dimosofoulis@yahoo.gr

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Μεγάλος, όπως Χατζιδάκις...

(άφησε τη μουσική να παίζει και ξεκίνα το διάβασμα...)
ΧΟΡΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ
Σαν μπήκα σπίτι μου άρχισα να χορεύω.
Ο ήχος μιας μπάντας με παρασύρει.
Σκίζω το τοίχο, βρίσκομαι στους δρόμους, χρωματισμένους εφιαλτικά κι οι μπάντες να χτυπάνε στους ρυθμούς ξέφρενα, ενώ εγώ χάνομαι μέσα στο χρόνο, μόνος, έρημος, μέσα από εκεί που ήρθα, αφήνοντας πίσω μου ένα χαμόγελο παντοτινό στη μνήμη των ανθρώπων.
Γιατί ποτέ κανείς δεν θα γνωρίσει αν ήρθα, αν έφυγα κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους
Μάνος Χατζιδάκις

Η σοφία στον άνθρωπο έρχεται αργά και στάλα στάλα. Και είναι όμορφο να γίνεσαι σοφότερος - να γίνεσαι, όχι να νομίζεις ότι γίνεσαι-και να ρουφάς τις στάλες της ζωής αργά, όπως το γλυκόπιοτο κρασί. 
Σε κάθε φάση της ζωής να είσαι εκεί, να ακούς τα τριξίματα του καιρού, να αφουγκράζεσαι τα γυρίσματα της ζωής. Και καθώς η ζωή θα γυρίζει να είσαι κι εσύ εκεί, να βοηθάς στο στρίψιμο του τιμονιού, να αλλάζεις και να την αλλάζεις συνάμα.
  Το Μάνο Χατζιδάκι τον αδίκησα. Τα χρόνια της εφηβείας, όταν άρχισα να διαμορφώνω το μουσικό μου γούστο και να επιλέγω τις "μουσικές μου", το μεγάλο αυτό συνθέτη, το μεγάλο αυτό Έλληνα, τον εξόρισα. Φαντασμένος νεανίας, ποτισμένος με αριστερίστικες ιδεοληψίες, τον κατέταξα στη συντήρηση! Αν είναι δυνατόν! 
Χρόνια μετά, όταν δυστυχώς είχε φύγει απ' τη ζωή, άρχισα να τον πλησιάζω δειλά δειλά, να τον γνωρίζω. Και με γοήτευσε! Όχι μόνο ο συνθέτης Χατζιδάκις, όχι. Με γοήτευσε ο διανοούμενος Χατζιδάκις. Ένας άνθρωπος με διεισδυτική ματιά πέρα και πάνω απ' την εποχή του. 
Η περίπτωση του ένα τρανό παράδειγμα που αποδεικνύει πόσο κακό κάνουν οι δογματισμοί και οι ταμπέλες στην κρίση μας για τους άλλους. Φασισμός είναι η άρνηση του διαλόγου. Είναι ή εκ προοιμίου απόρριψη , είναι η άρνηση...
Τώρα απολαμβάνω τα μεγάλα έργα του και δεν τα χορταίνω διαβάζω κείμενά του και γοητεύομαι...
Τελειώνω με ένα διαμάντι...
Το χαμόγελο της Τζοκόντας
(χαλάρωσε κι απόλαυσε τη μαγεία)
(Υ.Γ.Στα σχέδια μου είναι μια σειρά αναρτήσεων για το μεγάλο Έλληνα. Ελπίζω να τα καταφέρω...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: