Η σύμβαση...

Παρασκευή βράδυ και αφήνοντας το αυτοκίνητο κάπου στα πεύκα προχώρησα προς το κάστρο. 
Δεν ήταν σίγουρα για το φεστιβάλ... 
Ούτε για τη συναυλία. (Οι συναυλίες στα φεστιβάλ μου θυμίζουν πιανίστα σε μπαρ του Φαρ Ουεστ. Παίζει συνεπαρμένος μια μουσική που κανείς δεν ακούει, κανείς δεν καταλαβαίνει...)
Ήταν για   το Βασίλη... 
Ήταν για τις μνήμες... Σε ένα άλλο κάστρο δυο δεκαετίες πριν, όταν η υγρασία μιας λίμνης μακρινής τώρα πότιζε τη δίψα μας...
(Για το Βασίλη, που το ζήτησε. Μέρος 1ο)

Σύμβασις Αορίστου Χρόνου

Η σύμβαση υπογράφτηκε με μάρτυρες πολλούς
κι έχει καθαρά και την υπογραφή μου
δεμένος μέχρι κόκκαλο και όρους πονηρούς
θα έχω μιά ζωή οδηγό κι ερμηνευτή μου

Θυμάμαι ότι υπόγραφα πολύ-πολύ μικρός
με πέννα από φτερό, νομίζω, και μελάνι
μόνο από ανάγνωση δεν ήξερα ο φτωχός
κι έτσι τον χρόνο κυνηγώ που τρέχει και δεν φτάνει

Όσες φορές χρειάστηκε να την συμβουλευτώ
μονίμως είχα άδικο κι έπρεπε να πληρώνω
κι αν κάποτε αποφάσιζα μονάχος να σκεφτώ
η σύμβαση απαγόρευε να σκέφτομαι και μόνος

Κρατάω κι εγώ τη σύμβαση με χέρι χαλαρό
και ψάχνω νά'βρω κάποιον που να θέλει να την κλέψει
διότι εντός της γράφεται και μάλιστα ρητώς
ο κάτοχος της δεν μπορεί να τηνε καταστρέψει

Αλίμονο ο κακόμοιρος δεν πρόσεξα καλά
αντίγραφα οι μάρτυρες κρατούν και σημειώσεις
κι αν ίσως από αμέλεια χαθεί και τα λοιπά
προβλέπει το συμβόλαιο πολύ βαριές κυρώσεις
Στίχοι-Μουσική: Διονύσης Τσακνής