Φθινοπώρου έλευσις...

(...ημερολογιακά τουλάχιστον)
Επανακάμπτω για να σας συναντήσω ...από σπόντα.
Επανακάμπτω για να συνεχίσω μια "ιστορία" που κρατά 14 μήνες τώρα...
Κι ενώ το χρονικό διάστημα δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, νιώθω να μην μπορώ πια να γράψω με την πρώτη θέρμη. Ελπίζω και εύχομαι να είναι προσωρινό...
Για τη ώρα αποφάσισα να "χτυπώ" σε αραιά διαστήματα με αγαπημένα τραγούδια και - αν προκύπτουν - κάποια κείμενα.
Νοιώθω πολλές φορές στο ιστοπέλαγος μοναχικός κολυμβητής που ψάχνει ξέρες να πιαστεί και φίλους να τον συντροφέψουν. Έχω την εντύπωση πως και τα δυο μου λείπουν σ' αυτή τη μοναχική διαδρομή...
Επιπλέον η πορεία στον ιστοχώρο απαιτεί ,δυστυχώς, και σπατάλη χρόνου(και στην παρούσα χρονική στιγμή δεν είμαι για σπατάλες)...

Πριν σωπάσω, για την ώρα, θα ανοίξω τη νέα πορεία με την καθιερωμένη μουσική υποδοχή το νέου μήνα:
Παντελής Θαλασσινός, Ηλίας Κατσούλης και...
Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παληκαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει...