Καρυωτάκης

Επηρεασμένος από την καταπληκτική σειρά του Τ. Ψαρά "Καρυωτάκης" που προβάλλεται αυτό τον καιρό στην ΕΤ1,ξεκίνησα τη 'γνωριμία' με τον ποιητή (βιογραφία εδώ).
Καταθέτω στο ιστολόγιο δύο ποιηματά του:

Γραφιάς

(Συλλογή "Νηπενθη", 1921)

Οι ώρες μ' εχλώμιαναν, γυρτός που βρέθηκε ξανά

στο αχάριστο τραπέζι.

(Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο στον τοίχο αντικρινά

ο ήλιος γλιστράει και παίζει.)

Διπλώνοντας το στήθος μου, γυρεύω αναπνοή

στη σκόνη των χαρτιών μου.

(Σφύζει γλυκά και ακούγεται χιλιόφωνα η ζωή

στα ελεύθερα του δρόμου.)

Απόκαμα, θολώσανε τα μάτια μου και ο νους,

όμως ακόμη γράφω.

(Στο βάζο ξέρω δίπλα μου δυο κρίνους φωτεινούς.

Σα να 'χουν βγει σε τάφο.)

Δημόσιοι υπάλληλοι

(Συλλογή: "Ελεγεία και σάτιρες", 1927)
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν

σαν στήλες δύο δύο μές στα γραφεία.

(Ηλεκτρολόγοι θα 'ναι η Πολιτεία

κι ο Θάνατος, που τους ανανεώνουν.)

Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν

αθώα λευκά χαρτιά, χωρίς αιτία.

«Συν τη παρούση αλληλογραφία

έχομεν την τιμήν» διαβεβαιώνουν.

Και μονάχα η τιμή τους απομένει,

όταν ανηφορίζουμε τους δρόμους,

το βράδυ στο οχτώ, σαν κορντισμένοι

Παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τους νόμους,

σκέπτονται το συνάλλαγμα, τους ώμους

σηκώνοντας οι υπάλληλοι οι καημένοι.

Η ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας, όπως την είδε ο λύκος...

Αντιγράφω από το Anemoria:

"...Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε , μια ηλιόλουστη μέρα , ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής , άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι , κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα , και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά τη σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν , πού πήγαινε , από πού ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο , αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ' αυτά τα ρούχα. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει , χωρίς προειδοποίηση , ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά , έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα τη συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να τη φωνάξω.

Έτσι , κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα , όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μάγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι , ίσως , τα μεγάλα μου αυτιά , μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μια προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς , κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι , όλοι το ξέρουν αυτό , αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να τη φτάσω για να την ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε τη δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα , όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο Λύκος"

"...γιατί το καλό και το κακό εμείς το ορίζουμε κάθε φορά!"

Προσδοκίες

"Επί προσωπικού"

Να είχα χρώματα και πινέλα
Φαντασία κι έμπνευση, να είχα

Να είχα τον τρόπο...

Χαμένος ψάχνω κλειδί
- μάταια -
Πυρωμένα χείλη να ξεφράξω
Γυρεύω βάλσαμο
- στην πλάνη βουτηγμένος -
Την αυλακιά του γέλιου
Πάνω τους να στεριώσω

Απόκαμα
Γερνώ
Γέρνω και προσμένω
(άραγε τι;)

Αν είχα...
15/2/09

Δελτίου καιρού

Έβρεχε ασταμάτητα
μέρες
βδομάδες
μήνες
Τα δελτία μιλούσαν
για αναμενόμενα καιρικά φαινόμενα

Έκλεινα τα αυτιά, κοίταζα αλλού
Τα πίστευα ο ανόητος

Τι λάθος!

Με την πρώτη λιακάδα
Φάνηκε η Αλήθεια

Ποτάμια θλίψης
Γέμιζαν τις στέρνες της ψυχής
Μούλιασαν τα σωθικά μας
Σάπισαν
Και τώρα
Ξεχείλισε ο πόνος
Βρέχει ασταμάτητα...

"Μνήμες που θάψαν το παρόν
Φορτίο βαρύ
Πισωγυρίζει τα όνειρά μας"
14/2/09

"Απορρίπτεται ως μη προβλεπόμενο!"

Αντιγράφω από την Ελευθεροτυπία της 31ης Γενάρη 2009:

...Εδώ και πολλά χρόνια στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας οι δάσκαλοι πραγματοποιούσαν μια σειρά εκδηλώσεων πολιτισμικής παρέμβασης στους μαθητές και την τοπική κοινωνία. Οι εκδηλώσεις αυτές πραγματοποιούνταν με ομόφωνες αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων, με την έγκριση της διεύθυνσης του σχολείου αλλά και των άμεσων προϊσταμένων (προϊσταμένων γραφείου και σχολικών συμβούλων) και με τη στήριξη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Μια από τις εκδηλώσεις αυτές ήταν η πρωτοβουλία ενός δασκάλου να κάνει μία φορά τη βδομάδα και μετά την πρωινή προσευχή μια δίλεπτη αναφορά στη ζωή και το έργο ενός ανθρώπου του πνεύματος, φιλοσόφου ή επιστήμονα. Αυτή η απλή πρωτοβουλία θεωρήθηκε ξαφνικά πριν από ένα χρόνο απαράδεκτη από τη νέα διευθύντρια του σχολείου και διακόπηκε. Μάταια ζητούν επί μήνες οι δάσκαλοι του σχολείου να επαναληφθεί το «δίλεπτο της Τετάρτης». Απέναντί τους δεν βρίσκεται μόνο η επιμονή της διευθύντριας, αλλά κυρίως η απρόσωπη γραφειοκρατία του υπουργείου που επαγγέλλεται τις «μεγάλες αλλαγές» αλλά τρομάζει μπροστά στις μικρές βελτιώσεις...

...ο σχολικός σύμβουλος της περιφέρειας Θ. Κ. ... θεωρεί ότι η καθιέρωση εβδομαδιαίου φιλοσοφικού δίλεπτου είναι σύμφωνη με το πνεύμα του νομοθέτη και σύννομη, με βάση το Π.Δ. 201/1998, όπου αναφέρεται ότι «μέρος της σχολικής ζωής αποτελούν [...] και οι κάθε είδους εκδηλώσεις και δραστηριότητες που ικανοποιούν τις ανάγκες του διδακτικού προγράμματος και φέρνουν το παιδί σε επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα και με έργα πολιτισμικής αξίας, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο». Κατά τον αρμόδιο σχολικό σύμβουλο, «στο πνεύμα αυτό υπάγεται η γνωριμία των μαθητών, ιδιαίτερα των τριών μεγαλυτέρων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, και η επαφή τους με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη».

...Στις 28/7/08, εκ μέρους του υπουργού, ο διευθυντής Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Α. Κ. επαναλαμβάνει το επιχείρημα ότι «δεν προβλέπεται η καθιέρωση εβδομαδιαίου φιλοσοφικού δίλεπτου με αναφορά σε ανθρώπους του πνεύματος ή σε σημαντικά γεγονότα».

Εκτενές ρεπορτάζ εδώ

Ανέκδοτο

Δεν το είχα κάνει ως τώρα, αν και η Δέσποινα - Βασιλική το ζητούσε συχνά.
Απόψε ξεκινώ με το πρώτο ανέκδοτο του ιστολογίου (παλιό, γνωστο αλλά καλό)που μου στέλνιε ο παλιός μου μαθητής Νίκος Μ. Τον ευχαριστώ!

Ο παρακάτω διάλογος μεταξύ Αμερικανών και Ισπανών λέγεται ότι είναι πραγματικός, σύμφωνα με αυτούς που τον δημοσιοποίησαν, και καταγράφτηκε από το κανάλι 106 ( Finisterra/ Galicia) των Θαλάσσιων Επικοινωνιών.

Ισπανοί: Εδώ Α-835, για να αποφύγετε την σύγκρουση παρακαλώ αλλάξτε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια. Αυτή τη στιγμή βρίσκεστε 25 ναυτικά μίλια μακριά και κατευθύνεστε ακριβώς κατά πάνω μας.

Αμερικανοί : Αλλάξτε εσείς την πορεία σας 15 μοίρες νότια.

Ισπανοί : Αρνητικόν! Επαναλαμβάνω, αλλάξτε πορεία 15 μοίρες βόρεια.

Αμερικανοί : Σας ομιλεί ο... πλοίαρχος σκάφους των ΗΠΑ, αλλάξτε πάραυτα την πορεία σας 15 μοίρες νότια.

Ισπανοί: Την υπόδειξή σας δεν την βρίσκουμε ούτε λογική ούτε εφικτή. Εάν δεν θέλετε να προσκρούσετε επάνω μας, αλλάξτε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια.

Αμερικανοί: (Με υψωμένη φωνή) Σας ομιλεί ο πλοίαρχος Richard James Howard του σκάφους USS Montana του δεύτερου σε μέγεθος αεροπλανοφόρου του στόλου των ΗΠΑ. Έχουμε μαζί μας δυο αντιτορπιλικά, καταδιωκτικό αεροσκάφος και τέσσερα υποβρύχια. Επιπλέον έχουμε την υποστήριξη καταδρομικών. Δεν κάνω ΥΠΟΔΕΙΞΗ αλλά σας ΔΙΑΤΑΣΣΩ! Αλλάξτε πορεία 15 μοίρες νότια, σε αντίθετη περίπτωση θα προβούμε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του στόλου μας. Πάραυτα τσακιστείτε και αλλάξτε πορεία!

Ισπανοί: Σας ομιλεί ο Juan Manuel Salas Alcantara, εδώ είμαστε δυο άτομα. Έχουμε μαζί μας ένα σκύλο, το βραδινό μας φαγητό, δυο μπουκάλια μπύρα και ένα καναρίνι. Το καναρίνι κοιμάται αυτήν την ώρα. Επιπλέον μας υποστηρίζει ο ραδιοφωνικός σταθμός Cadena Dial de La Coruna. Σας ομιλούμε από τον φάρο με αριθμό Α-853 των ισπανικών ακτών Finisterra Galicia και σας γνωστοποιούμε ότι δεν έχουμε πρόθεση να μετακινηθούμε. Δεν έχουμε ιδέα αν είμαστε ο μεγαλύτερος ή ο μικρότερος φάρος των Ισπανικών ακτών. Μπορείτε να προβείτε σε όλες τις γαμημένες απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του γαμημένου σκάφους σας που σας επαναλαμβάνω κατευθύνεται ολοταχώς προς τις βραχώδεις ακτές μας. Αλλά και πάλι επιμένουμε και σας υποδεικνύουμε να αλλάξετε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια.

Αμερικανοί : OK . Κατανοητό, ευχαριστούμε.

Καλό μήνα...

Στριμωγμένος στο τέλος ενός χειμώνα
Ψάχνει χαμένες μέρες
Λειψός μετρά και δεν του βγαίνουν
Μισθωτός που κοιτά με οίκτο το δεκαπενθήμερο
Πολιτικός του δεκάρικου
Υπόσχεται άνοιξη και
Κλείνει το μάτι στο κρύο του Μάρτη
Μασκαρεύεται
Παλιάτσος & Αρλεκίνος, δυτικότροπος
Θάλλει με ακμαίους φαλλούς
Σε διονυσιακή μέθη

Για να σκεπάσει τη θλίψη
Να αρνηθεί το παρόν

Ψάχνει να πιαστεί από΄να χέρι
Απελπισία
Κύκλοι τον στροβιλίζουν ατέρμονα
Τον ανεβάζουν και
Τον βαραθρώνουν

Ονειρεύεται - πάντα ονειρευόταν - για να κρυφτεί απ' το παρόν
Τον ήλιο τ' Απρίλη
Το ταξίδι τ' Αυγούστου
Την προσμονή του Σεπτέμβρη

Φεβρουάριος
Φευ!

Μάρκος και Άννα *
Μουσική/Στίχοι: Dalla Lucio/Αδελφοί Κατσιμίχα
Aννα όπως τόσες άλλες, Aννα όμορφη Aννα
Aννα με το βλέμμα που σβήνει, μυγιάγγιχτη Aννα
Θα φύγει κάποτε θα φύγει. Της συνοικίας το αστέρι
Η Aννα με τις φιλενάδες κλείνει τα μάτια και το ξέρει

Ο Μάρκος μες στα ρούχα του που κλαίει, ο Μάρκος μια καρδιά που καίει
Με τη μάνα και την αδερφή του, και την άχαρη ζωή του
Μα όταν νυχτώνουνε οι δρόμοι, τρέχει να βρει τη συμμορία
Ο Μάρκος με τους κολλητούς, ο Μάρκος τσαμπουκάς στη συνοικία

Το φεγγάρι μια μπάλα στ' ουρανού το μπιλιάρδο..
Και τ' αστέρια αμέτρητα στου φλίπερ το τζάμι
Ο Μάρκος σ' ένα μπαρ, δεν ξέρει που να πάει
Ένα ξεκλείδωτο γκάζι βουτάει και για την πόλη τραβάει

Σαββάτο η Aννα για χορό, ο Μάρκος στην πίστα καλπάζει
Το χορευτάδικο είναι φριχτό, μια αδερφή με πάθος τον κοιτάζει
Μα πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις, ποιος είναι ο δρόμος για τ' αστέρια
Κοιτάζονται, μιλάνε, γελάνε, μιλάνε με τα χέρια και αρχίζουν να πετάνε

Αγκαλιά μες στη ζαλάδα.
Σαν κωμωδία αμερικάνικη πέρασε και τούτη η βδομάδα
Μα η Αμέρικα μακραίνει. Στην άλλη όχθη της σελήνης
Κυνηγώντας τους η πόλη μ' ένα γέλιο που το αίμα τους παγώνει

Το φεγγάρι απλώνει, τους πιάνει απ' τον ώμο
Μ' ένα μάτσο αστέρια κατεβαίνει στο δρόμο
Aρρωστο φεγγάρι, στο δρόμο χύνεται
Ένα σκυλί που περνάει, γαβγίζει, και ξεκουμπίζεται

Η Aννα θέλει να πεθάνει.
Ο Μάρκος ονειρεύεται άλλα μέρη
Κάποιος τους είδε να γυρίζουν χέρι με χέρι...

*έτσι, για να ξορκίσω το βάρος των ημερών...