Υποταγή

Οι παρακάτω στίχοι γράφτηκαν από το Βασίλη. Πιστεύω θα ήταν άδικο να μένουν "κρυμμένοι" σε ένα σχόλιο και τους "ανέβασα".
Βασίλη είσαι καταπληκτικός, περιμένω κι άλλα σχόλια σου..

Είδα την μάνα μου σκυφτή
Συζυγική υποταγή
Κι όταν τη ρώταγα γιατί
Μου έλεγε σιωπή εσύ

Κι όταν με κάναν μαθητή
Πατρίδα και ποδιά ασορτί
Κι ο δάσκαλος με το ραβδί
Να επιβάλει τη σιωπή

Μετά ντυμένος στο χακί
Άκουγα το διοικητή
Να μου φωνάζει στο αυτί
Σκασμός εσύ κομμουνιστή

Και στη δουλειά ο διευθυντής
Κομπιναδόρος είναι ολκής
Μα οι συνάδελφοι «ευπρεπείς»
Συνωμοσία της σιωπής

Οι γείτονες κι οι συγγενείς
Όσα στραβά μου λεν κι αν δεις
Πρέπει αν θες να βολευτείς
Με τη σιωπή να τα δεχτείς

Μας είπαν κι οι πολιτικοί
Η χώρα πρέπει να σωθεί
Και μας ζητήσανε κι αυτοί
Συναίνεση με τη σιωπή

Μες στη σιωπή τους έζησα
Κανέναν τους δεν έβρισα
Κι αφού μου κλέψαν τη φωνή
Ουρλιάζω μέσα απ’ τη σιωπή

Συγκρίσεις..

Την Παρασκευή άρχιζε το Μουντιάλ. Την Πέμπτη ήρθε ο κ. Σύμβουλος!
Δεν ξέρω πως , δεν ξέρω γιατί, τα δυο γεγονότα μπλέχτηκαν στο μυαλό μου.
Ο κ. Σύμβουλος, τυπικός όπως κάθε κ. Σύμβουλος, χειραψία, χαμόγελο, "Συνάδελφε, μπλα,μπλα..." Κι εκεί ανάμεσα στο τρίτο χαμόγελο και δεύτερο λογύδριο το μυαλό μου "πέταξε" στο καφενείο της γειτονιάς σε ώρα ποδοσφαιρικού αγώνα...
Λοιπόν, ο κ. Σχολικός Σύμβουλος, ο κάθε Σχολικός Σύμβουλος, ταυτίστηκε με τους γραφικούς προπονητές του καφενείου που αναλύουν και σχολιάζουν τα τεκταινόμενα στην οθόνη. Ο σύμβουλος και προπονητής του καφενείου μοιάζουν:

1. μιλούν και οι δύο για πράγματα που γνωρίζουν εκ του μακρόθεν, απ' το γραφείο του ο πρώτος, απ' τον καναπέ του ο δεύτερος
2. βρίσκονται στη συγκεκριμένη θέση (του συμβούλου ή του θεατή) γιατί δεν μπορούν ή δε θέλουν να συμμετάσχουν στη διαδικασία που κρίνουν
3. οι θεωρίες και οι αναλύσεις τους δεν έχουν υλική υπόσταση: όταν αποφασίζουν να τις υλοποιήσουν τα κάνουν θάλασσα
4. κρίνουν και κατακρίνουν και οι δυο χωρίς να υπάρχει δυνατότητα και οι ίδιοι να κριθούν...

Το κουδούνι χτύπησε και οι μαθητές αποχώρησαν, μάζεψα το φάκελό μου, συμμάζεψα το μυαλό μου και έφυγα για τον καναπέ μου. Το παιχνίδι άρχισε κι εγώ έγινα προπονητής του καναπέ...
Άντε και καλό Μουντιάλ! (Για καλή εκπαίδευση ούτε λόγος...)

Καληνύχτα Χασίμ...

Μετά από μήνες σιωπής ετοιμαζόμουν να ξαναρχίσω τις αναρτήσεις. Τις φανταζόμουν γεμάτες φρεσκάδα, αισιόδοξες... Θα ήταν ένα νέο ξεκίνημα. Η ζωή όμως μας ξεπερνά και μας σπρώχνει σε μονοπάτια που δεν τα προσμένουμε...
Χθες τα ξημερώματα μια νηοπομπή που μετέφερε φάρμακα και τρόφιμα σε ένα λαό που υποφέρει συνάντησε στο δρόμο της το θάνατο, τη βία...
Το "συμπάσχω" για ένα λαό που υποφέρει δεν χωρά τον πόνο του άλλου. Ο πόνος είναι αίσθημα προσωπικό, το ΖΕΙΣ. Για τα παιδιά, που πρέπει να ζήσουν για να γνωρίσουν τη

ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ...