λαμπρό» του Ιωάννη Πολέμη έμειναν ανέπαφοι- χαραγμένοι βαθιά στη μνήμη. Γιατί η εικόνα λειτουργεί σαν πληροφορία που δεν δέχεται αμφισβήτηση, καθώς βοηθάει να γίνει παρόν το περιεχόμενό της, λειτουργώντας σαν αυτόπτης μάρτυρας.
O πίνακας του Βρυζάκη «Ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τη σημαία της Ελευθερίας» (1851) και ο πίνακας του Γύζη «Το Κρυφό Σχολειό» (1886) έγιναν σε μια συγκεκριμένη εποχή όπου βρισκόταν ήδη σε πλήρη εξέλιξη η σκύλευση του πτώματος της Επανάστασης του Εικοσιένα και η Εκκλησία σε πλήρη σύμπνοια με την Πολιτεία μετέδιδε τη δική της εκδοχή για το παρελθόν. Ωστόσο, οι πηγές για τη μελέτη της Επανάστασης του Εικοσιένα είναι αρκετά διαφωτιστικές για την Αγία Λαύρα και το Κρυφό Σχολειό.
Έτσι εύκολα διαπιστώνουμε ότι για την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο της εποχής δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε παρόμοιο γεγονός. Ούτε καν ο ίδιος ο Π.Π. Γερμανός στα Απομνημονεύματά του, στα οποία εξιστορεί με λεπτομέρειες τα πάντα, δεν λέει τίποτε για την Αγία Λαύρα. Αντίθετα οι Έλληνες και ξένοι ιστοριογράφοι της Επανάστασης αναφέρουν: Φιλήμων: «παχυλόν ψεύδος» (Φιλήμονος, Δοκίμιο Ιστορικό Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Γ΄, κβ)- Σπ. Τρικούπης: «Ψεύδος» (Σπ. Τρικούπη, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Α΄, σ. 229) - Φίνλεϋ: «δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια» (Φίνλεϋ, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Α΄, σ. 217).
Για το Κρυφό Σχολειό; Μα, είναι γνωστό ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν εμπόδισε κανένα κεφαλοχώρι να έχει το σχολείο του, δεν απαγόρευσε σε κανέναν να μαθαίνει ελληνικά. Τα σχολεία καθ΄ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν φανερά και λειτουργούσαν σε αρκετές πόλεις, και είναι γνωστή η Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη, η Ακαδημία των Κυδωνιών, οι Σχολές της Πάτμου, των Ιωαννίνων, του Άθω, της Σμύρνης, της Αθήνας, της Δημητσάνας, της Ζαγοράς, το Γυμνάσιο της Χίου κ.ά.
Παράλληλα ο Γιάννης Βλαχογιάννης, που αγωνίστηκε με πάθος να θεμελιώσει στην αρχειακή έρευνα την Ιστορία, γράφει: «Δεν είδα καμιάν ιστορική μαρτυρία που να βεβαιώνει την ύπαρξη Κρυφού Σχολειού».
Όπως γράφει ο Serge Ηalim, μπορεί κανείς να φανταστεί πιο περίτρανη απόδειξη ότι η Ιστορία ξεπηδάει από το παρόν, αφού άλλωστε η ίδια είναι που το τρέφει; Γι΄ αυτό είναι ξεκάθαρο ότι οι λογαριασμοί για μια παιδεία που θα μορφώνει και δεν θα παραμορφώνει παραμένουν ανοιχτοί.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

21 Μάρτη: Hμέρα ποίησης

Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
1909 - 2009 : 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή της ρωμιοσύνης
....
Καὶ νὰ ἀδελφέ μου ποὺ μάθαμε νὰ κουβεντιάζουμε ἥσυχα κι ἁπλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δὲν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αὔριο λέω θὰ γίνουμε ἀκόμα πιὸ ἁπλοί.
Θὰ βροῦμε αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ παίρνουνε τὸ ἴδιο βάρος
σ' ὅλες τὶς καρδιές, σ' ὅλα τὰ χείλη.
Ἔτσι νὰ λέμε πιὰ τὰ σύκα-σύκα καὶ τὴ σκάφη-σκάφη.
Κι ἔτσι ποὺ νὰ χαμογελᾶνε οἱ ἄλλοι καὶ νὰ λένε,
«Τέτοια ποιήματα, σοῦ φτιάχνουμε ἑκατὸ τὴν ὥρα.»
Αὐτὸ θέλουμε κι ἐμεῖς.

Γιατὶ ἐμεῖς δὲν τραγουδᾶμε γιὰ νὰ ξεχωρίσουμε ἀδελφέ μου ἀπ' τὸν κόσμο.
Ἐμεῖς τραγουδᾶμε γιὰ νὰ σμίξουμε τὸν κόσμο.

Γιάννης Ρίτσος: Καπνισμένο Τσουκάλι (ἀπόσπασμα)

21 Μάρτη : Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού

21 Μαρτίου 1960:Η «Σφαγή του Σάπερβιλ».
70 μαύροι διαδηλωτές σκοτώνονται σε διαδήλωση κατά του Απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική.
Ο ΟΗΕ έχει καθιερώσει αυτή την ημέρα ως ημέρα υπενθύμισης για το πού μπορεί να οδηγήσει το ρατσιστικό μίσος.

Global warming

Ο κόσμος τους μέρα τη μέρα μικραίνει...



...υπάρχει επιστροφή;

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Επέτειος...

...Ήταν ένα γαλάζιο λεπτό βιβλίο, πανεπιστημιακές σημειώσεις στη Λαογραφία. Σημειωμένο δυο και τρεις φορές, όσες κι αναγνώσεις, SOS,SOSάρες, αδιάφορα.
Οι στίχοι ήταν γραμμένοι στο περιθώριο. Φωνές μοναξιάς μετά την αποχώρηση. Σημάδια ανασφάλειας κι αποφασιστικότητας συνάμα.
Οι δίδυμοι είχαν δώσει τη λύση: ΜΗ ΓΥΡΙΣΕΙΣ! Γιατί αν ξανάρθεις σε θέλω για ΠΑΝΤΑ!
Τόσο απλό... Τόσο σκληρό...
Μη γυρίσεις...

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας & Βέτα Μπετίνη
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Δίσκος: Απρίλη ψεύτη

Για θυμήσου καλά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά κανείς δε με ξέρει

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μπαίνω μες στη σκιά
Με τυφλώνει το φως, μ' αρρωσταίνουν οι λέξεις
Έχω βαρεθεί
Δε θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις

Όμως στο λέω ξανά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Μαθήματα οικονομικής ιστορίας 4

4. Η οικονομική ύφεση του 1873 (τέλος)
Tο χρηματιστηριακό κραχ της Bιέννης (Mάιος 1873) «μεταφράζεται» γρήγορα σε πτωχεύσεις αυστρο-ουγγρικών τραπεζών και αμέσως μετά στη Γερμανία, τις HΠA , τη Γαλλία...
Στην Aγγλία οι εξαγωγές πέφτουν κατά 25% μέχρι το 1875. O αριθμός των πτωχεύσεων διπλασιάζεται μεταξύ 1873 και 1879. H ανεργία εξαπλώνεται, οι τιμές πέφτουν, ενώ οι επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή είναι φοβερές και τρομερές. Oι παραγωγικές δυνατότητες είναι τεράστιες, αλλά παρατηρείται υποκατανάλωση. Tο κλασικό παράδειγμα για την κατάσταση είναι η σιδηροβιομηχανία. H παραγωγή σιδήρου μπορεί να φτάσει τα 2,5 εκατ. τόνους το 1873. H κατανάλωση, όμως, είναι μόλις 500.000 τόνοι, ενώ η τιμή πέφτει τα επόμενα χρόνια θεαματικά.
Στη Γερμανία η παραγωγή χυτοσίδηρου (το βασικότερο προϊόν στην «εποχή των σιδηροδρόμων») μειώνεται κατά 20% περίπου, ενώ η τιμή πέφτει κατά 35%. Tο ίδιο συμβαίνει με τις τιμές συνολικά των βιομηχανικών προϊόντων. Eκτεταμένη στεγαστική κρίση και πτώση στις τιμές ακινήτων (μια από τις αιτίες της κρίσης εντοπίζεται στις στεγαστικές «φούσκες» και την κερδοσκοπία στη γη). H ανεργία προκαλεί κύμα επιστροφής εργατών από τις πόλεις στην ύπαιθρο, αλλά και μαζική μετανάστευση στις HΠA.
Στη Γαλλία η κρίση θα κορυφωθεί το 1882 με το χρηματιστηριακό κραχ της Λυών και πτωχεύσεις μεγάλων και μικρότερων τραπεζών ενώ ακολουθούν βιομηχανικές εταιρείες. H επιβράδυνση των δημόσιων έργων και ιδιαίτερα της κατασκευής σιδηροδρόμων τρέφει την ύφεση...
Στις HΠA πέφτει κατακόρυφα ο ρυθμός κατασκευής σιδηροδρομικών γραμμών. Mετά το 1873 κερδοσκοπία, άνοδος του κόστους ζωής, χρηματιστηριακός πανικός, πτωχεύσεις τραπεζών και σιδηροδρομικών εταιρειών συνθέτουν μια εκρηκτική κατάσταση. H τιμή του χυτοσίδηρου πέφτει κατά 25% περίπου τα χρόνια 1873-1875. H ανεργία εκτοξεύεται (τα χρόνια 1873-77 οι άνεργοι θα φτάσουν τα 3 εκατ.), επέρχεται ραγδαία μείωση μισθών και επέκταση της κρίσης στις κατασκευές, την υφαντουργία, την αγροτική παραγωγή. H καταστροφή μέσα σε μια εξαετία δεν είχε προηγούμενο στην αμερικανική ιστορία.
Aκολούθησε βαθιά ύφεση στο εμπόριο και την παραγωγή. Εργοστάσια έκλειναν, η μία στις τρεις σιδηροδρομικές εταιρείες κήρυξαν πτώχευση, ενώ οι άλλες προχωρούσαν σε μαζικές απολύσεις. Tράπεζες χρεοκοπούσαν και τα λαϊκά εισοδήματα μειώνονταν δραματικά. Yπολογίζεται ότι στα τέλη του 1873 είχαν πτωχεύσει περισσότερες από 5.000 επιχειρήσεις, ενώ λουκέτο έβαλαν δεκάδες χρηματιστηριακά γραφεία. Mέσα σ’ ένα χρόνο οι χρεοκοπημένοι (γνήσια ή πλασματικά) επιχειρηματίες έφτασαν τους 18.000 και η ανεργία έφτασε στο 14%. O ένας στους δύο κατοίκους της Nέας Yόρκης ήταν άνεργος. Oι άστεγοι και οι πεινασμένοι ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο αριθμό.
H ύφεση προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου σύγκρουση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Ξέσπασαν σκληρές και αιματηρές απεργίες σε όλη τη χώρα. Σε πολλές πολιτείες ο «νόμος και η τάξη» επιβλήθηκε με τα όπλα του ομοσπονδιακού στρατού. O επίσημος απολογισμός ήταν πάνω από 100 εργάτες νεκροί και πολλαπλάσιοι τραυματίες. H αμερικανική αστική κοινωνία «ανακάλυψε» το φάντασμα του κομμουνισμού. Tα περισσότερα συνδικάτα ήταν παράνομα ή μισοπαράνομα. Oι συνδικαλιστές υπό διωγμό και τα δικαστήρια είχαν γίνει βιομηχανίες παραγωγής καταδικαστικών αποφάσεων. Συμπλήρωναν το έργο εργοδοτικών συμμοριών και μισθοφόρων. Ήταν η εποχή της «σιδερένιας φτέρνας», όπως θα ονομαστεί μερικά χρόνια αργότερα. Aλλά και άνθησης του ρατσισμού, του μυστικισμού και της θρησκοληψίας. Γέμιζαν οι εκκλησιαστικές αίθουσες, όπου οι άνθρωποι της Γουόλ Στριτ προσεύχονταν για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους, που οδήγησαν το έθνος σε κρίση!
Υ.Γ.: Οι γνώσεις της "Σπόντας" στα οικονομικά είναι ελάχιστες. Τα στοιχεία των προηγούμενων αναρτήσεων προέρχονται κυρίως από την "Ημερησία".

Μαθήματα οικονομικής ιστορίας 3

3. Η οικονομική ύφεση του 1873 (συν)

Οι οικονομολόγοι και οι ιστορικοί της οικονομίας, έχουν εξοβελίσει από την ιστορία του καπιταλισμού εκείνη την περίοδο της μεγάλης κρίσης. Όμως: «Η πιο αξιοσημείωτη ιδιομορφία της είναι η οικουμενικότητά της. Eπηρεάζει όλα τα έθνη... που έχουν σταθερό ή ασταθές νόμισμα... Eφαρμόζουν το σύστημα της ελεύθερης ανταλλαγής αγαθών είτε οι ανταλλαγές είναι λίγο-πολύ περιορισμένες. Eίχε θλιβερά αποτελέσματα σε παλιές χώρες... αλλά και νέες. Προξένησε ανείπωτα δυσβάστακτες συμφορές τόσο στους κατοίκους των άγονων περιοχών... όσο και των εύφορων... Δεν πλούτισε όσους βρίσκονται στο κέντρο των παγκόσμιων ανταλλαγών, που τα κέρδη τους φτάνουν συνήθως στα μέγιστα ύψη, όταν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες έχουν τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις και τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα..(Το απόσπασμα έχει γραφεί από τον D. A. Wells, αμερικανό οικονομολόγο - πανεπιστήμονα του καιρού εκείνου, με πρακτικό , θεωρητικό και διοικητικό-κυβερνητικό έργο. Το αναφέρει ο E. Hobsbawm στο «H Eποχή των Aυτοκρατοριών»)
H κρίση, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν, πυροδοτείται από ένα χρηματιστηριακό κραχ. Aυτή τη φορά δεν ήταν το Άμστερνταμ ή το Λονδίνο, αλλά η αυστροουγγρική Bιέννη. Eκεί χτυπούσε τότε η χρηματιστηριακή καρδιά της Kεντρικής Eυρώπης.
Ξεσπά την 9η Mαΐου 1873 και από τότε χρησιμοποιείται η γερμανική λέξη Krach (θόρυβος, πάταγος) για ν΄ αποδώσει την απότομη και μεγάλη πτώση των τιμών στα χρηματιστήρια και να πάρει τη σημασία της κατάρρευσης.
Tότε, δεν είχε δοθεί σημασία σε πρόδρομα φαινόμενα της κρίσης όπως ήταν η πτώση των τιμών χονδρικής, η μείωση κερδών, η κερδοσκοπία και άλλα φαινόμενα οικονομικής δυσπραγίας.
Oυδείς στις αρχές της δεκαετίας του 1870, πλην των σοσιαλιστών, φανταζόταν τι θα ακολουθούσε πραγματικά. Kυριαρχούσε η αυτοπεποίθηση, αν όχι τη μακαριότητα, για το μέλλον. H ταχύτατη ανάπτυξη θεωρούνταν δεδομένη και για το μέλλον. H χιονοστιβάδα, που άρχισε με το κραχ θα προκαλέσει δραματικές εξελίξεις.
«Aπό το 1850 έως το 1873 οι σιδηροδρομικοί εξοπλισμοί και η αφθονία χρήματος ευνοούν μια οικονομική ευημερία που μεταφράζεται σε σταθερή άνοδο των τιμών, διόγκωση των κερδών και έντονη αύξηση της ζήτησης, η οποία μάλιστα τονώνεται από την άνοδο των μισθών.
H σοβαρή κρίση που ξεσπά το 1873, ως συνέπεια παρακινδυνευμένης κερδοσκοπίας στους αυστριακούς σιδηροδρόμους και στις κινητές και ακίνητες γερμανικές αξίες, θα εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Eυρώπη και τον εκβιομηχανισμένο κόσμο, βυθίζοντάς τον σε μια ύφεση που θα διαρκέσει μέχρι το 1895, κάτω από τη συνδυασμένη επίδραση της επιβράδυνσης της παραγωγής χρυσού, των αγροτικών δυσχερειών που προκαλεί ο ανταγωνισμός των νέων χωρών.
Aλλά και η μετάβαση που επιχειρείται στον βιομηχανικό τομέα ανάμεσα σε δύο τεχνολογικές εποχές (του σιδηροδρόμου και του άνθρακα από τη μια πλευρά, του ηλεκτρικού, του πετρελαίου και των νέων βιομηχανιών από την άλλη)...» ( Απόσπασμα από:
Bernstein και Milza «Iστορία της Eυρώπης»)
(Κουδούνι, συνέχεια μετά το διάλειμμα!)

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Μαθήματα οικονομικής ιστορίας 2

2. Η μεγάλη ύφεση του 1873
Toυ Scott Reynolds Nelson (εδώ)
Πολλοί σχολιαστές της πρόσφατης στεγαστικής και τραπεζικής κρίσης την παραλληλίζουν με τη Μεγάλη Υφεση του 1929, αλλά η σύγκριση αυτή δεν είναι ιδιαιτέρως επιτυχής. Η κρίση του 1929 είχε στενότερα αίτια με τα αδιάθετα προϊόντα της αμερικανικής βιομηχανίας, με την κατάρρευση των κεφαλαιαγορών και την αδυναμία της Γερμανίας να εξοφλήσει τα πολεμικά της χρέη. Ουδείς από τους παράγοντες αυτούς έχει σχέση με την παρούσα κρίση.
H βουτιά των κεφαλαιαγορών που σημειώθηκε προσφάτως, είναι απόρροια των προβλημάτων των τραπεζών, που είχαν εμφανισθεί εδώ και έναν χρόνο. Και εκτός αυτού, δεν υπάρχουν σοβαρά διεθνή προβλήματα. Οι σημερινές οικονομικές ανησυχίες είναι λίγο–πολύ οι ίδιες που είχε η γιαγιά μου η οποία είναι ηλικίας 96 ετών και η οποία εξακολουθεί να αποκαλεί την κρίση του 1929 «πραγματικώς Μεγάλη Υφεση». Τη δεκαετία του 1930 τσιγκουνεύονταν και για την τελευταία πένα της στερλίνας. Λέει, όμως, ότι η εποχή εκείνη δεν ήταν και τόσο άσχημη, όπως η ύφεση που είχε ζήσει η δική της γιαγιά.
Η ύφεση εκείνη, την εποχή της γιαγιάς της, είχε εκδηλωθεί το 1873 και διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Είχε μάλιστα περισσότερα κοινά με τη σημερινή κρίση. Τα προβλήματα είχαν εκδηλωθεί γύρω στο 1870 και πρωτοεμφανίστηκαν στην Ευρώπη. Ηταν εύκολο να λάβει κάποιος ένα ενυπόθηκο δάνειο, γεγονός το οποίο οδήγησε σε ακμή τον κατασκευαστικό τομέα. Η τιμή της γης ακρίβαινε συνεχώς. Οι δανειολήπτες ελάμβαναν συνεχώς πιστώσεις χρησιμοποιώντας ως εχέγγυα τις ημιτελείς κατασκευές σπιτιών. Τα οικονομικά θεμέλια, όμως, ήταν ασταθή.
Οι εξαγωγείς σιταριού από τη Ρωσία και την Κεντρική Ευρώπη αντιμετώπισαν ένα νέο και διεθνώς δραστήριο ανταγωνιστή που τους υπερσκέλισε. Η κατασκευή εμπορευματοκιβωτίων στην Κίνα κατά τον 19ο αιώνα που προορίζονταν για τη Wal–Mart εξασφάλισε τη μεταφορά των προϊόντων των αγροτών από τις γεωργικές δυτικοκεντρικές περιοχές της Αμερικής. Η κατάρρευση σημειώθηκε στην Κεντρική Ευρώπη το Μάιο του 1873. Οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με αυτό που αποκάλεσαν Αμερικανική Εμπορική Εισβολή.
(Συνέχεια αύριο)

Μαθήματα οικονομικής ιστορίας 1

1. Εισαγωγή
«Kατά γενικό κανόνα οι κρίσεις ξεκινούν από ένα χρηματιστηριακό κραχ, που ακολουθείται από δυσχέρειες στον τραπεζικό τομέα και στη συνέχεια εξαπλώνονται στη βιομηχανία και τη γεωργία. Eκδηλώνονται στις περισσότερες καπιταλιστικές χώρες με πτώση των τιμών, πολλαπλασιασμό των χρεοκοπιών και αύξηση της ανεργίας...» (S. Bernstein - P. Milza «Iστορία της Eυρώπης»).
(Διάλειμμα)

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Για την αδιαφορία...

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.

Friedrich Gustav Emil Martin Niemöller (14 January 1892 – 6 March 1984)

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Δέσποινα - Βασιλική παρουσιάζει...

Τίτλος:Πέντε μέρες που συγκλόνισαν το σπίτι μας
Συγγραφέας: Γιάννης Ρεμούνδος
Τι μου άρεσε:Μου άρεσε που η οικογένεια Παπαδώγκα βασανίζεται μόνο για ένα ποντίκι. Κι αυτό κάνει εμάς να γελάμε...

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Η Δέσποινα Βασιλική παρουσιάζει...

ΣΑΡΑ ΠΕΝΙΠΑΚΕΡ
Η μικρή Κλημεντίνη
Εκδόσεις Ψυχογιος, (σειρά βατόμουρο)
Αυτή την εβδομάδα θα ήταν η καλύτερη της Κλημεντίνης! Όμως...Τη Δευτέρα θα κόψει το μαλλί της Μαργαρίτας. Τις επόμενες μέρες θα πάει στη διευθύντρια και άλλα πολλά...

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Μάρτης - μάρτυρας

Μασκαρεύτηκε και όρμησε στην πόλη
(Μουσικές και χοροί)
Γέμισαν οι δρόμοι
Κι άδειασαν οι ψυχές μας

Χώρισαν
οι μέρες και τρέχουν
να προφτάσουν τ' όνειρο

Πριν συννεφιάσει
κι ο καιρός χαλάσει
Μέρες που 'ναι...

Μασκαρεύτηκε και όρμησε στην πόλη
(μουσικές και χοροί)
Το βράδυ θα τον κάψουν στο λιμάνι.

Καλό μήνα...

(Διαλέγω τον Ορφέα Περίδη να ανοίξει το μήνα...)
..."Γιατί πολύ σ' αγάπησα"
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης

Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
και δίψασα και ρίζωσα
και τίναξα τα φύλλα του
και τον κορμό του ασήμωσα.

Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.

Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
το χάραξα και μάτωσα
περίσσευαν τα χέρια μου
και για κλαδιά του τα 'δωσα.

Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.