dimosofoulis@yahoo.gr

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

pET sHOP

Πριν από καιρό είχα διαβάσει την υπόθεση,  δε γνώριζα την ύπαρξη της ταινίας.
Ο Νίκος μου την έστειλε πριν από λίγες μέρες και τον ευχαριστώ.
Δείτε την, γιατί...
η  ΑΓΑΠΗ είναι συναίσθημα βαθύ, που πρέπει να το έχεις.
Αλλά το έχεις μόνο αν στο δώσουν, αν το βιώσεις...
Ἡ ἀγάπη εἶν ὁ πόνος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τὸν ἄλλον.

Βραβεία:
Καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους,
Καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Πάτρα και ειδικό βραβείο,
Ειδική Μνεία στο Πεσκάρα Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους,
Ειδική Μνεία στην Νάουσα Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους,
Silber Metal στο Φεστιβάλ der Nationen,
Silber Metal στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Des Nightkommerziellen Films
Μια ταινία του Μιχάλη Ζενέλη
This was my first short film. 

Αντιγράφω τα λόγια του σκηνοθέτη σε Forum για την ταινία του:
"...Το μήνυμα είναι πολύ απλό. Όλα τα ζωντανά (ανθρώπινα και μη) έχουν αξία άσχετα με το πώς μας κοστολογεί η κοινωνία μας αλλά και εμείς οι ίδιοι αφού είμαστε μέρος αυτή της κοινωνίας. Δεν κατάλαβε κανείς ότι την ταινία την βλέπουμε από την μεριά του καταστηματάρχη και ότι το μυστικό μας αποκαλύπτεται την ώρα που αποκαλύπτεται στον καταστηματάρχη. Και ότι και εμείς μπορεί να την πατήσουμε σαν τον καταστηματάρχη. Να κρίνουμε ανθρώπους και ζώα μόνο και μόνο από την εμφάνιση τους.. Πόσες φορές λέμε αυτός ο κουτσός ή αυτός ο αλλοδαπός κοιτάζοντας και κρίνοντας τον άνθρωπο απέναντι μας μόνο από την εμφάνιση του. Μήπως το ίδιο δεν κάνουν και κάποιοι από το φόρουμ που αγοράζουν κάποιο ζώο ράτσας και σνομπάρουν κάποιο άλλο? Ακόμα όμως και ένας έμπορος μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι όλα εμπορεύσιμα και αυτό ίσως το μάθει από ένα παιδί το οποίο προσπαθεί να υποστηρίξει την θέση του στη κοινωνία. Σας παραθέτω κριτική της Μιριδάκη Γεωργίας (την οποία δεν γνωρίζω και τυχαία βρήκα στο ιντερνετ):
Pet Shop: Μια ταινία μικρού μήκους για την ουσία και όχι για το φαίνεσθαι
Ο ρατσισμός είναι κάτι που σχεδόν κυλάει στο αίμα αυτής της κοινωνίας. Μπορούμε άραγε να δεχθούμε την διαφορετικότητα κάποιου πλάσματος ή είμαστε ικανοί μόνο στο να κρίνουμε από το φαίνεσθαι και να στέλνουμε στο περιθώριο το κάθε τι διαφορετικό από εμάς χωρίς καν να βλέπουμε την ουσία;
Πόσο δύσκολο μας είναι αποδεχόμαστε σαν ισότιμο έναν άνθρωπο που δεν γεννήθηκε σαν κι εμάς και όχι απλά -στη καλύτερη περίπτωση- να νιώθουμε οίκτο και συμπόνοια για εκείνον;
Θεμελιώδη ερωτήματα που μάλλον δεν θα απαντηθούν ποτέ, γεννώνται μέσα απο την συγκινητική -και ελληνική αυτή τη φορά- ταινία μικρού μήκους “Pet Shop” του Μιχαήλ Γαβριήλ Ζενέλη
Πραγματικά κρίμα που είμαστε βλάκες και κάνουμε ηλίθιες ταινίες τις οποίες δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ο οποίος τα θέλει όλα μασημένα και έτοιμα προς κατανάλωση. Κρίμα πραγματικά τα λεφτά και το ψώνιο. Κρίμα για εμάς τους ψευτοκουλτουριάριδες που προσπαθούμε να προβληματίσουμε λίγο την κοινωνία για τις αξίες της..."

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

5 με 6 μ.μ.

Τα όμορφα κείμενα
ειπώθηκαν
 στα καφενεία της γειτονιάς...
Τα 'πνιξε
 ο καπνός των τσιγάρων
κι οι βλαστήμιες οργισμένων φιλάθλων.

Τα όμορφα κείμενα
γεννήθηκαν
στο δρόμο της θάλασσας,
μες στ' αρμυρίκια και τα καλάμια...
Τα σκέπασε το κύμα
 κι η σκόνη. 

Τα πιο όμορφα κείμενα 
τ' αγναντέψαμε 
στις στράτες των παιδικών ονείρων.
Mας γήτεψε η θέα,
 μας πλάνεψε ο κατήφορος,
φτάσαμε αδειανοί στο σπίτι

Τα όμορφα κείμενα
τα γράψαμε
 στο προσκεφάλι μας,
με μάτια κλειστά,
την ώρα που ο νους φτερούγιζε

Τα όμορφα κείμενα...

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Επιστροφή...

Το έχε γεια είναι πικρό
το αντίο είναι φαρμάκι
και καλωσορίσατε είναι χαρά μεγάλη
(Λαϊκό γνωμικό)
Κάθε φορά φεύγουμε 
Φεύγουμε στο χώρο
Φεύγουμε στο χρόνο
Δύσκολα αποχαιρετάμε τους αγαπημένους
Δύσκολα αποδεχόμαστε ότι συνθήκες και καταστάσεις
-πάνω από μας- 
δημιουργούν όρια αξεπέραστα. 
Μας ενώνει όμως η σκέψη κι η αγάπη
- πάνω απ' όλα-

Στο φίλο που για άλλη μια φορά...έφυγε
Εnigma - Return To Innocence

Thats not the beginning of the end

Η πεταλούδα

Κάποιο πρωί είχα πετύχει σ' ένα πεύκο ένα κουκούλι πεταλούδας τη στιγμή που έσκαζε το τσώφλι του κι ετοιμάζουνταν η μέσα ψυχή του  να προβάλει. Περίμενα, περίμενα, αργούσε, κι εγώ βιαζόμουν. Έσκυψα τότε απάνω της κι άρχισα να τη ζεσταίνω με την ανάσα μου. Τη ζέσταινα ανυπόμονα, και το θάμα άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μου, με γοργό παρά φύση ρυθμό. Το τσόφλι άνοιξε όλο, η πεταλούδα πρόβαλε. Μα τότε δε θα ξεχάσω τη φρίκη μου: τα φτερά της έμεναν σγουρά, αξεδίπλωτα, όλο της το κορμάκι έτρεμε και μάχουνταν να τα ξετυλίξει, μα δεν μπορούσε. Μαχόμουν κι εγώ με την ανάσα μου να τη βοηθήσω. Του κάκου. Είχε ανάγκη από υπομονετικό ωρίμασμα και ξετύλιγμα μέσα στον ήλιο, και τώρα πια ήταν αργά. Η πνοή μου είχε ζορίσει την πεταλούδα να ξεπροβάλει πριν της ώρας , ζαρωμένη κι εφταμηνίτικη. Βγήκε αμέστωτη, κουνήθηκε απελπισμένη, και σε λίγο πέθανε στην απαλάμη μου.
Το πουπουλένιο κουφάρι της πεταλούδας θαρρώ πως είναι το μεγαλύτερο βάρος που έχω στη συνείδησή μου. Και να σήμερα κατάλαβα βαθιά: είναι θανάσιμο αμάρτημα να βιάζεις τους αιώνιους νόμους. Έχεις χρέος ν' ακολουθάς τον αθάνατο ρυθμό με εμπιστοσύνη.

Νίκος Καζαντζάκης: " Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Στ΄επανέκδοση, σελ. 132

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Ο Καζαντζάκης για την ευτυχία....

Όσο ζούμε μιαν ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε. μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά - και κάποτε με κατάπληξη - πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι.
Ο Κουμφούκιος λέει: "Πολλοί ζητούν την ευτυχία υψηλότερα από τον άνθρωπο. άλλοι χαμηλότερα. μα η ευτυχία είναι στο μπόι του ανθρώπου". Σωστά. Υπάρχουν τόσες ευτυχίες λοιπόν όσα κι ανθρώπινα μπόγια.
Νίκος Καζαντζάκης: " Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Στ΄επανέκδοση

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Ο Καζαντζάκης για το δάσκαλο....

...το κέρδος του αληθινού δασκάλου: να προσπαθήσει να μάθει ό,τι μπορεί από το μαθητή του, να μυριστεί κατά που τραβά η νιότη και να πλωρίσει κατά κει κι αυτός την ψυχή του.
 Νίκος Καζαντζάκης: " Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Στ΄επανέκδοση, σελ. 102
Τρανότερη αμοιβή ο καλός δάσκαλος δε θέλει από τούτη: να κάμει το μαθητή του ανώτερό του.
Νίκος Καζαντζάκης: " Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Στ΄επανέκδοση, σελ.104
 …Μίση μερίδα ο κακομοίρης, φτωχός, ασκημομούρης, φοβητσιάρης, με τα γυαλάκια, και θαρρεί πως είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Φοράει το λοιπόν χάρτινη περικεφαλαία και γεμίζει τα μυαλά των παιδιών με χάρτινες περικεφαλαίες. Τι περιμένεις; Δάσκαλος!
 Νίκος Καζαντζάκης: "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη
 «… γυαλάκιας, με μεγάλες ιδέες, και δεν κάτεχε να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχερα. Πάλι καλά που δεν πετάει πέτρες»
  Νίκος Καζαντζάκης: "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη
«Όταν γίνηκα πέντε χρονών με πήγαν σε μια κολλυβοδασκάλα να με μάθει να γράφω στην πλάκα γιώτες και κουλούρες, να ξεπάρει το χέρι μου και να μπορώ να ζωγραφίζω, σαν μεγαλώσω, τα γράμματα της αλφαβήτας… Ήταν μια αγαθή γυναικούλα, λίγο καμπουρίτσα, κυρα- Αρετή την έλεγαν, κοντή, παχουλή, με μια κρεατοελιά δεξιά στο πιγούνι. Μου οδηγούσε το χέρι, μύριζε η ανάσα της, και μου αρμήνευε πώς να κρατώ το κοντύλι και να κυβερνώ τα δάκτυλά μου…»
 Νίκος Καζαντζάκης: "Αναφορά στον Γκρέκο", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη

Αθάνατος

Στους φίλους που γίναν ομίχλη
Στα όνειρα που με το ξύπνιο σβήνουν
Στην ελπίδα, σαράκι στον πόνο
Σε Σένα που πίστεψες
Στ' αύριο (ως πότε...)
Πάτρα, 7/4/1994

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Πειρασμός...

(αφιερωμένο)
...όποιος μπορεί να σμίξει με μια γυναίκα και δε σμίγει, κάνει μεγάλο κρίμα. Να σε φωνάξει, μωρέ, μια γυναίκα στο στρώμα της και να μην πας, χάθηκε η ψυχή σου! Η γυναίκα αυτή θ' αναστενάξει στη μεγάλη κρίση του Θεού, κι ο στεναγμός αυτός της γυναίκας θα σε γκρεμίσει, όποιος και να να 'σαι, όσο καλά κι αν έχεις καμωμένα, στην Κόλαση! 
Νίκος Καζαντζάκης: " Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Στ΄επανέκδοση, σελ. 115