Παιδί και τηλεόραση...

STEVE BIDDULPH: Το μυστικό για παιδιά ευτυχισμένα, Εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2004
Δεν ξέρω αν υπάρχει μυστικό για να μεγαλώνουν ευτυχισμένα παιδιά. Δεν ξέρω καλά - καλά πότε τα παιδιά είναι πραγματικά ευτυχισμένα...
Το παραπάνω βιβλίο είναι αρκετά χρήσιμο για γονείς, εκπαιδευτικούς και ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα παιδιά. Κείμενο απλό, σαφείς οδηγίες για γονείς και όχι μόνο. Ο συγγραφέας με λόγια απλά, χιούμορ και χαρακτηριστικά παραδείγματα προσπαθεί να μας μπάσει στο γονεϊκό ρόλο.
Θα μπορούσα να σας μεταφέρω αρεκετά αποσπάσματα που τα θεωρώ ενδιαφέροντα, η επιλογή δύσκοή. Το παρακάτω απόσπασμα είναι χαρακτηρισικό του τρόπου γραφής...
(περισσότερα στο βιβλίο)
"ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ — Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΜΑΧΗ
Τα περισσότερα παιδιά βλέπουν πολλή τηλεόραση. Στην πραγματικότητα, το μέσο παιδί ξοδεύει πολύ περισσότερο χρόνο μπροστά στην τηλεόραση απ' όσο στο σχολείο! Δεν είναι, μόνο ο χρόνος που ξοδεύεται, αλλά και το είδος του θεάματος. Τα παιδιά μέχρι τα μέσα της εφηβείας τους έχουν δει δεκάδες εκατοντάδες σκηνών βίας και χιλιάδες θανάτους, είτε σε κινούμενα σχέδια είτε στη ρεαλιστική τους μορφή — και όλα αυτά μέσα σε ζώνες κατάλληλες για παιδιά. Η έκθεση στη βία και τις φθηνές αξίες της ζωής δημιουργεί τη μεγαλύτε­ρη ανησυχία, που αφορά την παρακολούθηση τηλεοπτικών εκπομπών από παιδιά. Το άλλο είναι από τι αποσπά τα παιδιά — τους στερεί το χρόνο που κάτω από κανονικές συνθήκες, θα αφιέρωναν στο τρέξιμο, το πήδημα, το παιχνίδι, τη συζήτηση, το διάβασμα και τη δημιουργικότητα — αν δεν ήταν υπνωτισμένα από την οθόνη.
Αν είστε γονιός, θα σας ζητήσω μόνο ένα πράγμα: να παρακολουθήσετε τα παιδιά σας την ώρα που βλέπουν τηλεόραση. Είναι λίγο ανατριχιαστικό να βλέπετε το μισάνοιχτο στόμα και το θολό βλέμμα που αποκτούν μετά από λίγο. Είναι σε μια «άλλη διάσταση» — ποτέ, σε καμιά άλλη στιγμή δε θα δείτε τα παιδιά τόσο παθητικά και απορροφημένα. Αντίθετα, όταν διαβάζουν βιβλία το μυαλό τους δουλεύει έντονα, καθώς φαντάζονται αυτό που περι­γράφουν οι λέξεις. Η βόλτα με το αυτοκίνητο, το παιχνίδι στο δρόμο, η επίσκεψη στο τσίρκο τα ζωντανεύουν και τα κινητοποιούν, τα βοηθούν να αφομοιώσουν τον κόσμο μέσα στο μυαλό τους. Αλλά μπροστά στην τηλεόρα­ση καθηλώνονται με αυτό το απλανές βλέμμα και το ενεργό τμήμα του μυαλού τους «κατεβάζει ρολά». Ρίξτε τους μια ματιά και κρίνετε αν σας αρέσει αυτό που βλέπετε.Τα μικρά παιδιά επηρεάζονται από αυτό που βλέπουν στην οθόνη. Κάποτε έμενε μαζί μας ένας τετράχρονος μικρός και ήρθε κοντά μας για χαδάκια πριν πάει για ύπνο. Βλέπαμε μια κωμωδία, όπου ένα τύπου ΕΤ εξωγήινο χέρι έβγαινε μέσα από ένα ντουλάπι, έριχνε γαριδάκια και γλειφιτζούρια, αλλά ξαφνικά άρπαξε το παιδί και το τράβηξε μέσα στο ντουλάπι — και μετά ρεύτηκε! Ήταν δοσμένο με λεπτό, όχι δραματικό τρόπο —- ενήλικο μαύρο χιούμορ. Έριξα μια ματιά στο πρόσωπο του παιδιού για να δω την αντίδραση του και πρόσεξα το πιγούνι του που είχε σφιχτεί.
«Μπεν μου είσαι καλά;»
«Φύγε από δω!»
«Γιατί θύμωσες;»
«Το τέρας έφαγε το παιδί!»
...Και τότε άρχισε να κλαίει και πέρασαν πέντε ολόκληρα λεπτά με παρη­γορητικά λόγια και εξηγήσεις ότι δεν πρέπει να δίνει σημασία.Συγκινηθήκαμε με την ευαισθησία του Μπεν και ντραπήκαμε λίγο που τον είχαμε εκθέσει σε τόσο άδικο πόνο. Αναρωτηθήκαμε αν θα επακολουθού­σαν οι εφιάλτες. Όμως τα μεγαλύτερα παιδιά βλέπουν τρομακτικές σκηνές χωρίς φανερή αντίδραση. Είναι αναισθητοποιημένα; Είναι αυτό κακό; Και βέβαια είναι.
Οδηγίες
Αν είστε λίγο ανήσυχοι και θέλετε να κάνετε κάτι γι' αυτό που βλέπουν τα παιδιά σας, σας δίνω κάποιες προτάσεις, αξιολόγησης των παιδικών προγραμμάτων...Η γλώσσα— όχι μόνο οι βρισιές αλλά η ποιότητα και ο λεκτικός πλού­τος. Να ένα απλό τεστ: παρακολουθήστε το παιδικό πρόγραμμα για ένα δύο λεπτά, χωρίς να βλέπετε εικόνα (ή βγείτε απ' το δωμάτιο και παρακολουθή­στε μόνο το διάλογο). Είναι αυτός ο τρόπος που θέλετε να μάθουν τα παιδιά σας να μιλούν; Ρε συ! Πάρ' τα! Θα σου δείξω εγώ..
Η φαντασία - μερικά παιδιά ξέρουν να παίζουν πολύ περιορισμένα παιχνίδια: πυροβολούν, ουρλιάζουν, χτυπούν. Ίσως να είναι συνεπεία όλων αυτών που βλέπουν στην τηλεόραση. Μπορείτε να διαλέγετε εκπομπές με ευρύτερο φάσμα θεμάτων. Τα ντοκιμαντέρ για τη φύση, π.χ., περνούν με άριστα τη δοκιμασία του οφέλους των παιδιών — μπορείτε να τα δείτε κι εσείς! Μερικές παιδικές ταινίες και προγράμματα διαθέτουν μια εκπληκτική φαντασία, ουσία και ενδιαφέρον.
Οι αξίες — δηλαδή το κρυφό μήνυμα της ταινίας, που έχει ισχυρή επίδραση στα παιδιά. επειδή είναι ασυνείδητη. Στα συνηθέστερα προβλήματα αξιολόγησης περιλαμβάνονται:
· Οι καλοί και οι κακοί — μερικοί άνθρωποι είναι καθάρματα. Έχουν χοντρές φωνές και αστεία φάτσα. Είναι όλοι τους κακοί. Μπορούμε να τους σκοτώσουμε. Κάποιοι άλλοι είναι καλοί. Είναι όμορφοι και γλυκομί­λητοι.
· Η σύγκρουση οφείλεται στο μίσος των κακών, μέχρι που οι καλοί αποφασίζουν να εκδικηθούν. Δεν πειράζει να σκοτώσουμε τους κακούς γι' αυτό που έχουν κάνει. Η εκδίκηση είναι γλυκιά. Δεν υπάρχει χώρος για δια­πραγμάτευση ή μέση λύση. Δεν υπάρχουν αιτίες ή δύο πλευρές της σύγκρουσης. Η δράση — όσο πιο βίαιη, τόσο το καλύτερο — είναι η απάντη­ση στη διαφωνία
· οι ρόλοι των φύλων — αυτό πια θα έπρεπε να έχει καταργηθεί. Αλλά και σε ταινίες όπως ο Σούπερμαν ή ο Άγιος, τα κορίτσια είναι χαριτωμένα. όμορφα, έχουν ψιλές, διαπεραστικές φωνούλες και κάποιος πρέπει να τα σώσει. Τα αγόρια ή οι άντρες είναι οπλισμένοι και πάντα έτοιμοι για δράση, αυτοί κυβερνούν το διαστημόπλοιο, παίρνουν τις αποφάσεις, σώ­ζουν τα κορίτσια. Και ποτέ — μα ποτέ — δεν κλαίνε!
Οι διαφημίσεις— άραγε η αποκλειστική χρηματοδότηση των προγραμμάτων από εταιρείες παιχνιδιών έχει ως αποτέλεσμα τις μισάωρες διαφημί­σεις για παιχνίδια; Άραγε όλες οι διαφημίσεις πρέπει να αφορούν σοκολάτες και πατατάκια ή πανάκριβα παιχνίδια της μόδας; Άραγε δε θα γλιτώνατε ένα σωρό λεφτά αν η τηλεόραση σας κολλούσε, ως δια μαγείας, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα;
Οι ειδήσεις - μην τις θεωρείτε εκπαιδευτικές. Είναι μια μορφή διασκέδασης – δίνουν συχνά μια παραποιημένη και μη ρεαλιστική εικόνα της πραγματικότητας. Δεν είναι κατάλληλες για παιδιά του δημοτικού και θεω­ρούμε ότι στη σημερινή τους μορφή δεν είναι ωφέλιμες ούτε για τους μεγά­λους. Η παρακολούθηση των ειδήσεων μπορεί να σας κάνει παρανοϊκούς ή να σας δημιουργήσει κατάθλιψη — να σας αρρωστήσει — αν θέλετε να μάθε­τε τι συμβαίνει στον κόσμο που ζούμε.
Και η εκπαιδευτική τηλεόραση;
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι το Σέσαμι Στριτ ή παρόμοιες εκπομπές είναι πιο ωφέλιμες αν ο γονιός τις βλέπει μαζί με το παιδί του και τραγουδάει τα τραγούδια ή σχολιάζει τους χαρακτήρες, βοηθώντας το μ' αυτό τον τρόπο να «συμμετέχει» — αποφεύγοντας το σύνδρομο του γυάλινου βλέμματος. Οι δημιουργοί του προγράμματος το έχουν εμπλουτίσει σκόπιμα με έξυπνο χιούμορ και καυστικότητα, για να προσελκύσουν και ενήλικο κοινό. Καλούν. επίσης, και αστέρια της ροκ ή άλλες διασημότητες, για να διασφαλίσουν ότι οι γονείς θα ανοίξουν την τηλεόραση και κάποιες φορές θα το δουν μαζί με τα παιδιά τους.
Ανακεφαλαιώνοντας
Υπάρχουν ένα σωρό καλές παιδικές εκπομπές. Μερικές απ' αυτές είναι εξαι­ρετικά δημοφιλείς γιατί οι παρουσιαστές τους δεν προσπαθούν να προσαρ­μόσουν τα λεγόμενα τους στη «χαμηλή» νοημοσύνη των παιδιών, αλλά τους μιλούν σαν ίσοι προς ίσους, με αποτέλεσμα τα παιδιά να ανοίγουν διάλογο με την τηλεόραση! Ο Αστυνόμος Σαΐνης οφείλει μεγάλο μέρος της δημοτικό­τητας του στο έξυπνο και ικανό κοριτσάκι που πρωταγωνιστεί!
Πολλοί γονείς πλέον περιορίζουν αυτά που βλέπει το παιδί τους και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Τους επιτρέπουν μια ώρα τη ν ημέρα και έχουν άποψη για τις εκπομπές που θα παρακολουθήσουν. Αυτό ενθαρρύνει τα παιδιά να προγραμματίζουν, να είναι επιλεκτικά και να απολαμβάνουν την αγαπημένη τους σειρά και όχι να βλέπουν ένα σωρό σκουπίδια.
Όλο και περισσότεροι γονείς αποφασίζουν να μην έχουν τηλεόραση, μέχρι τα παιδιά τους να φτάσουν σε σχολική ηλικία, ή επιλέγουν μόνο κάποια επιλεγμένα βίντεο για τη φύση, για ειδικές περιστάσεις, όπως όταν η μαμά κι ο μπαμπάς θέλουν να μείνουν μόνοι!"
STEVE BIDDULPH: Το μυστικό για παιδιά ευτυχισμένα, σελ.: 126 - 129, Εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2007 (4η έκδοση)

Παραμύθι...

…μια φορά και έναν καιρό ήταν ο τρελός του χωριού Γιάνουτσκα, Γιάνουτσκα Ντουρατσόκ, που η μαμά του τον έστελνε κάθε μέρα στην άλλη μεριά της γέφυρας να φέρει φαγητό για τα μεγάλα του αδέλφια που δούλευαν στα χωράφια. Για τον Γιάνουτσκα, που ή­ταν βλάκας και τεμπέλης, κρατούσε η μαμά του μια φέτα ψωμί, μια κάθε μέρα.
Μια φορά τρύπησε η γέφυρα, όχι η γέφυρα αλλά το φράγμα, και τα νερά άρχισαν να ξεχύνονται και να απειλούν να πλημμυρίσουν όλη την κοιλάδα.
Ο Γιάνουτσκα, που ακριβώς εκεί­νη τη στιγμή περνούσε από εκεί, πήρε τη μοναδική φέτα ψωμί που του είχε δώσει η μητέρα του και βούλωσε την τρύπα στο φράγμα, για να μην πλημμυρίσει όλη η κοιλάδα.
Κατά τύχη πέρασε από εκεί ο γέρος βασιλιάς και το είδε, και θαύμασε πολύ, και ρώτησε τον Γιά­νουτσκα γιατί το έκανε αυτό;
Ο Γιάνουτσκα τον ρώτησε τι θέλετε να πείτε, αυτού Υψηλότητα, το έκανα αυτό για να μη γίνει πλημμύ­ρα, αλλιώς θα πνιγόταν κόσμος εδώ, Θεός να φυλάει.

Και αυτό ή­ταν το μοναδικό ψωμί που είχες; ρώτησε ο γέρος βασιλιάς. Και τι θα φας σήμερα;
Και αν δεν φάω σήμερα, αυτού Υψηλότητα, ε, και τι μ' αυτό; Θα φάνε άλλοι, και εγώ θα φάω αύριο!
Ο γέρος βασιλιάς ήταν άτεκνος, και τόσο εκτίμησε την πράξη του Γιάνουτσκα και την απάντηση του. μέχρι που αποφάσισε αμέσως και επιτόπου να τον κάνει διάδοχο και κληρονόμο του -ένα βασιλιά ντουράκ, δηλαδή έ­να βασιλιά βλάκα- και ακόμα και όταν ο Γιάνουτσκα καθόταν πια στο θρόνο όλοι συνέχισαν να τον κοροϊδεύουν, όλη η χώρα του τον κορόιδευε, ακόμα και εκείνος ο ίδιος κορόιδευε τον εαυτό του: κα­θόταν όλη μέρα στο θρόνο και έκανε διάφορες γκριμάτσες.
Σιγά σι­γά όμως είδαν ότι την περίοδο της βασιλείας του βασιλιά Γιάνουτσκα του βλάκα δεν ξεσπούσαν πόλεμοι, γιατί απλά αυτός δεν ή­ξερε τι σήμαινε να θίγεται, τι να εκδικείται και τι να κρατάει κακία!
Στο τέλος, βέβαια, οι στρατηγοί του τον σκότωσαν και του πήραν την εξουσία και, βέβαια, αμέσως τους ενόχλησε η μυρωδιά της στά­νης της γειτονικής χώρας που έφερνε ο άνεμος από την άλλη μεριά των συνόρων, και της κήρυξαν πόλεμο, και σκοτώθηκαν όλοι στον πόλεμο, ανατίναξαν και το φράγμα που ο βασιλιάς Γιάνουτσκα Ντουρατσόκ είχε βουλώσει με μια φέτα ψωμί, και έτσι πνίγηκαν όλοι στην πλημμύρα, και οι χαρούμενοι και οι καλόκαρδοι, και οι δυο χώρες βούλιαξαν.

ΑΜΟΣ ΟΖ: Ιστορία αγάπης και σκότους, σελ.: 245-246, Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2004

Ουαί υμίν...

Κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένα σκάνδαλο ντόπινγκ στον ελληνικό πρωτα-θλητισμό αρχίζουν οι βαθυστόχαστες αναλύσεις. Λένε, λένε - ξαφνιασμένοι τάχα - "αρμόδιοι'' και αναρμόδιοι...
Κι εγώ λυπάμαι και στέκομαι μόνο σ' ένα πράγμα: ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
...των πολιτικών, που έτρεχαν να φωτογραφηθούν και να πάρουν λίγη απ' τη χρυσόσκονη του πρωταθλητή.
...των δημοσιογράφων (αθλητικών και λοιπών συντακτών), που μπορούν ταυτόχρονα και για το ίδιο πρόσωπο να γράψουν διθυράμβους και λίβελους.
...των αθλητικών παραγόντων, που συνήθως δεν ξέρουν, "είναι αλλού".
...των συμπατριωτών μου, που αποβραδίς τυλίγονται μια σημαία και κατεβαίνουν στο δρόμο να αποθεώσουν και το πρωί πετροβολούν, λοιδορούν.
Όλοι οι παραπάνω δε βλέπουν, δεν ακούνε, δε γνωρίζουν. Ξύπνησαν ένα πρωί και ανακάλυψαν ότι υπάρχει στον πρωταθλητισμό και ένα πράγμα που - "αν δεν κάνουν λάθος" - λέγεται ντόπινγκ Πώς το είπε η άλλη; "Η ελληνική ψυχή" φέρνει τα μετάλλια...

Είναι τουλάχιστον ηθικοί αυτουργοί...

...άντε και καλό χειμώνα!

Μετά από ολιγοήμερη απουσία πάλι πίσω!
Διατρέξαμε την Ελλάδα από το Νότο στο Βορρά και από το Βορρά - ακολουθώντας τα ολοκληρωμένα τμήματα της Εγνατίας - Δυτικά και Νότια.
Η σούμα του δεκαημέρου;
* η τρυφερή συνύπαρξη με γονείς, αδέρφια, ανιψιό, ξαδέρφια.
* οι στιγμές χαλάρωσης για διάβασμα στην Πεντάπολη.
* η ανυπόφορη ζέστη των Σερρών.
*η καταπληκτική κουζίνα και η ζεστή κουβέντα του Περικλή στο Άγιο Πνεύμα.
* η φιλοξενία του Γιώργου και της Ρούλας στην Προσοτσάνη, που μας σκλάβωσαν με την ευγένεια και τη δοτικότητα τους.
*η δροσιά του Αγγίτη.
*τα σύκα του κυρ Βασίλη στις Σέρρες.
* το αντάμωμα των απανταχού Πενταπολιτών: μια εκδήλωση - φιλί ζωής - σ' ένα χωριό που αργοπεθαίνει.
* η οδήγηση στα νέα κομμάτια της Εγνατίας:το σύγχρονο γεφύρι της Άρτας! Στοιχειώστε τον πρωτομάστορα να τελειώσει! (Η γυναίκα του δύσκολα θα σας σταθεί)
* ο εθνικός δρυμός της Πίνδου: το γλυκό πράσινο - σ' όλες του τις αποχρώσεις - που σε ρουφά βαθιά μέσα του και σε λιγώνει...
* η δροσιά του Μετσόβου.
* ο καφές στου "Μακρή" δίπλα στην Παμβώτιδα: το ετήσιο ραντεβού - τάμα, στα λατρεμένα μας Γιάννενα και η συνάντηση με φίλους αγαπημένους.

Αφήνω για το τέλος τη Δέσποινα που, απελευθερωμένη από το φόβο, ισορροπεί για πρώτη φορά πάνω στο ποδήλατό της και κόβει βόλτες στην αυλή του σχολείου της Πεντάπολης. Και μόνο γι' αυτή την εικόνα το ταξίδι άξιζε. Καλοτάξιδη κόρη μου, να ισορροπείς και να ταξιδεύεις πάντα με ασφάλεια στη ζωή σου...

Όταν οι γέφυρες δε γεφυρώνουν...

Έζησα το όνειρο της ζεύξης Ρίου - Αντίρριου από τα γεννοφάσκια μου...

Μεγάλωσα ακούγοντας τους "μεγάλους" να μιλάνε για "το μεγάλο έργο" που θα άλλαζε τον τόπο μας...

Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια των επαγγελματιών της Ναυπάκτου και της Πάτρα, για το έργο που θα ένωνε τις πόλεις τους...

Αγνάντευα για 3 μέρες το Ρίο από το Αντίρριο, περιμένοντας το "στρατηγό άνεμο" (Βύρωνα συγγνώμη για την κλοπή) να με αφήσει να γυρίσω στο σπίτι μου και στη δουλειά μου...

Έβρισα και σιχτίρισα λιμενικούς και ναύτες και στις δυο προβλήτες κατά την επιβίβαση και την αποβίβαση από τα πλοία...

Θαύμασα το μεγαλειώδες έργο καθ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής του.

Έζησα τη μεγάλη βραδιά των εγκαινίων του και θα τη θυμάμαι μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Όμως ως εδώ!!!
Η αποικιακή σύμβαση και η τιμολογιακή πολιτική της "Γέφυρα Α.Ε.", που εκπορεύεται από τη σύμβαση, έκαναν τη διάβαση της γέφυρας ασύμφορη. Είναι δεδομένο ότι η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τη γέφυρα θα καλύψει πολύ σύντομα το κόστος κατασκευής της. Όμως η διέλευση για τους ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να περνούν συχνά τη γέφυρα, προκειμένου να επισκεφτούν από την Αιτωλοακαρνανία την Πάτρα και αντίστροφα, έχει γίνει βραχνάς!
Υ.Γ1.: Οι ετήσιες αυξήσεις των διοδίων είναι μια πολύ καλή απάντηση σε όσους υπερθεματίζουν την ανάθεση των μεγάλων έργων σε εταιρείες με αυτοχρηματοδότηση.
(Αυτοχρηματοδότηση στην ελληνική εκδοχή: Κατασκευαστικές εταιρείες δανείζονται από μεγάλους τραπεζικούς οίκους , με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, και αναλαμβάνουν την εκτέλεση του έργου. Διατηρούν πάντα το δικαίωμα να αφήσουν την εκμετάλλευση - και τα χρέη - στο δημόσιο αν το έργο δεν "τραβάει". Το αντίθετο δεν ισχύει! Δεν θα παραδώσουν δηλ., την εκμετάλλευση, νωρίτερα αν τα έσοδά τους είναι μεγαλύτερα από τα προσδοκώμενα ( όπως στην περίπτωσή μας)... Μπορούν τέλος να διεκδικήσουν την παράταση της εκμετάλλευσης μετά το πέρας της σύμβασης...)
Υ.Γ2. : Τα γράφω όλα αυτά παρακινημένος από ένα γεγονός που παρατηρώ τις τελευταίες μέρες: Τα πλοία της γραμμής Ρίου - Αντιρρίου ταξιδεύουν πια με πληρότητα που ξεπερνά το 60%, όταν το διάστημα 2004-2007, τους ίδιους μήνες μετέφεραν 10 - 12 αυτοκίνητα...

Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε

Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς

Ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε
κλείνω τ' αυτιά, κλείνω τα μάτια
και ταξιδεύω μες στο φως άλλου καιρού
και γράφω τ' όνομά σου με το κόκκινο
το κόκκινο μελάνι της αγάπης
και είμ' εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού.

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες την καρδιά μου σιγοκαίς...........


Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Δίσκος: Η μοναξιά του σχοινοβάτη, 1992

Καλό μήνα!!!